Zondag 28 april van Salamanca naar Montmarte 88,7 km

Toen ik om 8:30u beneden kwam in de lobby was Chiara’s fiets al weg maar de receptionist zei dat ze waarschijnlijk nog buiten stond. Nog even gebabbeld en ze vertelde dat net ongesteld was geworden en ergens maandverband moest kopen, nou good luck op zondag in Spanje. Nog even een knuffel en buen camino. We zouden elkaar nog meerdere keren tegenkomen ongepland maar ieder fietst zijn eigen tempo. De navigatie zei dat ik het wandelpad moest nemen maar het roodgele zand was modder geworden door alle regen. Misschien saai maar dan toch vooral op de carretera gebleven, weinig verkeer en een paar pelgrims en heel koud. Door velden op en neer door dorpjes El cubo del vino, corrales del vino maar geen enkele bar te vinden. Ik wilde een beetje kilometers maken want er wordt veel regen voorspeld komende week en misschien verlies ik dan tijd. En het ging goed vooruit. Gelukkig kwam de zon af en toe even piepen en dat was wel lekker. Onderweg kwam ik ook een bordje tegen met een weegschaal, verplicht dan ook nog. Is dit een hint Frieda?
Ik had geen slaapplaats gereserveerd maar in de albergue waren veel bedden. Er stond op booking nog een huisje maar ik vond dat ik nogmaals in de spirit van de camino in een albergue moest slapen (je moet niks zou Michiel zeggen) maar ik sta ervoor open. Maar misschien na deze albergue zal dat iets minder zijn. Er is 1 sanitair voor de heren en 1 voor de dames en in die ruimte 1 wc, 1 douche en 2 wastafels. De andere pelgrims, veel Spanjaarden, zijn afstandelijk en niet erg sociaal. Toen ik de eetkamer binnenkwam en ‘que aprovechen’ (smakelijk) weed ik raar aangekeken. Even terug naar Zamora. Het laatste stuk fietste ik toch een stuk zandpad, (wandelpad/ echte camino) dat ergens doodliep op een privéweg. Na een omweg langs een oude spoorlijn kwam ik rond 14u in Zamora aan. Het ligt aan de Douro en de kathedraal en het kasteel torenen hoog boven de rotswanden uit, maar om daar te geraken op je fiets is nog iets anders. Na een pittig klimmetje toch gelukt maar kathedraal bleek gesloten. Wel indrukwekkend. Toch nog even doorgefietst naar de olaza mayor en heel toevallig was daar een winkeltje met vers brood dat ze in Portugal ging kopen. Ik wilde toch nog iets eten want je weet nooit of je nog een restaurantje vindt ‘s avonds en vond een klein barretje waar ik een spiesje met scampi’s heb gegeten en een met kip. Nu snel door want de wandelaars zijn meestal vroeger in de albergue en hopelijk was er nog plek maar wel in het bovenste stapelbed. In het dorp bleken toch een restaurant en bar aanwezig dus tijd voor een aperitief. Haha wie is daar ook? Chiara die ergens anders een slaapplek had gevonden. Bij een drankje hoort een hapje en ze zei dat de orejas lekker waren. Nu ben ik niet voor ingewanden, oren en tongen maar was wel erg nieuwsgierig hoe dat zou smaken. Beetje vettig met harde stukjes (wij dachten kraakbeen), afijn niet mijn favoriet. Toen belde Juan Alfonso dat ze ook in het dorp waren ( in dat huisje van booking dus) en voetbal (Betis-Sevilla) gingen kijken en of ik ook iets kwam drinken. Ik zal er dan wel goed op slapen zeker. Morgen nog even kilometers vreten want daarna wordt het koud en slecht weer.

Geschreven door Waar.is.Frieda