Ik heb vannacht echt goed geslapen en werd wakker om 06:45, mijn normale tijd alleen was het nu nog pikkedonker, tent was droog, op mijn gemak ontbeten en ingepakt. Om 8:30u vertrokken met een heel klein hartje want ik zag echt op tegen die bergen, wat doe ik als het niet lukt? Lunch in Urdos op 770 m hoogte en op 13km van de col de Somport. Het is een klein bergdorpje met 3 restaurants, 3-gangenmenu €16,50 maar dat krijg ik nu niet naar binnen. En een stopcontact om mijn telefoon op te laden want die fiersvakantiewinkelapp is superhandig maar vreet stroom. Het is echt even verplicht uitrusten en iets eten. De hele rit fiets ik al langs een klaterende beek/rivier en het is dan ook niet verwonderlijk dat er forel op het menu staat. Ik heb geleerd dat je altijd moet gaan eten waar de lokale mensen eten en ook de streekproducten.
Vanaf het begin begonnen de korte venijnige klimmetjes, daarna hele stukken langs de grote weg terwijl de vrachtwagens langs je scheuren. Visueel leek het of je aan het dalen was maar de hoogtemeter bleef stijgen evenals het verzuren van mijn benen. Uiteraard waren er ook veel mooie uitzichten. Om 14:45u zat ik op 1000 m hoogte en op 10km van de top Col de Somport. Moet te doen zijn toch? Nee dus. Het andere verkeer ging door de Somporttunnel maar de fietsers moeten langs de oude weg de berg op, 6 km en nog 600 m klimmen. Na de eerste bocht ben ik al afgestapt en begon te rekenen of dit te voet te doen was. Of opgeven en terugkeren? Daar was ik toch wel te volhardend voor. Stappen was geen optie en dus toch maar de fiets op, laagste versnelling en op een gegeven moment had ik een bepaalde cadans gevonden waarbij ik als een slak net niet achteruit ging, bovenbenen proberen te ontspannen ( zoals Annelies al eens had uitgelegd). Ik moest toch regelmatig stoppen om even naar adem te happen. Er was ook niets onderweg, geen huis, geen andere fietsers, alleen koeien met bellen en veel motoren, iedereen was met zijn eigen reis bezig. Om 17u was ik boven en vroeg in het café hoe lang het duurt om naar Jaca te fietsen ( einde van deze rit), 1 uur dus. Dat kon ik nog wagen. Wauw, in 1 uur naar beneden (soms aan 50km per uur), en bergop deed ik er 8u30 over. Vreemd gezicht aan de Spaanse kant van de Pyreneeën staat het vol met hotels en restaurants en skistations. De weg naar beneden was best link want ik fietste op een kleine strook en de vrachtwagens denderden met 90km voorbij. En toen Jaca. Nog nooit geweest maar ik vond het direct een leuke stad, terrasjes, leven op straat en luid sprekende en gesticulerend Spanjaarden. Hier komt mijn Spaanse hart weer boven. Camping Victoria ( ja met zwembadje) had nog een plaatsje, Victory zoals Madelon direct de link legde. Inderdaad een overwinning op mijzelf. Wel een heel volle toeristische camping met NL en D en UK.
Uiteraard is er ook een bar bij en ik vond dat ik een glaasje verdiend had, 2 eigenlijk. Allez vooruit, een bocadillo met spaanse ham, 2 roseetjes en een koffie = €8,30, direct Spaanse prijzen ook. Ik kan alleen dit dialect nog niet zo goed verstaan maar dat komt nog wel.
Mijn bovenbenen zijn nu wel op en mijn billen ook niet echt beter. Gisteravond heb ik via een omstandig medisch onderzoek (dmv een foto) kunnen vaststellen dat ik een schaafwondje op mijn rechterbil heb waar ik vandaag een strakke pleister op heb gedaan en dat heeft de pijn toch verminderd totdat de pleister door al dat gezweet niet meer bleef plakken. Morgen zien we wel hoe het verder gaat, de grootste horde is genomen!

Geschreven door Waar.is.Frieda