Van veel slapen is er weer niet veel in huis gekomen. Deze keer werd het nochtans muisstil na het dagelijkse muziekoptreden. Ik kon gewoon de slaap niet vatten. Heb me dus tot 2u nuttig beziggehouden op de IPad.

Om half acht liep de wekker af. Net tijd genoeg voor een verkwikkende douche en een licht ontbijtje, want om 9u kwam Mario ons ophalen met zijn ‘buschke’ ( zo moet je als Sloveen, die Nederlands in Holland heeft geleerd en gidst in Kroatië ‘busje ‘ uitspreken). In ieder geval was Mario deze keer op tijd. Vier reisgenoten die mee op excursie gingen, zaten reeds in de wagen. Normaal ging nog een zevende oudere dame mee, die we moesten oppikken in Rovinj, zo een 35 km verderop. Zij voelde zich deze morgen echter niet zo lekker, dus spaarden we bijna een uur tijd uit omdat we niet naar Rovinj moesten. Mario trakteerde ons daarom op een koffie in een typisch Kroatisch café in het nabijgelegen dorpje Visinada, weg van het toeristische centrum. Aan het gezicht van het jonge dienstertje was duidelijk te zien dat ze dik tegen haar goesting aan deze dag was begonnen. Gelukkig was de koffie wel lekker....

Van Visinada ging het naar Livade. De bossen rond Livade staan bekend als vindplaats voor zwarte en witte truffels (niet die van chocolade). Op de rotonde net voor je het gehucht binnenrijdt, prijkt dan ook een grote stenen truffel. Dit is een schaalmodel van de grootste truffel die er werd gevonden, goed voor een vermelding in het Guiness Book of Records. Maar wij stopten hier niet voor de truffels, maar wel voor een bezoek aan een plaatselijke imker. Na een ontvangst met een grappa (met honing uiteraard), konden we een aantal honingsoorten proeven en uiteraard ook kopen. Deze bedrijfjes moeten overleven van het toerisme. Door Corona zagen deze mensen écht zwarte sneeuw dit jaar. Vele bedrijven zullen dan waarschijnlijk de komende winter ook niet overleven. Uiteraard kochten we enkele potjes ter plaatse. Zelfs al zag deze imker ook zwarte sneeuw, toch gaf hij ons één van de potten die we op de toonbank hadden gezet gewoon gratis mee....

Na Livade reden we door naar Montovun, een oud stadje bovenop een heuvel, vanwaar je een prachtig zich op de omgeving hebt. Je kon via 1473 treden het bovenste deel van het stadje bereiken, maar wij kozen toch liever voor de makkelijke manier: met de wagen tot bijna boven...

We hielden even halt bij het huis van de wereldberoemde Josip Ressel, een bosingenieur, door geen mens op aarde gekend.... Zonder hem hadden we echter nog steeds met een roeibootje gevaren, want hij was uitvinder van de scheepsschroef.

Hogerop in het oude dorp bezochten we één van de typische winkeltjes met truffelspecialiteiten. Ook hier konden we vanalles proeven en ook kopen uiteraard. Onze spaghetti zal vanaf nu niet meer smaken als voorheen, want wij verlieten de zaak met een busje zeezout met truffel.

Nadat de mannen even hadden geposeerd met een Kroatische madam uit een kraampje (zogezegd op zoek naar een rijke Belgische vent op mee te gaan naar België - gelukkig een grapje dat zij samen met Mario bij de toeristen uithaalt), nog even tot helemaal bovenaan in het dorp gelopen. Nadien plaats genomen op een terrasje bij een heerlijk glas zelfgemaakte limunada. Hier kregen we van Mario te horen dat we langer in Kroatië zouden vertoeven dan gedacht. Aangezien de chauffeurs die ons naar huis.moeten brengen, eerst nog hun dagelijkse rust.moeten nemen, vertrekken we niet om 14u15 op dinsdag, maar pas om 19u30.

Vervolgens reden we de heuvel van Montuvan weer af en hielden even verder halt bij een restaurant voor een klein middagmaal. We kregen eerst een soepje voorgeschoteld, vervolgens een slaatje vergezeld van twee schotels boordevol vlees,(hamburger, kotelet, saté) en gebakken aardappelen. De katten van Mario kunnen zich nog een indigestie eten aan de overschot die hij in een kommetje meekreeg. Om dan uiteindelijk de gaatjes nog op,te vullen was er nog pannenkoek met confituur.

Nadat we onze buik hadden rondgegeten was het hoog tijd dat we aan onze vochtbalans dachten en hielden we wat verder halt bij wijnboer Tomaz, waar we een viertal wijnen proefden en uiteraard ook gelegenheid tot kopen was.

Uiteraard kon vandaag ook een beetje vaderlandse geschiedenis niet ontbreken en bezochten we het oude kasteel in Pizan.

Na een tochtje van zo’n 75 km doorheen Istrië keerden we terug naar onze hotels.
We schoven nog aan bij het avondmaal, niet dat we eigenlijk nog veel honger hadden, en sloten de avond af met een koffie in de bar.

Nadat we eerst nog hadden gezien hoe de Belgen de Denen hadden ingemaakt, nog gauw dit blogje geschreven....en dan bedje in. Want deze dag was toch wel redelijk vermoeiend...

Bettina was zelfs zo moe, dat ze op de Gsm spelletjes aan het spelen was met haar ogen toe.... een selfie hiervan mocht uiteraard niet ontbreken....

sloppel allemaal!

Geschreven door Bettina.en.gert.op.reis