Vandaag met zeer veel tegenzin uit bed gekomen. Ook aan dit mooie liedje is een eind gekomen. Koffers waren gisteren al gepakt en aangezien de bus ons paar om 10u 30 zou oppikken, hadden we nog heel even de tijd om een paar fotootjes te nemen op het oude kerkhof dat naast het Alexander Nevskyklooster gelegen was, recht tegenover ons hotel. Terwijl Bettina in de lobby op de bagage bleef passen, baande ik mij een weg doorheen een heleboel soldaten en een overmacht aan politie. Het plein tegenover ons hotel was hermetisch afgesloten, want blijkbaar ging er één of ander huldiging plaats vinden.
Op het oude kerkhof, volledig met bomen overwoekerd, liggen heel wat bekende namen. Naast het graf van Dostoevsky, de befaamde schrijver, hebben O.a. ook volgende namen hun laatste rustplaats hier gekregen: Rimsky-Korsakov, Mugorsky, Borodin, Tchaikovsky, Cherkasov, ...
Om 10u10 was het hoog tijd om naar de lobby terug te keren om onze paspoorten in ontvangst te nemen. Van Natalya hadden we gisteren al afscheid moeten nemen, maar ze had vandaag haar mama gestuurd om ons tot bij het vliegveld te loodsen.
Ik ben de tel kwijt geraakt op het vliegveld van het aantal controles dat we door moesten. De paspoortcontrole is me wel bijgebleven. Een jonge agent heeft gedurende zeker drie minuten eerst naar mijn paspoort zitten staren. Ondertussen moest ik recht naar hem blijven kijken. Op een bepaald moment zei hij iets, maar ik gebaarde dat ik hem niet verstond. In plaats van te herhalen wat hij had gezegd, begon hij van vooraf aan. Terug een hele tijd zitten staren naar mijn paspoort. Aangezien ik wist dat er nog iets ging komen, ging ik al wat dichter tegen het glas staan om hem te verstaan. Toen klonk het 'Gert Van den Hende?', waarop ik uiteraard bevestigend antwoordde. Op de vraag of ik toerist was, heb ik ook maar bevestigend geantwoord. Hij knikte bevestigend, dus ik maakte me klaar om verder te gaan, toen hij plots een vergrootglas bovenhaalde en minutieus alle beveiligingen in mijn paspoort begon na te kijken. Af en toe knikte hij bevestigend en ik moest ik hem ondertussen recht blijven aankijken, zodat hij kon checken of het wel degelijk mijn foto was op het paspoort. toen hij uiteindelijk mijn bestemming vroeg, dacht ik er van af te zijn. Niet dus.... Toen typte hij vermoedelijk mijn naam in op zijn computer en vroeg hij weer "Gert Van den Hende?". Ik antwoordde hem "Still the same....", maar daar zag hij blijkbaar het grappige niet van in... Met veel tegenzin zette hij een uitgangsstempel in mijn paspoort en mocht ik na een dikke 8 minuten vertrekken. Erger dan dat kon het toch niet meer worden. toch niet tot aan de laatste veiligheidscheck. Daar had ik alles mooi in het mandje gedropt: fototoestel, portefeuille, ipad, broeksriem etc, zodat ik zeker geen metaal meer op me had. Door de metaaldetector en jawel hoor, deze ging af toen ik er door ging. Een knappe jongedame aan de andere kant, die net een vrouwelijke medepassagier had gefouilleerd, kwam naar me toe. Ik zette me al klaar voor een fouille met het gedacht doe maar op meiske..., maar mijne vlieger ging niet op. Ik mocht wat verder op een lopende band gaan staan en werd zo doorheen een scanner gevoerd, met als resultaat dat ik vervolgens gewoon verder mochtt : mogelijk had mijn bril op het eerste poortje gereageerd, ik zal het nooit met zekerheid weten. Na veel heisa dus eindelijk tot in de vertrekhal geraakt, waar we omstreeks 13u15 aan boord van onze Airbus 319 mochten stappen. vluchtduur wordt geschat op 3 u15 minuten.
Bij het opstijgen hadden we wel wat tegenwind, zodat we heel even last hadden van turbulentie. Maar eens op kruishoogte wed alles rustig. Net als op de heenreis zien we enkel het wolkendek. Net sandwicheke gegeten en nu is het nog iets meer dan een uur vliegen en dan kunnen we weer voet zetten op Belgische grond. Na het ophalen van onze bagage, hebben we afscheid genomen van onze medereizigers en reisleider. Vervolgens zakten we twee verdiepingen en kwamen we net op tijd op het perron.... om onze trein te zien vertrekken. Dan maar wachten op de volgende, die dankzij de klokvaste verbindingen van de NMBS maar 17 minuten vertraging had. Gelukkig verliep onze aansluiting in Berchem iets vlotter, na een minuutje reden we richting Sint-Niklaas. Omstreeks 18u30 waren we weer waar we een week eerder waren vertrokken....
Ondertussen zijn de koffers uitgepakt, draait de wasmachine en beginnen de reeds verorberde frietjes op mijn maag te liggen. Tijd nu om ons in de zetel te placeren en wat uit te rusten. Want één ding is zeker, de afgelopen week was vermoeiend ( 69,4 km gewandeld), maar wel enorm prachtige dingen gezien, dus misschien wel voor herhaling vatbaar !
Vanaf morgen kunnen we dan beginnen met een selectie te maken uit de 2697 gemaakte foto's :-)

мы не прощаемся, но скоро увидимся ...
(my ne proshchayemsya, no skoro uvi... )
(We zeggen geen vaarwel, maar tot ziens)

Geschreven door Bettina.en.gert.op.reis