• [ ] Ik was blij dat ik deze camping kon verlaten want het ging er heel onpersoonlijk aan toe, mensen zeiden elkaar geen goedendag en onder de fietsers die bij elkaar op een veldje stonden werd er niets gezegd. De fietsrit terug naar Tours zag ik niet echt zitten want het is een drukke weg die ik op de heenweg ook had gefietst en ik twijfelde zelfs om een fluovestje aan te doen. Toen ik de weg opreed zag ik ineens een fietspad prachtig langs de rivier gelegen helemaal tot Tours. Waarom had ik die op de heenweg dan niet gezien? In Tours de ‘pont suspendu’ uitgeprobeerd en hij hangt er gelukkig nog. Bij de aparte kathedraal een stempel gehaald en toen ik buiten kwam zat er een oude getaande man op een bank voor de kathedraal met een grote rugzak (25 kg) naast hem. Als medepelgrim dacht ik, kom, ik maak even een praatje met hem. Eerste vraag is altijd: ‘ hoeveel kilometer heb je al gedaan?’ Oei , 3800, dat is wel veel. Hij was te voet op weg terug. Hij bleek in Oostende geboren maar woonachtig in Nantes. Het gesprek ging verder in het Vlaams. Hij vertelde dat hij in het ziekenhuis had gelegen omdat zijn benen gezwollen waren en hij niet meer kon stappen. Men had een punctie gedaan en het was de ziekte van Lyme. Tja al die teken die hij al op zijn lijf had gehad. Madelon is in Zwitserland gevaccineerd tegen tekenbeten, zou dat in België ook bestaan? In ieder geval ga ik straks eens goed checken op teken. De man zat te wachten op een vriend die met een voedselvergiftiging in het ziekenhuis lag want met die hitte bleven de etenswaren natuurlijk niet goed tijdens die tocht. En dan zou hij naar huis gaan. Toen kwam de aap uit de mouw, hij kon zijn treinkaartje niet betalen. Ik deed eerst of mijn neus bloedde maar hij vroeg toch of ik hem niet kon helpen. Och ja, €3 kon er wel af en dan hoefde hij nog 3 mensen te vinden die hem ook wilde sponsoren. De weg uit Tours vinden was weer een hele toer. Er jwaren wel meer fietsers onderweg en iedereen reed een beetje achter elkaar aan maar soms dan toch verkeerd. Eigenlijk fietste het daarna heel gemakkelijk. Ik heb zelfs een klimmetje gedaan van 12 % en toen ik bovenkwam begon een meveoiw te klappen. Natuurlijk geen café te vinden als je koffie wilt, dan maar in de pizzeria vragen en ja hoor, ze hadden zelfs een compostela stempel. De verse Franse pain au chocolat , mijn dagelijkse zoete zonde ga ik straks wel missen. Ik dacht een 76 km te doen en dan buiten de route te overnachten in Ingrandes want die kasteelcamping zag er super mooi uit met zwembad erbij. Daarin mogen duiken na zo’n rit in de brandende zon moet zalig zijn. Overigens stonden er veel Compostela richtingsbordjes onderweg. Ik kwam bij het dorp Nouatre en er stond een bordje linksaf, tiens, langs een industruterrein? Dat heb ik niet in het boekje zien staan, maar och, dat bordje staat er niet voor niks, dacht ik. Fout! Maar ik heb wel een ruïne gezien van een oude abdij die helaas aan de verkeerde kant van de rivier stond. Keer e keer were ( of hoe je dat in het Westvlaams schrijft. Het werd nu echt warm en elk stukje schaduw bracht een beetje verkoeling. Ik wilde net even stoppen toen ik 3 mannen zag wegrijden, nee dat zal toch niet, die zijn toch veel verder…. Toen ik op mijn vingers wilde fluiten waren ze al uit het zicht verdwenen. En ja hoor, later bleken het inderdaad de Friese vrienden (zo mag ik ze toch wel noemen) te zijn geweest die nog een stukje verder zijn gefietst. Succes mannen, 44 graden in Spanje! Met mijn benen en billen gaat het goed alhoewel de benen zich een beetje gedragen als kleine kindjes tijdens een lange rit; is het nog ver? Zijn we er nog niet? Ze sputteren altijd een beetje tegen na een pauze. De camping is leuk maar het zwembad is leuker. Zalig! Nog even vermelden dat de camembert aardig begint te ruiken in de tas maar ik durf die niet buiten te zetten. Er was eens een egel mijn vuile bord buiten de tent aan het aflikken en die beesten maken daar een vreselijk lawaai bij. Nu ga ik slapen want ik wil met die hitte morgen vroeg op pad!

Geschreven door Waar.is.Frieda