Zondag van Silleda naar Santiago de Compostela 44 km.
Yes! I did it. Maar het glorieuze gevoel na zo’n tocht met aankomst op de Plaza del Obradoiro bij de kathedraal bleef een beetje uit. Ik was om 9u vertrokken nadat ik nog een zware bui had uitgezeten en dan zie je op de navigatie 2:30u tot Santiago de Compostela ,dat moet te doen zijn denk je. Niet dus. Het was 14u toen ik aankwam. De route loopt vaak langs de wandelpaden en de zandpaden zijn met al deze regen niet te fietsen. Het alternatief langs de carretera is niet zonder gevaar en zeer lawaaierig. Dus probeer ik af te wisselen en fiets soms al eens een stukje om. Vanmiddag eindigde een traject ineens bij een oude spoorbrug waar ik niet over kon en dus weer helemaal terug moest fietsen. Het ene moment was het nog +30 km, toen +20 km en na een half uur ineens +22 km. ???? Even uit de regen in een tankstation, bushokje of afdakje maar natter dan nat kun je echt niet worden. Gelukkig was het niet echt koud. Helaas let je ook niet meer op de omgeving en de natuur. Ik had besloten om het laatste stuk van de grote weg af te gaan en had een oudere señora gevraagd of die weg geasfalteerd was. Haar antwoord begreep ik niet helemaal omdat ze nogal moeilijk te verstaan was zonder voortanden. Allez Frieda, niet zeuren, go for it. Bij de eerstvolgende bocht zei de telefoon dat hij niet kon opladen omdat er vocht in de lightning box (?) zat. Niet zo gek natuurlijk maar ik had geen droog stukje kleding aan om het ding droog te maken. Handdoek gepakt, in alle gaatjes geblazen maar helaas bleef de melding verschijnen en liep de capaciteit snel terug van 14 naar 10%. Help! De navigatie verbruikt veel batterij, dus daarom toch terug naar de grote weg. De telefoon heb ik in mijn BH gestoken daar was het nog een beetje droog maar ook warm. Nog 7 km en ik zag die kathedraal maar niet. Ik zie mezelf als een doorzetter maar toen brak mijn wilskracht en heb ik mijn tranen hun gang laten gaan. Word ik hier gestraft voor alle dommigheden die ik heb begaan? Maar er is geen weg terug, je moet vooruit. Ik moet verdorie dankbaar zijn dat ik deze tocht en de mooie ontmoetingen mag beleven! Eindelijk het bordje Santiago voorbij en het stikte van de mensen in het centrum. Het is lastig om je weg te vinden in die smalle straatjes, fietsen is ook niet mogelijk. Oef gehaald! Allemaal blije mensen voor de kathedraal die de meest originele foto proberen te maken. De man die ik had gevraagd om een foto te maken had of zijn bril niet op of hij had dit nog nooit gedaan met een telefoon. Dan maar een selfie en op zoek naar het klein seminarie (weliswaar groot gebouw waar 600 mensen kunnen slapen) met nog 4% batterij. Toch nog eens de oplader ingestoken en yes hij deed het weer. Ingecheckt, fiets weggezet in een speciaal lokaal en op zoek naar mijn individuele kamer, een sober kamertje met bed, tafeltje, stoel en oude wastafel. Ik stel me voor hoe de paters hier hebben geleefd en eerlijk gezegd sterkt de geur die hier hangt deze verbeelding Nieuwe wc’s en heerlijk warme douches op de gang, meer heb ik niet nodig. Omdat morgen van alles te doen heb dacht ik meteen naar het pelgrimsbureau te gaan om mijn Compostela te halen en een drankje had ik toch wel verdiend. Haaa, en toen brak de zon door, eindelijk! Chiara was ook in het centrum en proosten nog eens samen op onze prestatie. Om 20:30u ben ik nog eens teruggegaan om een hapje te eten, het seminarie ligt op 10 min stappen van het centrum. Het begint tot me door te dringen dat ik er echt ben!

Geschreven door Waar.is.Frieda