VriJdag was het eindelijk zo ver..... tijd om te vertrekken naar Kroatië. Rond 10u45 zou onze gelegenheidstaxichauffeur Jana ons naar hotel Serwir brengen, vanwaar de bus van Lauwers ons zou oppikken. Althans dat was toch de bedoeling, totdat onze chauffeur merkte dat haar rijbewijs nog in de handtas van Nikita stak. Nikita was op dat moment reeds onderweg om onze reisgenoten Pascale en Patrick op te halen. Bijgevolg zelf maar tot aan Serwir gereden. Daar was het nog even wachten op de bus van Lauwers die uiteindelijk rond 11u40 arriveerde. We waren nog maar net op de bus gestapt en hadden ons op de achterste rij gëinstalleerd, toen ik plots een déja-vu kreeg: een vrouw kwam op ons afgestapt, met de melding dat we op haar plaats zaten. Nog maar eens uitgelegd dat de genummerde plaatsen vanaf Groot-Bijgaarden van tel waren.Via Gentbrugge, Kwatrecht en Aalst ging het ricting Groot-Bijgaarden, waar de bus richting Kroatië op ons stond te wachten. In de buurt van Kwatrecht kregen we van onze persoonlijke stadsgids Patrick nog een leuke anekdote te horen. Vroeger was er daar een cafeetje dat "Bij den bok... " heette. Wie daar een trappistje bestelde, zei er meestal bij 'en geef den bok ook ene'. Waarna de bok ten tonele werd gevoerd, die op zijn beurt met heel veel smaak zijn trappistje opdronk. Pascal repliceerde hierop dat diene bok zijn melk ook een speciaal smaakse zal hebben gehad dan.... een bok dat melk geeft: dat had ik ook wel eens willen zien... Op de laatste vijf kilometer file na zijn we toch probleemloos tot in Groot-Bijgaarden geraakt. Na een drankje en een plasje van 70 cent werden de koffers overgeladen en namen we plaats bovenaan in de bus, op de eerste rij. Nog gauw even wat onfrisse geurtjes wegwerken moet Pascale hebben gedacht, want in het zicht van alle medereizigers ging ze even een demonstratie deo spuiten geven. Toen ze vaststelde dat er niets uit het busje kwam, hebben we haar duidelijk gemaakt dat ze eerst het dopje moest verwijderen.
Om onze reis goed in te zetten, zijn we begonnen met een flesje cava. Ondetussen klonk uit de luidspreker de ene schlager na de andere, waardoor we heel even dachten dat we op de bus naar het h Schlagerfestival in Hasselt zaten. Gelukkig ging het via Nederland richting Keulen, om vervolgens richting Munchen verder te rijden. Rond 17u20 was het tijd voor een eerste stop in Duitsland. Na twintig minuutjes pauze reden we verder, nadat we ons eerder besteld broodje hadden opgehaald. Na het eten was het tijd voor de eerste film: Dying of the light met Nicholas Cage. Mijn licht moet ergens onderweg uitgegaan zijn, want ik heb nooit geweten hoe de film geëindigd is. Om 21u was het tijd om nog eens een korte stop in te lassen. Na deze stop was het tijd voor Pascale om een paar wintersokken inclusief gaten aan te trekken, kwestie van 's nachts geen koude voeten te krijgen. Als tweede film kregen we "Bus 657" voorgeschoteld. Het verhaal van een stel gangsters dat na een ovrval ene bus reizigers gijzelt. Als je het mij vraagt de ideale film om te tonen aan een gezelschap dat met de bus op reis gaat.... voor we het wisten was het middernacht, tijd voor de laatste stop in de omgeving van Munchen. Ondertussen was het al enkele uren fel aan het regenen, maar op de laatste stop ontaardde dit eigenlijk in een zwaar onweer. De bliksem sloeg in en alle lichten in de shop gingen uit. Dat moeten even spannende tijden geweest zijn voor Patrick die toen net op het toilet zat. Ik wil niet weten waarin die in het donker zijn handen heeft afgespoeld.... Terwijl de regen met bakken naar beneden bleef vallen, werden de zetels plat gelegd, radio uitgezet, lichtjes gedoofd en vielen geleidelijk aan de oogjes dicht. De bus reed verder de donkere nacht in, dag twee van onze reis was begonnen...

Geschreven door Bettina.en.gert.op.reis