18 april naar Sevilla
De voorbereidingen voor deze tocht waren al niet echt bemoedigend maar gisteravond was werkelijk het dieptepunt. Op 24 november boekte ik mijn vlucht Brussel-Sevilla met fiets. Dit was nog niet zo eenvoudig want elke vliegmaatschappij hanteert andere afmetingen en gewicht van de fiets. Volgens mij kon de fiets bijna ongedemonteerd mee. We kregen een fietsdoos van de fietsenmaker maar uiteindelijk moest het voorwiel er toch uit en bleek het stuur te hoog. Met een isolatiebuis en bubbeltjespapier was Jacobientje toch veilig ingepakt en gelukkig paste de doos ook nog in de auto. Die verhalen van geannuleerde vluchten van Transavia leken alleen andere mensen te overkomen. Gistermiddag kreeg ik de melding dat ik kon inchecken en ik dacht dat dat ook was gelukt. Toen ik thuis kwam van een dagje oppassen zei Lucas een beetje paniekerig dat mijn vlucht geannuleerd was volgens de site van Brussels Airport. Dit werd inderdaad om 20:10u bevestigd door een mail van Transavia. Potverdorie (of misschien gebruikte ik een ander woord)! Uiteraard niemand bereikbaar en in de mail zei men iets in de trant van “zoek het maar uit!”. Dus op zoek naar een andere vlucht. 3 pogingen om 19/04 te vertrekken vanuit Brussel mislukten waarschijnlijk omdat er geen plek was voor de fiets. Een andere mogelijkheid was om vandaag om 7:25u te vertrekken vanuit Eindhoven. Pfff dat was een heel gedoe, afspraken verzetten, alles (ook fiets) reisklaar maken, om 02:30u opstaan (ocharme Lucas). Ik had een oude koffer bij de kringloopwinkel gekocht waar mijn volle fietstassen in pasten, en ook de afmetingen en het gewicht van koffer en fiets klopten. Alles inchecken lukte en alles is ook op bestemming aangekomen. Het viel me mee dat ik de fiets ook weer in elkaar gezet kreeg. Oef, ik kon het nu een beetje loslaten en aan mijn camino beginnen denken. De doos en koffer heb ik bij een vuilnisbak gezet op aanraden van een paar vliegveldmensen. Naderhand zag ik al voor me hoe de security alarm zou slaan omdat ze zouden denken dat er een bom in kon zitten. Mijn eerste 20 fietskilometers gingen rondom het vliegveld en een militaire basis. Daar werd ik opgewacht door een security die me van het terrein afstuurde want dit was blijkbaar geen doorgaande weg. Ik was eigenlijk blij dat ik dat niet ‘s avonds laat moest fietsen. ‘Elk nadeel heb zijn voordeel’ zei een bekende Nederlander. Met de Gps route op mijn telefoon fietste ik dwars door centrum Sevilla. Het is feria (feest) en het wemelt van sjieke dames in flamencojurken die in koetsen worden rondgereden. Het hostel is netjes en ligt in een leuke wijk. Ik deel de slaapkamer met 4 jongemannen waarvan 2 Amerikanen, de andere heb ik alleen gehoord toen ze veel lawaai maakten terwijl ik siesta deed. De stapelbedden hebben gordijntjes en dat geeft een beetje privacy. Mijn nieuwe oordopjes zullen van pas komen. Ik heb me direct aangepast aan het Spaanse ritme en ging om 15u iets eten in een bar, een stukje tonijn a la plancha en een brochetje van varkensvlees. Gecombineerd met een frisse caña con limon (soort radler).
Het is hier 26°. Straks nog even een tochtje door de stad en dan moet ik nog iemand vinden die mijn banden wat harder kan oppompen want dat was zweten met het handpompje. Nu is het avontuur echt begonnen!

Geschreven door Waar.is.Frieda