Dag 3, 8 uur... schoon uur om op te staan.
Na een verfrissend doucheke was het tijd om te gaan smullen van het overheerlijk ontbijtbuffet, uiteraard na eerst een glaasje cava gedronken te hebben.
Vandaag hadden we gepland om Porec te gaan bezoeken. Eerst even lichte paniek: mijn pet was spoorloos verdwenen. Met de temperatuur van ruim 35 graden en de felle zonneschijn hier, had ik dat wel nodig om het gevoelig velleke van mijn hoofd te beschermen. Uiteindelijk de pet teruggevonden achter de stoel waarop ik had gezeten, gisteren in de bar. (Chance dat ik weer eens gaan kijken was ... lees Bettina)
Na een tochtje van ongeveer 45 minuten kwamen we aan in het gezeliige dorpje. Mijn teruggevonden petje bleek toch niet echt voldoende bescherming te bieden, want ondanks het overvloedig smeren met factor 50, begon mijn nek al de kleur van een overrijpe tomaat te krijgen. Ook Bettina had nood aan een degelijk hoofddeksel. Keuze genoeg aan de verkoopsstalletjes in de haven van Porec.... alhoewel.Bettina vond hier haar goesting niet echt. Tienrallen hoeden gepast en allemaal te groot. Ofwel is haar hoofd te klein, hangt ervan af van welke kant je het bekijkt.
We besloten dan maar eerst iets te gaan drinken in de Wine Bar. Toen ik de uitbater de foto's liet zien die ik vorig jaar had genomen in zijn bar, reageerde hij nogal overenthousiast en vroeg hij "Can I kiss you?"... nog voor ik "ziddegijzotofwa" kon zeggen, had ik al een plakzoen op mijn kaak te pakken.... Dan maar rap ons glas leeg gedronken en verder gewandeld tot bij den Toni voor een klein middagmaalke. De dames kozen een klein saladeke met tonijn, ikzelf koos een klein pizzake Diavola. Patrick zou zich over de overschot van Pascale ontfermen. Nog geen half uur later hadden we ons bijna een indigestie gegeten. Nadat we in de 6de eeuwse Sint-Eufrasiusbasiliek vergiffenis waren gaan vragen voor ons overdadig leven, wandelden we opnieuw richting haven, om onze speurtocht naar een geschikt hoofddeksel verder te zetten. Ikzelf was de eerste gelukkige : ik vond een modelleke waar zelfs cowboy Henk jaloers op zou zijn. Bettina haar hoofd was nog steeds te klein.... we hadden de hoop bijna opgegeven, maar besloten aan één van de laatste stalletjes toch nog een poging te wagen. De meeste hoeden waren te groot, te wit, te slap, te lelijk..... 45 pogingen verder nog steeds niets... De verkoopster gaf echter niet op en in een ultieme poging toverde ze nog één exemplaar uit haar toverhoed. En geloof het of niet, deze paste... Toen Bettina de prijs van 120 kuna hoorde, antwoordde ze de verkoopster een beetje overenthousiast "okay I'll take it". Vervolgens keerde ze zich naar ons met de vraag of ze niet wat zou afbieden.... 't Is andersom hé: eerst afbieden om dan okay te zeggen....
Na al dat passen was het ondetussen al redelijk laat geworden en besloten we opnieuw richting hotel te wandelen. Onderweg nog even gestopt om even uit te rusten. Ik maakte van deze gelegenheid gebruik om even te gaan pootjebaden in zee, maar toen een kleine krab zich had voorgenomen om zich gezellig te gaan nestelen tussen mijn grote en tweede teentje, achtte ik het toch iets veiliger om toch maar weer de schoenen aan te trekken. Van de grote dorst die we ondertussen gekregen hadden, hebben nog even halt gehouden bij de Kroatische Italiaan van gisteren waar we ons in het Engels een pintje bestelden. Iets na zessen arriveerden we aan het hotel. Net tijd genoeg om eens op te frissen en opnieuw aan tafel te gaan, wat anders.... Aangezien de pizza van vanmiddag nog enigszins op mijn maag lag, had ik eigenlijk al genoeg na mijn salade. Maar er stond weer zoveel lekkers om van te proeven.....ik heb dan maar wat extra pruimen gegeten bij het dessert....
Aangezien iedereen redelijk moe was van de 16.000 stappen die we vandaag hadden gezet, besloten we om het vanavond iets rustiger aan te doen. Pascale had immers ook nog een date met "herr hausmeister", want de kluis weigerde voor de zoveelste keer dienst.... Iedereen lag dus vandaag tijdig in zijn bedje.... Iedereen behalve één sukkelaar, want die moest nog perse dit vakantieblogske schrijven.....

Geschreven door Bettina.en.gert.op.reis