Het gebrek aan nachtrust belooft een constante te worden tijdens deze reis. De optredens waren stipt om 23u30 gedaan, zoals beloofd. Een groepje jongeren vond het echter nodig om nog een (luidruchtig) feestje te bouwen. Rond 2 uur keerde de rust eindelijk weer en kon ik eindelijk mijn ogen dicht doen. Dit was echter buiten een Kroatische mug gerekend, die rond mijn oren begon te zoemen. Waarschijnlijk was mijn bloed niet zoet genoeg of zat er nog teveel alcohol in, want de mug zocht uiteindelijk andere oorden op.
Zonder ook maar één keer wakker te worden, uiteindelijk toch tot ongeveer 9 uur doorgeslapen.

Na een verkwikkende douche zijn we dan gaan ontbijten. Eerst nog wat kleren aangetrokken uiteraard... Bij het ontbijt heb ik het toch nog een beetje voorzichtig gehouden: geen omelet, geen vettig spek, geen Poolse worstjes .... enkel een droog broodje met ham en kaas. Lang konden we niet blijven zitten aan de ontbijttafel, want om 10u30 zou Mario, onze gids, langskomen om eventuele excursies voor te stellen.

Dus om 10u30 zaten we netjes te wachten in de lobby op zijn komst. Na 15 minuten nog steeds geen Mario, niet van zijn gewoonte.... Na een half uur vreesden we toch dat zijn uurwerk op winteruur was blijven staan of dat hij zijn afspraak was vergeten. We zijn dan uiteindelijk maar naar de bar getrokken, waar we ons te goed deden aan enkele verschrikkelijke slechte drankjes, die een cola en een ice-tea moesten voorstellen... Om stipt 11u30 kregen we van Mario telefoon, want hij zat blijkbaar op ons te wachten in de lobby.... Bettina keek nog even in haar agenda en daar stond de afspraak inderdaad om 11u30 in plaats van om 10u30.

We zijn uiteindelijk ingeschreven voor een rondrit in Istrië komende zaterdag, met o.a. een bezoek aan een kasteel, een etentje, bezoek aan een imker en aan een winkeltje met truffels (niet de chocolade, maar de èchte). En uiteraard sluiten we de dag af met bezoek aan een wijnboer.... We kregen van Mario ook te horen welke ellende Corona had veroorzaakt in Kroatië: voor hem persoonlijk was vandaag zijn tweede werkdag sedert november 2019, maar de rekeningen bleven wel binnen komen. Om zijn busje, waarmee hij ons rondvoert op excursie, verder af te betalen, had hij zijn eigen wagen moeten verkopen. Corona was volgens hem vooral een politieke crisis: vele landen lieten geen toeristen mee afreizen naar Kroatië, hoewel de toestand daar zeker niet dramatisch slecht is. Onlangs werd ook voor Duitsers en Slovenen de toegang tot Kroatië verboden. En laat dat nu net de nationaliteit zijn van het meeste personeel dat hier in de hotels werkt. Vandaar dat wij op het laatste nippertje niet naar het hotel van onze keuze konden gaan en dat we moesten verkassen naar Albatros, dat toch duidelijk een klasse minder is dan Molindrio. Het was echter dat of thuisblijven....

Na Mario zijn verhaal was het inmiddels kwart na twaalf, tijd om..... jawel te eten....

Vandaag gingen we een rustig dagje aan het zwembad doorbrengen, maar last minute besloten we toch opnieuw naar Porec te trekken. Niet te voet, want dat was wat teveel van onze pijnlijke voeten gevraagd. We besloten met het treintje te rijden, maar moesten dan wel eerst wat Kuna’s uit de muur halen, want deze mannen namen geen euro aan. Na een goed half uur dooreen geschud te zijn, stonden we weer aan de haven van Porec. Van die rit hadden we verschrikkelijke dorst gekregen en zo zijn we uiteindelijk weer in den Toni zijn wijnbar beland. Bettina had ook nog een klein hongerke en bestelde een klein kaasplankje, dat we zelf met ons twee niet opkregen. Den Toni heeft dan maar een doggybag meegegeven met de overschot.

Veiligheidshalve zijn we maar weer met het toeristentreintje teruggereden.... net op tijd weer in het hotel om ons wat te verfrissen en..... inderdaad aan tafel aan te schuiven.

Na het eten hebben we weer de rust van ons terrasje opgezocht en ons blogje geschreven... Alhoewel zo rustig is het niet, want eerst speelden ze Bettina haar lijflied mét bijhorend dansje (voor wie wil oefenen: https://youtu.be/Hb2MQHAX-rA ). Momenteel zijn beneden zangers, zangeressen en dansers een verwoede poging aan het doen om The Greatest Showman na te spelen....

Vanaf morgen gaan we ons leven beteren: minder eten, minder drinken en veel meer bewegen..... yeah right.... Een goed gedacht is alles.... We zullen al beginnen met ons eten al wat te.laten zakken en straks eens goed te slapen.... Morgen is er weer een nieuwe dag....

PS wie een goede diëtist kent, mag ons alvast het adres bezorgen...

Geschreven door Bettina.en.gert.op.reis