Het is vandaag de finale, de laatste wandeldag van Derbent naar Sille en aankomst in Konya.
Een bijzondere dag, het is mijn verjaardag.
We staan al vroeg op, , het is geen overnachtingsplek om lang te blijven, ook geen ontbijt.
We gaan op zoek naar ontbijt in het lokale eethuisje:
linzensoep en aardbeien (meegekregen van onze gastheer), een heerlijk verjaardag ontbijtje, een opwarmertje voor de dag, de bergen van Kucukmuhsine en de Dergah bovenop de leeuwenheuvel.
Nadat we een niet meer vliegende en niet meer levende havik zien komt de prachtige leeuw tevoorschijn.
Het is een pittige klim.
Bij aankomst boven verlaat Sedat ons even voor een middagrust (ivm misselijkheid agv voedselvergiftiging?)
Samen klimmen we verder en Rini is in no time bovenop de hoogste top vd Leeuwenberg.
Hier is de mooiste en hoogste pelgrimsplek. Op deze plek komen veel bezoekers overnachten, er is elektra en water en beddegoed aanwezig.
Wij drinken thee en mijmeren hoe het zou zijn om hier te slapen.
Daarna weer afdalen en verder..
We kome langs een soort nieuwbouw vakantie park, heel grootschalig en worden uitgenodigd om thee te komen drinken.
Dan komt het spannende einde, de duivelsbrug.
Het wordt al bijna donker, de route is niet duidelijk, we zoeken stap voor stap richting befaamde brug,
We splitsen de groep in 2-en.
Ik loop hand in hand met Rini en Mehmet, we moeten door, er is geen weg terug, in de verte zien we de weg.....
Het is spannend, maar ik voel me veilig zo tussen 2 mannen in.
De anderen gaan over de beruchte duivelsbrug, wij maken een lus en komen op de weg, het is inmiddels goe donker.
Wat een avontuur.
Tijd voor een lekkere maaltijd, Sedat weet de weg naar een fijn restaurant.
Daarna nog thee ne taart voor mijn verjaardag.

Ik voel me jarig op deze bijzonder dag, de finale wandel Sufi Trail....
Ik ontvang alle knuffels van de groep en felicitaties...

Geschreven door Annette.aan.de.wandel