Om 7 u kwam er echter abrupt een einde aan onze dromen... De telefoon ging, Bettina nam half slapend de hoorn op, om vervolgens niemand aan de andere kant van de lijn te horen.... Onze voorganger was waarschijnlijk een flauwe plezante die
een wake- up call had ingesteld en deze bij vertrek niet had geannuleerd. We zijn dan maar om 7u45 gaan ontbijten, want om 8u45 werden we al in de lobby verwacht. Op het ontbijt was niets aan te merken, alles was in overvloed aanwezig. Zoals afgesproken verzamelden we om 8u45 in de lobby. Onze chauffeur Bart had vandaag zijn wettelijk verplichte rustdag (volgens mij rusten die mannen meer dan dat ze met de bus rijden), dus waren we aangewezen op het openbaar vervoer. Gelet op de grootte van de groep, dienden we ons op te splitsen in drie groepen van twintig personen. Groep 1 en 2 werden begeleid door twee dames uit ons gezelschap. Aangezien die al een verkeerde nummer van de bus in gedachten hadden, kozen we voor de veiligste optie. Groep drie dus, geleid door onze gids. Na een ritje van ongeveer 15 minuten, waarbij mijn schouder ver drie keer uit de kom geraakt was door het rijgedrag van de buschauffeur, kwamen we aan de halte Polytechnika, in het noorden van Krakau. Vandaar ging het te voet verder langs Warszawska, de Floriankerk, de Plac Jana Matejki met het standbeeld van de Onbekende Soldaat en het justitiepaleis, de Barbakan... Uiteindelijk kwamen we om 12 uur op het marktplein van Krakau, waar de Mariabasiliek een imposante plaats opeist. Elk uur gaat er in de toren een raampje open en speelt een brandweerman een melodietje op een trompet en dat herhaalt hij in de vier windrichtingen. Dit melodietje werd honderden jaren geleden gespeeld door een soldaat die op die manier de inwoners van Krakau waarschuwde voor een inval van de Mongolen. Gelukkig voor de brandweermannen van nu werd de soldaat na enkele noten dodelijk getroffen door een Mongoolse pijl. De brandweer speelt dit melodietje namelijk elk uur, 24u/24u 7d/7d. Om 12 u is dit zelfs te horen op radio Krakau, iedere dag ... Tijdens de middag hadden we wat vrije tijd: tijd om even binnen te wippen in een typisch Poolse winkel nl. Het Hard Rock Café Krakow. Gevolgd door een bezoek aan een typisch Pools restaurantje, waar we een cheese burger en twee jalapenoburgers bestelden ... ik voel me ondertussen al meer een Hamburger dan een Pool! In de namiddag bezochten we nog een kerkje en de Wawel, een heuvel waarop de eerste koningen leefden en begraven werden . Volgens de gids was de kathedraal waar de koningen begraven lagen betalend en zijn we dus niet binnengegaan. Dan maar een glaasje gedronken in de plaats... Op het moment dat we terug vertrokken, vertelde hij doodleuk dat hij zich vergist had en dat de kathedraal toch toegankelijk was voor het publiek. Voordat we de bus namen richting hotel , stopten we eerst nog aan het huis waar Oskar Schindler heeft gewoond, de échte, niet Liam Neeson uit de film schindler’s List ... Huidige bewoners van het huis keken maar raar tioen er zestig rare mensen foto’s van het inkomportaal van hun huis begonnen nemen. Waarschijnlijk weten ze niet eens in wiens huis ze wonen.... Terug in het hotel aangekomen net tijd genoeg voor een wodka’tje en het avondmaal. En dan het bed in want worgen zou wel eens een zware dag kunnen worden met Auschwitz en Birkenau op het programma....

Geschreven door Bettina.en.gert.op.reis