onderdag 2 mei van Laza naar Ourense 60.1km
Het was super om alleen wakker te worden in een slaapzaal en gewoon het licht aan te kunnen doen en je spullen klaar te maken. Het eerste wat ik nu doe is op de verschillende weerberichten kijken of er ergens een zonnestraaltje wordt voorspeld. Het zou nog even droog blijven in Laza en ik was al om 7:45 uur vertrokken en het begon met een flinke klim naar 950m over 10km en mijn benen waren nog niet wakker, de mist en de regen wel. Op het hoogteprofiel op Komoot kun je precies zien waar je bent en toch hoop je dat er achter elke bocht een afdaling komt. Het dorp Albergueria boven stelde niet veel voor en ik was bijna doorgefietst maar een warme koffie was toch de moeite om terug te gaan. Wat een verrassing, de bar was helemaal volgehangen met St. Jacobsschelpen met de naam en datum van de mensen die daar zijn gepasseerd. De 2 Spaanse dames uit de albergue kwamen ook net aan, ze waren om 6:30u al vertrokken. Blij dat ik dit museumpje toch even kon meepikken. Gelukkig volgde een lekkere afdaling maar mijn voeten en vingers waren ijskoud, mijn telefoon herkende zelfs mijn vingerafdruk niet meer.De dorpjes waar ik doorkwam waren echt leuk, wel veel verlaten en verkrotte huizen. Ik kwam langs een huis met een bordje ‘forno vecinal’ en dat wekte toch mijn nieuwsgierigheid. De overbuurvrouw vertelde dat dit vroeger als buurtoven werd gebruikt waar iedereen zijn brood kon bakken. Goh, er warzn toch nog leuke dingen vandaag. Ik denk dat Komoot mijn camino had aangepast want ik fietste opeens door een landelijk gebied en ook verschenen se ‘horreos’ weer, typisch Galicisch voor de opslag van maïs zodat de ratten er niet aan konden. En er was ook blauwe lucht tussen de wolken en dan ziet de omgeving er ineens veel vriendelijker uit. In een dorpje met smalle straatjes zaten er 2 honden hun domein te bewaken en ik hield mijn fluitje bij de hand. Ze kwamen inderdaad op mij af en het fluitje hield ze inderdaad op afstand maar mijn boze blik en woorden deden de rest. Pff. Het bleef redelijk droog tot een Ourense, een grote stad met veel niveauverschil. De straat waar mijn hotel was kon ik echt niet omhoog fietsen. In de winkelstraat zijn zelfs loopbanden. Met Chiara afgesproken om iets te drinken en daarna naar de Decathlon voor waterdichte schoenen. In de kathedraal was een mis bezig maar ik kon toch even in de kapel kijken, een en al goud dat blonk. Ik was eerst van plan om een extra nacht te blijven maar er komt nog veel meer regen. Dus morgen een kort stukje tussen de buien door proberen te fietsen naar het monasterio in Oseira waar ook een albergue is. In Santiago wordt het dinsdag weer droog en zonnig als ik naar huis ga. We gaan het weer trotseren en de pyamabroek wordt geruild voor een regenbroek.

Geschreven door Waar.is.Frieda