Op vrijdag 10/6 was het zover... Om 11u30 zou de bus van Lauwers Reizen ons komen oppikken op de parking van het Sinbad. Onder het motto 'beter te vroeg dan te laat' vertrokken we dan maar al om 10u30. Jana en Nikita zouden ons ter plaatse brengen, zodat de auto niet onbeheerd aan het zwembad moest achterblijven. Bijna onmiddellijk stelde het eerste probleem zich al: de auto was veel te klein voor onze bagage of we hadden gewoon teveel bagage bij.... Dus Bettina en ikzelf op de achterbank gekropen, een grote en zware reistas op onze schoot gekregen en zo naar het zwembad gereden. Toen we daar aankwamen was de enige 'bus' die er te zien was een oude, roeste witte camionette... in de verste verte nog geen bus van Lauwers te zien. Met mondjesmaat kwamen er toch nog een aantal andere reizegirs aan. 11u30 nog geen bus te zien: ik moest spontaan aan de wereldhit 'Busje komt zo...' denken. Jana en Nikita haden de moed al opgeheven en waren reeds huiswaarts gekeerd. Omstreeks 11u45 arriveerde de bus uiteindelijk. Snel de koffers in de bagageruimte en boven een plaatsje gezocht. Ik zat nog niet goed neer, of ik kreeg van iemand al de opmerking dat ik op 'zijn' plaats zat. Heb die mens dan maar uitgelegd dat er tot in Groot-Bijgaarden geen genummerde plaatsen voorzien waren. Pas nadat iedereen daar op de juiste bus was gestapt, waren de stoelnummers van tel. Na een tussenstop in Gentbrugge (12u15), Kwatrecht (12u40) en Aalst (13u18), kwamen we aan in Groot-Bijgaarden om 13u25. Daar konden we om 14u op onze eigenlijke bus rochting Kroatiē stappen. Dus eerst even de tijd voor een plasje en een hapje. Het grootste deel van onze medereizigers, waren oudere mensen en naar het schijnt hebben die niet veel tijd. Dat werd om 14 u dan ook bevestigd. Toen de chauffeur het luik van de bagageruimte open deed om onze koffers uit te laden, ontstond er een trek- en duwwerk om toch maar als eerste de koffer te kunnen pakken. Sommige vonden het wat te traag gaan en kropen dan zelf tot in het bagageruim. Op een bepaald moment was de chauffeur klaar met de koffers uit te laden en bleken er twee mensen hun koffer nog niet terug te hebben. Guess who??? We hebben dan zelf maar getoond waren onze reistassen stonden en konden dan uiteindelijk naar onze bus richting Kroatiē vertrekken. Voordat we instapten ontmoetten we al een jong pas getrouwd koppeltje, Nathalie en Nicky, die in hetzelfde hotel van ons zouden logeren. Eerst was er wel een taalprobleempje: ze spraken beiden 'Roesseloars'. Gelukkig had onze vriendin Tine ons de eerste beginselen van deze toch wel vreemde taal aangeleerd.... Eindelijk konden we plaats nemen op stoel 21 en 22. We zaten nog geen twee minuten neer of er stond al een dame naast ons met de melding dat we op haar stoelen zaten. Ik: "ik denk het niet...." En zwaaide met mijn voucher waarop duidelijk stoel 21 en 22 vermeld stonden. Zij:" ik denk het wel....", terwijl ze zwaaide met haar voucher waarop duidelijk stoel 21 en 22 vermeld stond. Lichte paniek, maar ik was voor de dood net van plan om mijn stoel nog af te geven. Gelukkig viel uiteindelijk haar oog erop dat ze stond te zwaaien met de voucher voor de terugreis. Toen plots 'Thunderstruck' van ACDC door de luidsprekers galmde, ging er wel een schokgolf door de oudjes op de bus... Gelukkig was de chauffeur er als de pinken bij om de radio op een iets gematigder zender te zetten. Onze begeleiders van dienst waren Danny en Rocky. Voor de rest verliep de busreis eigenlijk heel goed, genoeg eten en drinken aan boord. Na onze eerste stop in Koblenz was het tijd om ons bestelde broodje te nuttigen. Hierna was het tijd voor onze eerste film: Safety First, the movie. Verstand even op nul en goed meegelachen... Na de film, rond 21u05, was het tijd voor de tweede stop in Phorzheim. Een klein half uurtje later waren we alweer op pad. Hierna met zijn allen gekeken naar 'The Water Diviner', film met tikkeltje meer inhoud dan de voorgaande.... Rond 0u30 was het tijd voor de laatste stop: we waren toen iets voorbij München. Nadien werd op de bus de radio uitgezet en werden alle lichten gedoofd. Tijd om een paar uurtjes te (proberen) slapen. Buiten het sporadisch gesnurk enkele rijen voor ons, het geluid van de tablet van 2 oudjes die blijkbaar verslaafd waren aan Coin Dozer en patience en het gefriemel van een papieren zakje van iemand die het nodig vond om rond 2u zijn snoepvoorraad er door te jagen, is dat aardig gelukt. Rond 5u wakker geworden en toen waren we reeds in Slovenië. Oostenrijk had ik dus volledig gemist. Om 6u05 hielden we de eerste stop in de buurt van Koper. Hierna reden we door tot aan het eerste hotel San Simon, waar we een ontbijt konden nuttigen met zicht op zee. Rond 8u05 gingen we opnieuw op pad. Onze begeleiders bleven hier achter. Aangezien we zelf niet met de bus mochten rijden, kregen we hier een Sloveense chauffeur toegewezen. Dit werd ook al dadelijk duidelijk door de rijstijl. Hij heeft zijn best gedaan om langs de kant van de weg geen enkele boom te missen, zodat alle takken mooi op dezelfde hoogte werden gesnoeid. Na enkele stops aan de verschillende hotels op onze route, belandden we uiteindelijk rond 10u op ons hotel. Hier was het nog wachten tot 13u alvorens we onze kamer mochten innemen. Aangezien we nog met onze bagage zaten, zijn we dan maar zolang in de bar beland. Kamer en hotel waren alvast dik in orde. Na een verfrissende douche gingen we op pad voor een eerste verkenning van Porec. Omstreeks 18u30, na een obligatoir aperitiefje, genoten van een overdadig buffet. Na het eten was het tijd voor een ontmoeting met onze plaatselijke gids Mario Van Kroatië. Ik vermoed dat het niet zijn echte achternaam was, maar zo sprak hij toch over zichzelf. Volgens mij is hij één of ander maffioso: hij zag er niet alleen zo uit, maar hij beweerde ook alles te kunnen fiksen in Kroatië. Nadat we toch enkele excursies hadden vastgelegd (waarover later meer nieuws) was het tijd om in ons bedje te kruipen. Met één oog op de voetbal gericht, ben ik aan deze blog beginnen typen. Rond 2u wakker geworden van een branderig gevoel aan de buik, veroorzaakt door de oververhitte Ipad, de voetbal was inmiddels gedaan. Vandaar dat ik vandaag nog eventjes verder schrijf en onze tweede dag met wat vertraging begint, maar daarover vanavond meer....

Geschreven door Bettina.en.gert.op.reis