Onze dag begon weer met een woelig tochtje door de Gele Zee.... op weg naar de ontbijttafel. Niet alleen zijn de Chinezen hier massaal aanwezig, maar het is ook het meest luidruchtige, boertige en onbeleefdste volk dat hier op aarde rond loopt. Het begint al 's morgens in de lift: de deuren gaan open en tientallen Chinezen stormen binnen, zodat wij geplet worden tegen de achterzijde . Het enige wat er ontbreekt is iemand dat op de gang blijft staan om nog wat te duwen, zodat er nog wat meer Chinezen bij zouden kunnen. Een goeiemorgen kan er ook al niet af. De volgende horde die we moeten nemen is de lobby: hier troepen dagelijks honderden Chinezen samen aan de receptie. roepend en tierend tegen elkaar, de weg voor de andere hotelgasten versperrend. Een stapje opzij zetten, ho maar... In de eetzaal is het al niet veel beter, honderden Chinezen zitten hier ook door elkaar te kwaken .. Borden worden torenhoog gevuld, wanneer ze dan uiteindelijk hun tafel verlaten blijft er een echte zwijnenstal achter. Het is dan ook alle gaven een kwestie van zo snel mogelijk uit de eetzaal, die dan bovendien ook de 'charme' heeft van een schoolrefter uit de jaren stilletjes, weg te raken. Om 9u15 hadden we afgesproken op het strand van de Gele Zee, een klein plekje aan de buitenrand van de lobby. Vandaag zou de bus ons eerst naar het Overwinningspark brengen, vervolgens naar de winkelstraat Arbat. Na een middagmaal zouden we dan richting Kremlin vertrekken om 's avonds na een bezoek aan enkele metrostations teug richting hotel te keren.
Eerste stop was dus het Overwinningspark: met een enorme obelisk met op de top Nike met twee Engelen en aan de voet Sint-Joris, vechtend met een draak, ..... Dit park is eigenlijk niet meer dan één groot aandenken van de successen die de Russen hebben behaaald in de Tweede Wereldoorlog.
In het mooi aangelegde park met mooie bloemperken en fonteinen is er ook een klein Russisch-orthodox kerkje terug te vinden. één van de weinige waar je foto's officieel mag nemen. Selfies zijn er wel verboden, voor mij persoonlijk geen ramp, maar wel voor onze Chinese vrienden. Die heb ik hier al de meest belachelijke poses weten, met zichzelf als belangrijkste onderwerp op de foto: kijk eens belachelijk in de lens voor de muur van het Kremlin, trek eens snuit voor de Basilluskathedraal, kijk eens scheel tijdens de aflossing van de wacht enz.... Ook bejaarde Chinezen houden zich niet in om op een zo belachelijk mogelijke manier op de foto te staan: ik heb dikwijls gedacht 'die breekt stak zijn nek of zijn benen' terwijl een krasse tachtiger een sprongetje in de lucht maakte om toch maar 'origineel' op een foto te staan.
Maar soit.... we dwalen af. Het kerkje zag er prachtig uit vanbinnen, twee Russinnen waren er diep in gebed verzonken, terwijl Russische zang van de priester, die volledig van de gelovigen is afgescheiden, weerklonken. Russisch-orthodoxe erediensten gebeuren. Ook volledig staande, je zal hier geen enkele stoel aantreffen. Na enkele met respect genomen foto's verlaten we het kerkje en wandelen richting triomfboog
. Ook hier staat er reeds een podium, zoals in vele plaatsen voor de viering van 871 jaar Moskou dit weekend. Nog voor we de bus opstappen leidt Helena ons naar een souvenirwinkeltje. Hier zouden we onze souvenirs kunnen aankopen. Lijkt ons raar als de volgende stop dan toch winkelstraat is.... sommigen laten zich toch overhalen en kopen enkele souvenirs aan. Later zou blijken dat dezelfde souvenirs in Arbat een pak goedkoper waren. Ik verdenk onze gids ervan om in dit specifieke winkeltje een percentje te hebben.... vandaar te voet van de triomfboog ging het met de bus richting Arbat. Hier kregen we iets meerden twee uur de tijd om doorheen de winkelstraat te kuieren en eventuele souvenirs te kopen. Enkele winkels, een paar souvenirs en een koffie later was 14u, tijd om naar het restaurant te gaan. Voor 800 roebel per persoon (10 EUR) konden we genieten van een soep, salade, hoofdgerecht, dessert en koffie, zoveel als je wou.
Rond 15 u staken we de straat over en stonden we bij de hoofdingang van het Kremlin. Hier werd onze groep opgesplitst aangezien een gids hier maar max. 25 personen mag meehebben. Helena nam een deel onder haar hoede, wijzelf gingen mee met Tanya, een Russische die in het Engels gidste. Pauly ging als backup mee met onze groep. Nadat we nog maar eens een controle gepasseerd waren en ik met veel moeite voorbij een zeer vriendelijke Rus kon omdat mijn broeksriem de metaaldetector deed afgaan, stonden we binnen de muren van het Kremlin. Wat opviel was de enorme ruimte binnen de Kremlinmuren. Het zag er langs buiten eigenlijk veel mysterieuzer uit dan vanbinnen. Binnenin stonden enkele grote gebouwen, niet toegankelijk voor het publiek. Het paleis dat de werkplek van Putin was, was volledig beschermd en zeker niet toegankelijk. Met de gids gingen we tot bij ene reusachtig kanon, dat eigenlijk nooit dienst had gedaan. Vervolgens loodste ze ons tot bij een al even reusachtige klok, die eigenlijk ook nooit had gewerkt. Ik begon me stilaan af te vragen of er wel iets werkte binnen het Kremlin.... Vervolgens kwamen we aan op het kathedralenplein. Rondom dit plein stonden vijf prachtige kathedralen, met gouden torentjes die het zonlicht weerkaatsten. Uiteraard mocht er binnen in de kathedraal niet worden gefotografeerd. Uiteraard heb ik me daar niet veel van aangetrokken en vanuit mijn befaamde 'buikpositie' zo onopvallend mogelijk enkele foto's proberen maken van de prachtige fresco's, iconen en goudwerk. Het zal tot thuis afwachten zijn of er enkele geslaagd zijn, ik ga ze nu zeker niet publiceerden, want als onze Vladimir dat in de gaten heeft, mis ik misschien de vlucht naar Zaventem volgende week. Bezoek aan de tweede kathedraal verliep iets moeilijker, omdat een bazige Russin, volgens mij de zuster van degene die we op het vliegveld hadden gezien, ons eerst niet wou toelaten. Volgens onze gids deden ze op het Kremlin altijd moeilijk, zeker als je er niet Russisch uitziet of wat veel lacht. Maar met tussenkomst van Tanya zijn we uiteindelijk toch binnengeraakt. De laatste kathedraal die we bezochten was tevens de laatste rustplaats van heel wat notabelen en tsaren, ook Ivan de Verschrikkelijke had hier permanent onderdak gekregen. Na het bezoek aan de kathedralen, zat onze anderhalf uur durende tour van het Kremlin er op. We namen afscheid van gids Tanya en gingen onder leiding van Helena enkele mooie metrostations bezoeken. Sommige van die stations zijn echt pareltjes, met mooie schilderingen en kroonluchters... onze gids heeft er echter een snelwandelwedstrijd van gemaakt, zodat er met moeite een deftige foto kon worden gemaakt. In het eerste station was het al prijs: het grootste deel van de groep was opgestapt, toen plots de deuren dicht gingen. Het was dus een kwestie van net op tijd mijn arm van tussen de deur te halen, want de trein reed verder. Hier wachten ze dus niet tot iedereen is uit- of ingestapt. Stap je niet op tijd in, dan zal je moeten wachten op de volgende trein. Gelukkig zijn ze hier iets klokvaster dan in België, dus twee minuten later stonden we alweer bij de rest van de groep. Nadat we enkele kiekjes hadden genomen, zette Helena haar snelwandeltocht verder. Het verwonderde ons dan ook niet dat we in het derde station, twee mensen van de groep kwijt waren. Blijkbaar hadden ze wel gezien welke halte ze moesten hebben, want twee minuten later arriveerden ze ook... Het was eigenlijk verwonderlijk dat we niet meer volk kwijt waren. De metro is het populairste transportmiddel van Moskou. Dagelijks passeren hier tussen 5u30 's morgens en 2 u's nachts 9 miljoen mensen. De metrolijnen bevinden zich tussen de 15 en 100 meter ondergronds. Voor de prijs van 55 roebel (0,68 cent) moet je het niet laten; voor die prijs kan je hele dag op de metro rijden, zolang je niet bovenkomt. Om 19u15 zat onze dagtocht er op en keerden we moe, maar voldaan naar het hotel terug. Na het avondmaal was er nog tijd voor een pintje aan de bar. Niet te lang uiteraard, want de wedstrijd Schotland - België stond nog op het programma, voorafgegaan door een aflevering van Familie. Gelukkig hebben ze bij de voetbal herhalingen, want ik geloof dat ik geen enkele goal live heb gezien. Het was dan ook niet nodig om me in slaap te wiegen voor onze laatste nacht in Moskou...

Geschreven door Bettina.en.gert.op.reis