Vanaf Poitiers zijn er meerdere routes naar de Pyreneeën, over Angoulème, Blaye (Bordeaux) en Lacanau. Het plan was om over Angoulème te gaan maar dit is een kale en open vlakte. Met de voorspelde hitte heb ik besloten om toch over Saintes. Pons naar Verac te gaan omdat het daar een beetje groener is en hopelijk een beetje meer schaduw. Ook vandaag was de zon bloedheet, en elk boompje brengt een beetje koelte. Ik was om 7:45 ingepakt en klaar voor vertrek, nog een beetje fris en heerlijk rustig. Chatelleraut was snel bereikt en ik wilde daar de St Jacques kerk bezoeken en bij de Decathlon nog een busje campinggaz en een doosje elektrolyten kopen. Eerst een beetje zoeken naar de kerk, ik kom de hoek en wie staan daar bij de ingang, mijn 3 Friese vrienden (Jan, Bokko en Ernst). Wel heel toevallig dat je elkaar blijft tegenkomen. Bokko had ondertussen mijnheer pastoor aangesproken voor een stempel, dus dat was snel geregeld. Nog nel een foto van het beeld van St Jacques en weer snel door. Het stuk tot Poitiers was leuk fietsen meestal langs het water. Onderweg kom je regelmatig kruisbeelden tegen met steentjes en briefjes van mensen die hun zorgen achterlaten. In een dorpje staat iemand een fiets te repareren en ik vroeg hem of hij mijn banden even kon oppompen. 5 euro zei hij een beetje nors en hij ging zijn materiaal halen. Combien? Ik begreep dat hij de hoeveelheid bar bedoelde. Dat wist ik, 4 graag.
Ik begon te twijfelen of ik hier wel goed aan had gedaan want hij liet er meer lucht uit dan dat hij erin pompte. Maar het lukte allemaal en die €5 bleek een grapje. Hij vroeg nog heel lief of ik water had. Bedankt Robert! En toen begon her warm te worden en kwamen de klimmetjes. Oei dat werd lastig en alles ontploft. Vanaf Chatellerault staan er geen Compostelanbordjes meer maar met het boekje lukt het ook. Af en toe vraag ik dan een voorbijganger, zo ook een meneer die zijn haag aan het snoeien was. Er ontstaat een gesprek en vanwege mijn Nederlandse nationaliteit begon hij direct over Van de Poel. Opa Poulidor woonde hier niet ver vandaan. Hij was benieuwd of Mathieu de tour zou rijden maar ja, hij is geen grimpeur, tja ik ook niet maar ik moest nog wel 10 km verder. Bedankt Raymond ( toevallig hè, 83 jaar) die zelf ook nog elke week 50 km wegtrapt. Hij vulde ook nog mijn waterfles. Bijna 2 u later was ik op de camping municipal. Heel groot en ruim met schaduwplekken en een riviertje met strand. Even afkoelen. Morgen toch maar weer vroeg op als ik tenminste kan slapen met al die kwakende kikkers. Waarom doen die dat ‘s nachts? We zien wel waar het schip strandt.

Geschreven door Waar.is.Frieda