Vrijdag en zaterdag zullen de geschiedenis ingaan als twee rustige dagen in Porec.
Na het ontbijt hebben Kristien, Bettina en ikzelf ons een plaatsje gezocht op het terras
van de bar. Pascal ging al wat liggen garen aan het zwembad.
Wij hebben Kristien met handen en voeten uitgelegd hoe een spelletje Rummikub in zijn werk gaat. Na vier spelletjes begon onze uitleg toch enigszins vruchten af te werpen en kon Kristien ook een spelletje winnen.
Na de Rummikub ging Kristien Pascale wat gezelschap houden aan het zwembad.
Bettina en ikzelf besloten om nog eens een bezoekje aan Porec te brengen.
Uiteraard om langs te gaan bij de Wine Corner…
Bij het treintje dat ons naar onze bestemming reed, waren ze zeker de vering vergeten monteren. Helemaal dooreengeschud stonden we twintig minuutjes later in Porec.
Ondertussen hadden we ook een klein hongertje gekregen. Na enige twijfel besloten we om bij Toni een visschoteltje te proberen, uiteraard met een glaasje rosé erbij. Daar kregen we achteraf gezien zeker geen spijt van, want hij kwam aandraven met een schotel vol verse ansjovis, sardienen, inktvis en een salade van stokvis. Alles was zo vers, dat je de inktvis eerst nog moest dood kloppen tegen de straatstenen. In tegenstelling van onze tapasschotel van eerder op de week, lieten we hier geen kruimeltje over.
Nog een half litertje rosé later, namen we opnieuw het treintje richting hotel. Deze keer was het een iets comfortabele rit.
Kristen en Pascale waren ondertussen al serieus bruin gebakken aan het zwembad. Heel even moest ik zelfs denken aan de bruin gebakken Poolse worstjes van bij het ontbijt deze morgen. Rap een doucheke genomen en aan de tafel aangeschoven voor alweer een uitgebreid en heerlijk diner.
Na het diner ging Kristien de rust van haar kamer opzoeken, de rest ging nog even naar de bar. Tijdens het optreden van een Elvis-imitator dronken we nog een koffietje en een wijntje. Gelukkig werd Elvis al na een half uurtje Return to Sender gestuurd en konden we eveneens de rust van onze kamers gaan opzoeken. Uiteraard eerst nog even naar Familie gekeken, alvorens aan een verkwikkende nachtrust te beginnen.

Zaterdag werd zelfs nog rustiger dan de dag voordien. We besloten om na het ontbijt nog enkele spelletjes whist (wiezen voor de Vlamingen onder ons) te spelen.
En daarna gebeurde er iets dat ik nooit voor mogelijk had gehouden … Degene die tot gisteren nog tegen me gezegd zou hebben dat ik in een ligstoel aan een zwembad zou gaan liggen, had ik terstond gek verklaard… Maar deze middag heb ik daadwerkelijk in een ligstoel aan het zwembad gelegen! Uiteraard in de schaduw, want mijn tere babyvelletje kan de warme zon maar slecht verdragen. Ik heb zelfs even een duik in het koude zwembad genomen. Als bewijs voeg ik een fotootje toe, anders gelooft niemand dat ik tijd aan de zwembadrand heb gespendeerd. Toen de zon het begon te winnen van mijn parasol en mijn schaduwplek tot bijna niets werd herleid, ben ik naar de kamer getrokken om dit blogje te schrijven. Ondertussen begint onze alweer voorlaatste volledige dag in Kroatië naar zijn einde te lopen. Straks nog wat keuzestress om te bepalen wat we als avondeten gaan nemen. Kiezen uit minstens tien verschillende gerechten is niet altijd even eenvoudig. Poging om van alles een beetje te eten, heb ik ondertussen ook al opgegeven. Na het eten gaan we nog een stapje zetten in de buurt van ons hotel. En nadien kruipen we voor de voorlaatste maal in ons comfortabel Kroatisch bed, nadat we uiteraard nog even tv hebben gekeken. Aangezien het weekend is, zal het deze keer geen Familie worden.…

Bij leven en welzijn dus tot morgen, onze laatste volledige dag op Kroatische bodem (voor dit jaar althans…).

Geschreven door Bettina.en.gert.op.reis