Ik heb nog veel moeten klimmen vandaag en heb een super camping gevonden waar ik morgen alle gepijnigde lichaamsdelen even rust zal gunnen. Santiago zal er zaterdag ook nog wel zijn zeker?
In de loop van de dag zal ik het verslag updaten en jullie een berichtje sturen. Ze hebben hier goede wifi en ik zit even NL - Polen te kijken. Tot morgen!

Dag 19
Begon met mist , nattig en koud. De tent was wonderbaarlijk droog gebleven dus inpakken ging redelijk snel. Adrien vroeg of ik nog koffie mee ging drinken maar ik heb zo mijn eigen ritme met een kopje thee en het voelde alsof hij een beetje in mijn buurt wilde blijven. Aardige gast maar ik ga liever mijn eigen gang. Ik had opgezocht dat er een camping was op 20km en eentje op 80km. Och, ik heb de hele dag de tijd dus gaan we voor de 80. Ik had het wel een beetje koud en dacht dat een klimmetje wel van pas zou komen om de spieren een beetje te verwarmen. Be careful what you wish for! Lap eerst 5 km tot 7%, daarna 2km tot 8%. Gelukkig kwam er ook wel weer een afdaling maar dan moesten vest en jas natuurlijk weer aan. Maar ja, ik moest wel aan mijn kilometers denken. Portomarin ligt aan een stuwmeer waar niet veel water in staat. In de stroom ligt beneden nog een oude boogbrug en muurtjes van visvallen. Het oude Portomarin is onder water verdwenen en de mooiste gebouwen zijn afgebroken en hogerop opnieuw gebouwd ( zie de nummers op de muur van de kerk. Hallo zeg nu maar liefst 12 km klimmen. Pfff, maar toch gelukt. Daarna kwam er een landweg langs traditionele huizen en Horreos (stenen opslagschuurtjes op palen tegen de knaagdieren). In Ventas de Naron was een picknickplaats en daar heb ik een broodje gegeten. Er stond ook een kleine kapel en de man vroeg of ik geen sello (stempel) wilde en nog een heel verhaal volgde. Toen hij de stempel boven mijn boekje hield ontdekte ik dat hij bijna blind moet zijn geweest en ik heb zijn hand maar even boven de plek geleid waar de stempel moest komen. Allez, nog een donativo (fooi)en weer verder. De zon scheen weer flink en de landweggetjes vulden zich met veel wandelaars, Amerikanen, Koreanen, Spanjaarden en zelfs een koe die niet aan de kant wilde. Overigens heb ik die dag nog opmerkelijke figuren gezien, een fietser met een onderbeenprothese, een Spanjaard die langs de kant liep te drentelen en zijn ontbijt in de berm achterliet, een groep Amerikaanse fietsers die toevallig in dezelfde bar koffie bestelden hetgeen eeuwig duurde. In het dorp Melide (ik moest nog 15km) wilde ik nog even een Kas limon drinken en daar stond dus ook een groep Amerikanen aan de toog. Een van die mannen was wel heel vol van zichzelf en antwoordde de barman heel arrogant. Geen camino spirit. Na Melide had ik de keus om de Sweermanroute te volgen of de grote weg waar de camping ook aan ligt. Meestal ligt er langs de grote wegen een strook waar je redelijk kunt fietsen maar deze was heel smal en de vrachtwagens vlogen langs me heen met 90km p/u.
De camping is super, zwembad, restaurant, wasmachine, leuke hutten. Veel mensen spraken me aan, waar ik vandaan kom, dat mijn tent zo snel stond. Er staan hier ook veel campers en vooral de dames wandelen en de heren gaan ze dan weer ophalen.
Amerikaanse vriendin Jordan is ‘s avonds aangekomen in Santiago. Fast lady.

Geschreven door Waar.is.Frieda