Zaterdag 10 mei

De vlucht naar Madrid vertrekt om 16:55u en dus heb ik nog tijd om mijn voorbereidingen even te beschrijven. Het kriebelde natuurlijk weer om nog een camino te fietsen. Een caminovriend Jan vertelde dat hij de Portugese kust wilde gaan fietsen en dat lijkt me ook super maar ik ben nu eenmaal verknocht aan Spanje. Ik heb ervoor gekozen om het laatste stuk van de Via de la Plata/ Sanabrès nog eens te fietsen omdat ik daar vorig jaar niet echt van heb kunnen genieten vanwege het slechte weer. De hele route vanaf Sevilla is dan weer een beetje saai en ik besloot om dan in Madrid te starten, waar een wandelcamino start. Hierdoor kom ik ook in de buurt van Valladolid waar ik misschien Carmen mijn vroegere hospita nog kan bezoeken. Na veel vliegmaatschappijen te hebben bekeken ivm de maten van de fietsdoos heb ik bij KLM geboekt. Daarna heb ik de route boven Madrid eens bekeken en toen schrok ik toch wel van de hoogte van de Puerto (col) de la Fuenfria (Sierra de Guadarrama). Tja, dat wordt lastig maar daarom misschien niet onmogelijk. Een beetje extra trainen, geloven in mezelf (yes I can) en de gewone voorbereidingen; fietsonderhoud, overnachtingen boeken voor de eerste dagen etc
Lucas heeft zich weer over de fiets en doos bekommerd maar we hebben de fiets wel samen gedemonteerd zodat ik weet hoe ik alles weer in elkaar moet zetten.
Bij de kringloopwinkel een hele oude koffer gekocht voor 1 euro nog met wieltjes ook. Verrassend genoeg wogen mijn giestassen deze keer maar 16kg met tent en kampeerspullen, vorig jaar 19kg. Oef dat scheelt al weer gewicht om die berg te overwinnen.

So far so good, vlucht zonder problemen. Bij de bagage eerst eens gekeken waar de fiets uit zou komen maar ineens lag hij op de band tussen de andere koffers. Ik zwiepte bijna de andere wachtenden ondersteboven toen ik de doos van de band moest pakken. Onder de kritische ogen van iedereen begin ik de fiets uit te pakken en weer in elkaar te knutselen. Ik heb er geen aandacht aan geschonken. Yes, hij deed het ook nog! Ik hoorde ineens achter mij iemand ‘señora’ roepen en die meneer kwam zeggen dat ik mijn doos daar niet bij die andere 4 dozen mocht zetten. Tja waar moest ik hel dan laten? Met de opmerking dat mijn ‘bici chula’ was (cool) heeft hij toch zelf mijn doos meegenomen. Onderweg naar de Holiday Inn Express zat ik bijna op de autobaan. Ik ben er uireindelijk goed geraakt, het was maar 5 km, maar wel dankzij Komoot. In het hotel zei men dat ik de fiets maar in mijn kamer moest zetten maar daarvoor moest hij wel rechtop in de lift anders paste het niet. Na een caña con limon een een clubsandwich ga ik lekker slapen want morgen begint het echte werk!

Geschreven door Waar.is.Frieda