Wat een desillusie toen ik vanmorgen op HLN las dat onze Rode Duivels slechts 1 keer hadden gescoord. Die twee andere doelpunten had ik er dus waarschijnlijk bijgedroomd.

Vandaag een half uurtje vroeger gaan ontbijten. Na ons dagelijks cavaatje, een stevig ontbijt en een demonstratie ‘hoe drink ik van een tas koffie die ik veel te vol heb gedaan’ van Pascale, werden we om 9u30 met een busje opgehaald en naar de haven van Porec gevoerd. Daar konden we inschepen op een boot van Victoria Tours.
Aanvankelijk kregen we een plaatsje toegewezen op het benedendek aan de voorzijde van de boot. We waren de haven nog niet uit of we hadden al zin om er twee overboord te kieperen. Een hond aan boord vond het nodig om constant te liggen blaffen en aan de tafel ernaast vond een kind het blijkbaar heel leuk om luidkeels te krijsen. Blijkbaar vond Victoria het ook niet zo fijn en kwam ze ons halen voor een plaatsje op het achterdek. Daar was het inderdaad een pak rustiger.

Onze boot bracht ons eerst naar de stad Rovinj. Hier kregen we twee uur vrije tijd. Op weg naar Rovinj konden de dames hun ogen de kost geven. Langsheen de kust zijn er enkele naturistencampings. Enkele mannen vonden het blijkbaar plezant om in hunne puren op een motorboot voorbij onze boot te varen. Ook aan de kust zelf konden we regelmatig roodgeblakerde of gebruinde lichamen ontwaren zonder al teveel textiel errond.

Het schilderachtige Rovinj was ooit een eiland maar is in de loop der tijd langzaam maar zeker vastgegroeid aan het vaste land. Het oude centrum is een doolhof van kronkelende straatjes, schattige doorkijkjes en gekleurde gevels. Iedere woning heeft een andere vrolijke kleur gekregen en dat zorgt voor een bijzonder gezellig sfeertje. Niet alleen de huizen hebben vrolijke kleuren maar ook de boten die in de haven dobberen zijn vaak rood, oranje of blauw. Daarmee is Rovinj het meest kleurrijke stadje van Kroatië.

Op het hoogste punt van Rovinj staat de Sint-Eufemiakerk. Deze imposante kerk is gebouwd in 1736 en is ook nog eens het grootste barokke gebouw van heel Istrië. De klokkenktoren lijkt erg op die van de San Marco in Venetië en dat komt omdat de Sint-Eufemiakerk is gebouwd door de Venetianen die in deze tijd de controle hadden over Rovinj. Wil je Rovinj van bovenaf bekijken dan kan je de 60 meter hoge klokkentoren beklimmen.
De relieken van St. Eufemia worden bewaard in een Romeinse sarcofaag uit de 6e eeuw, aangepast in de 15e eeuw. Sint Eufemia was een Romeinse martelares die in het jaar 303 ter dood werd veroordeeld vanwege haar geloof. Volgens een plaatselijke legende verdween haar sarcofaag op mysterieuze wijze uit Constantinopel in het jaar 800 en spoelde het aan op de kust van Rovinj. Eufemia werd destijds voor de leeuwen gegooid. Het verhaal doet de ronde dat haar vlees en knoken zo taai waren dat de leeuw die haar uiteindelijk doodde zoveel moeite moest doen om te kauwen, dat hij blijvend scheel is blijven kijken. De ‘vloek van Eufemia’ zorgde ervoor dat ook de nakomelingen van deze leeuw allemaal een loense blik hadden. De laatst gekende telg van de leeuwenfamilie was Clarence, te zien in Daktari.

Na het branden van een kaarsje in de kerk, daalden we opnieuw af naar de jachthaven waar er nog even tijd werd gemaakt om de dorstigen te laven.

We gingen terug aan boord bij Victoria en vertrokken naar de Lim-fjord. Onderweg kregen we een heerlijk gegrilde makreel voorgeschoteld met een slaatje en brood. De maaltijd werd afgesloten met een zelfgebrouwen grappa. Buiten de vis op ons bord kregen we op de stranden ook weer heel wat ‘vlees’ voorgeschoteld.

Het Limski kanaal, ook wel Lim Fjord genoemd ligt tussen de plaatsen Rovinj en Vrsar in de provincie Istrië. De naam Lim betekent in het Latijns grens of limiet, het kanaal was eeuwenlang de grens tussen de toen nog Romeinse provincies Italia en Dalmatië. Ook functioneerde het kanaal jarenlang als een schuilplaats voor piraten. De fjord gaat ongeveer 10 km landinwaarts, is op zijn breedste punt 600 meter en is dertig meter diep. De steile bergwanden zijn op sommige plaatsen 100 meter hoog. Ter hoogte van de Pirate Cave, een oude piratenschuilplaats die ongeveer dertig meter diep in de rotswanden dringt, maakte de boot rechtsomkeer. Van hieruit vertrokken we naar de laatste stop in Vrsar.

Vrsar was vroeger het vakantieverblijf van diverse bisschoppen en pausen en de roemruchte Casanova bracht tweemaal een bezoek aan de stad. Ook was het een handelscentrum. Na de Romeinen kwamen de Oost Goten. In 538 kwam het onder Byzantijns bestuur. Van de 10de tot de 18de eeuw was het Vaticaan de baas. Later kwam het onder bestuur van de bisschoppen van Poreč. De 19e eeuwse Sint-Maartenskerk torent hoog boven het oude stadsgedeelte uit. De oude stad is echter zo steil dat we besloten om even in de buurt van het strandje aan de haven even te pauzeren.

Vervolgens bracht de boot ons tot aan de Villa Romana in de buurt van ons hotel. Alvorens naar het hotel terug te keren werden er eerst nog wat inkopen gedaan in de plaatselijke ‘market’, een winkel die zo groot is dat hij ons bij de drie vorige verblijven nooit is opgevallen. Na nog een terrasje te hebben gedaan, keerden we naar het hotel terug. Tijd om nog even te rusten en een verkwikkende douche te nemen , alvorens ons opnieuw een indigestie te eten aan de uitgebreide buffetten.

Al bij al een vermoeiende dag, dus tijdig onze kamers opgezocht. En geloof het of niet… deze keer heb ik 4 opnames van Familie bekeken én volledig uitgezien…

Geschreven door Bettina.en.gert.op.reis