Bijna weer op pad! Morgen begin ik aan deel 2 van mijn camino van Bordeaux naar Santiago de Compostela.
Toch denk ik nog regelmatig terug aan camino deel 1 in juni:

Regen
Veel klimmetjes ( yes I can and I did)
Hittegolf
Mooie ontmoetingen, zowel met lokale mensen als medefietsers
Veel graanvelden die in het noorden nog groen waren en in het zuiden al gemaaid
Veel tijd om je gedachten eens hun gang te laten gaan
Je kunt ook leven zonder tv en radio
Alles wat ik nodig had zat in 4 fietstassen
Mijn fiets ( Jacobientje) deed het prima
Slapen in een tent valt best mee
Fransen kunnen je hard voorbijscheuren maar ook lang wachten om je voorrang te geven op een kruispunt
1038 km zonder kosten aan benzine en péage

Mijn gevoel bij deel 2 is toch anders. Morgen met de trein van Lille naar Parijs, met de fiets van Gare du Nord naar Gare Montparnasse, dwars door Parijs. Dat wordt nog een dingetje. Dan tot Bordeaux en dan komt het echte werk. De Somportpas waar ik de Pyreneën over moet ligt op 1600 meter en daarna in Spanje zijn er ook nog heel wat heuvels te bedwingen. Spanje is ook een beetje verder weg, mijn familie kan me ook niet zomaar even komen halen. Dit deel is ongeveer 1200 km en mijn lichaam is niet zo fit als in juni, pijntje hier, pijntje daar. Ik pep mezelf dan maar op met het idee dat veel mensen dit stuk ook hebben overwonnen. Niet zeuren! Spanje, je favoriete land met die mooie cultuur, geschiedenis en taal komt eraan, Frieda!

Dag 1 naar Hostens
We waren goed op tijd in gare de Flandres in Lille en natuurlijk werkte de lift niet om de bepakte fiets naar beneden te brengen. Gelukkig kon Lucas hem met de roltrap naar beneden brengen. Ik weet niet of mij dat alleen gelukt zou zijn. Wagon voor de fietsen was snel gevonden en de eerste treinreis kan beginnen. Tja en dan begin je ineens te bedenken wat je allemaal vergeten hebt, handschoentjes, oordopjes, …Och, heb ik dat echt nodig? Het kan ook zonder maar er is in Dax een Decathlon zag ik, dus handschoentjes kan ik daar wel kopen.
Het fietsen door Parijs ging best goed maar je moet wel goed opletten en dus heb ik niet veel van de omgeving gezien. Op zondag zitten de terrassen er bomvol, iedereen aan de plat du jour maar daar had ik geen rust voor. Er stonden massa’s mensen te wachten op de trein naar Bordeaux en de fiets erin tillen was niet gemakkelijk. Natuurlijk hield ik de hele rij op omdat ik de bocht niet kon maken. Daarop begon een Fransman tegen mij te foeteren dat mijn fiets gedemonteerd moest worden, hetgeen niet waar was want ik heb lang bij de sncf moeten zoeken naar een trein met fiets. Uiteindelijk is alles gelukt. In Bordeaux moest ik natuurlijk midden door het centrum maar eenmaal de route van de app gevonden ging het vanzelf. Ik kwam langs een beeld van een pelgrim waar ik wel een foto van wilde maken maar er waren 3 dames aan het treuzelen met hun telefoon. Ik stelde dan voor dat ik een foto zou maken van hun drieën en dat vonden ze heel fijn. Toen vertelden ze dat 1 van die dames de kunstenares was die dit bronzen beeld had gemaakt 25 jaar geleden. Hoe bijzonder was dit! Over speciale ontmoetingen gesproken op de camino! Ze heeft nog iets in mijn boekje geschreven en wilde ook samen met mij op de foto. Toch weer snel verder want ik moest nog 45km. Daarna door de Landes, geur van dennennaalden en alleen op de wereld, oh nee toch niet, een hertje dat ineens oversteekt maar er gauw vandoor gaat als ze mij ziet. Ik kom bij een fietspad met een bord “route barrée”, nou zo erg zal het wel niet zijn met die bomen. Fout! Hele stukken bos verbrand en de geur was veranderd in brandgeur. Op zoek naar de manege waar ik mijn tentje mocht opzetten kom ik langs een stuk bos dat nog aan het smeulen was net tegenover de manege. De paarden zijn naar een veilige plek gebracht en de ene stacaravan die bezet is blijken pompiers te zijn. Erg luxe is het niet maar ik heb alles wat ik nodig heb. Nu lekker slapen na een geslaagde reis en fietstocht!

Geschreven door Waar.is.Frieda