Van slapen is er niet echt veel in huis gekomen.
Vorige week nog hadden we de zoon van Bompa Lawijt nog op bezoek, vandaag was zijn dochter op de bus. Een medereizigster had zich op het zeteltje naast de chauffeur genesteld en begon tegen hem te ratelen, waarschijnlijk met de bedoeling dat onze vermoeide chauffeur niet in slaap zou vallen. We zaten net aan de trap van de bestuurderscabine en konden dus alles mee volgen wat er werd gezegd. Rond een uur of twee vond een andere medereiziger het welletjes en trok naar beneden om te vragen of het wat stiller kon. Even werd het stil, zodat ik ook eventjes indommelde.Maar nog geen half uur later werd ik gewekt door de bestuurder zijn GSM. De overdracht van de bestuurder zou gebeuren in de buurt van Stüttgart. Terwijl de telefoon open lag, probeerden de twee bussen elkaar te vinden in de donkere straten rond de luchthaven van Stüttgart. Dit bleek echter niet zo eenvoudig, want na 30 minuten was het kat- en muis spelletje nog steeds bezig. Pas dan kreeg de bestuurder van de andere bus het lumineus idee zich te parkeren en zijn GPS-positie door te geven. Bleek dat we aan de totaal andere kant van de luchthaven zaten, zo een vijf kilometer verderop. Om 2u40 hadden we de bus dan toch te pakken en kon onze chauffeur een paar uur gaan slapen. Ook ik dommelde uiteindelijk toch een paar keer in. Iets over 7 kwamen we in de buurt van Aarlen, waar we een sober ontbijtje kregen. Temperatuur viel hier dik tegen, in mij short en T-shirt was het toch maar frisjes. Ik miste mijn vestje al serieus…
Een klein uurtje later stapten we opnieuw de bus op om richting Brussel te rijden.

Geschreven door Bettina.en.gert.op.reis