Het is al veel te laat om te kunnen beschrijven wat ik vandaag allemaal heb meegemaakt maar ik zal toch een poging wagen. Vanochtend was ik heel vroeg wakker, toch een beetje spanning voor die klim en ben uiteindelijk om 8u vertrokken toen het nog donker was, beetje lastig fietsen. Ik zag beneden nog een reclameblaadje van een taxibedrijf aan een elektriciteitspaal en heb daar maar een foto van gemaakt voor het geval ik er een nodig zou hebben. In het begin viel de stijging best mee door het dal met kabbelend water en af en toe een koebel. Inderdaad was een bord met omleiding en omdat ik hiervan wist ben ik dat gaan volgen terwijl mijn app zei dat ik op de verkeerde weg zat. Pascal zat achter mij en vroeg of dit klopte. Er kwam een afslag en aangezien ik geen bordje zag ging ik ervan uit dat ik rechtdoor moest. Ai lastig klimmetje maar boven was er koffie en een chocolade koek. Even babbelen met de voetgangers daar en toen vroeg de man van de bar of ik met de fiets daar omhoog ging want dat was heel steil, beter weer naar beneden naar die afslag. Piep!!!! Pascal gevraagd en ja hoor, ik had toch die afslag moeten hebben. Toen ik daar aankwam stond er iemand de fietsers de goede kant op te sturen, ja nu wel. Ik ging nog heel enthousiast een paar fietsers voorbij die geen bagage meehadden maar moest toen toch ook afstappen. Niet te doen die helling. Afijn, zo ging het eigenlijk 5 km lang, stukje proberen te fietsen, weer te voet verder, maar het was een zeer internationaal gezelschap dat hetzelfde probleem had, Mexicanen, Spanjaarden, Canadezen, een Israëliër,….En bij iedere bocht denk je det het toch wel wat vlakker zal worden maar helaas. Of je zier alleen maar blauwe lucht boven de weg op het eind en nee hoor, het is nog niet gedaan. Ik heb er uiteindelijk 4 uur over gedaan, het uitzicht maakte het een beetje goed. Bovenop de O Cebreiro (grens Galicië) was een mooi kerkje, souveniersshop en een soort rond huisje waar ze vroeger in leefden. Daarna even proeven van een afdaling maar het moest toch weer hoger. Boven even uithijgen met Pascal en een Franse gast, Adrien, die 100 km per dag had gefietst sinds Bordeaux op 12 dagen. Jahon, de Israëliër, kwam werkelijk met zijn tong op zijn schoenen boven. De afdaling was natuurlijk super alleen Pascal moest afhaken want zijn remblokjes waren aan het verbranden. In Triacastela vond ik dat deze overwinning wel gevierd mocht worden met een lunch (€12 inclusief wijn) en Pascal kon ook nog even mee aanschuiven. Ik ben dan nog doorgefietst naar Sarria waar de camping nog open was. Toch nog een paar vervelende klimmetjes, pff en dat na die grote maaltijd met wijn. Niet zeuren, het was wel lekker. Wie staat er ook op de camping, Adrien die vroeg of we niet samen iets konden gaan eten. Oef dan maar een salade of zo. Nog even op de fiets naar de supermarkt en we konden zelfs kiezen, best een grote stad. Adrien is 31 en doet iets met bomen en heeft ook nog een foodtruck en hij heeft heel wat te vertellen. Tegen de tijd dat we terug waren op de camping kwamen we een jong stel tegen uit Oekraïne, dat in Spanje woont. Adrien was echt geïnteresseerd en ze bleven maar babbelen. Het overschot rode wijn hoefde ik nu in ieder geval niet weg te gooien. Morgen weer verder, als alles goed gaat nog 2 dagen fietsen!

Geschreven door Waar.is.Frieda