De tent was om 8u al lekker droog dus het inpakken ging vlot en ik was rond 8:45 vertrokken en fietste eerst een stuk langs het natuurgebied waar ik allerlei vogeltjes hoorde fluiten maar het is lastig om ze ook te zien zonder verrekijker. Via Fort Philippe kwam ik in Gravelines. Ik had hier een paar jaar geleden al gefietst en vlak voor het centrum ging mijn route rechtsaf. Ik stond te twijfelen of ik nog naar het centrum zou gaan om een boulangerie te zoeken. Er kwam een man langs die vroeg of ik de weg zocht en hij zei dat het centrum maar 200 m verderop was Allez, dat was maar een klein stukje en toen ik op het plein aankwam zag ik tot mijn verrassing 5 fietsers klaarstaan om te vertrekken. Alhoewel Pascal een heel andere route had gepland dan de mijne besloot ik om op hun vraag een stukje aan te klampen. Ik had toch geen navigatiegps meer want Lucas had dat ook nog nagekeken op recreatief fietsen en de juiste track stond er niet op. Nu hoefde ik alleen maar te volgen en we reden door de bossen naar Duinkerken, we pikten onderweg nog 2 fietsers op van wie er een met een gitaar achterop naar Noorwegen onderweg was. Chapeau hoor, ja hij had ook inderdaad een hoed op. Op het viaduct over het spoor stonden allemaal lege winkelkarretjes en er liepen ook allemaal emigranten rond. Een van de Fransmannen (Thierry, Patrick, Francis of…) toonde de muur die er langs het spoor is gebouwd om te voorkomen dat ze op de rijdende treinen springen. Ik was wel blij dat ik in een groepje fietste en niet alleen alhoewel die mensen misschien niets kwaads willen. In een cafeetje vlakbij Duinkerken hebben we nog koffie gedronken en de mannen stonden erop om mijn koffie te betalen ook al bood ik aan om te trakteren. Na de koffie kwam er nog een klein flesje drank boven die ze in een ander cafe als lokaal drankje hadden gekocht (ze noemden het treeforyou). Nog een dikke knuffel en onze wegen scheidden en ik ging mijn route weer oppikken richting De Panne. Een laatste mogelijkheid om de Franse kust te zien was Bray Dunes en daar heb ik dan nog een ommetje voor gemaakt. Er stond daar ook een fietspad aangegeven naar De Panne en Oostende en ik dacht daarlangs we snel bij het station te komen maar helaas niet snel genoeg, de trein reed net voor mijn neus weg. Och, ik had nog tijd en had enorme zin in een frisse Hoegaarden die ik vond op een terras in De Panne (2,7 km van het station. Toen ik vroeg of ik mijn telefoon even mocht opladen antwoordde ze ‘dat ze dat niet deden. In heel Frankrijk, afijn waar ik heb gefietst kon je batterijen en telefoons opladen maar hier niet. Bij het toilet was wel een stopcontact waar ik hem nog gauw heb ingestoken uit balorigheid. In de trein ging alles goed tot Lichtervelde waar ik moest overstappen naar een ander perron. Je kon over de sporen lopen maar een zeer vriendelijke man wees mij erop dat dat verboden was en bleef lekker zitten. De trap naar beneden ging nog wel als ik eerst alle tassen eraf had gehaald maar naar boven was een ramp. Er liepen voldoende jongens en mannen rond met veel meer spierkracht dan ik had maar helaas vonden ze het niet nodig om die te gebruiken om mij even te helpen. In wat voor onverschillige wereld leven wij? Ik was er even niet goed van. Desondanks ben ik veilig thuisgekomen maar ik heb de afgelopen dagen in Brugge al meer onveilige verkeerssituaties beleefd dan gedurende mijn negendaagse 637 km durende fietstocht in Frankrijk, portieren die opengegooid worden, auto’s die rakelings langs je heen rijden en automobilisten die zich ergeren omdat ik mij wel aan de voorrangsregels houd op een rotonde.
Eenmaal thuis val je weer snel in je oude ritme want je MOET dan ineens weer van alles. Een zeer wijze zoon van mij zegt dan: mama, je moet niks! Neen, je mag jezelf gelukkig prijzen als je nog van alles kan en mag doen. Bovendien apprecieer je dan nog meer de alledaagse dingen in het leven zoals een lekkere thuisgekookte maaltijd door manlief, een heerlijk bed en oppassen bij de kleinkinderen met gratis nagellakbeurt door de kleindochter. Samengevat was het een spannende, inspannende tocht en heb ik weer leuke en lekkere plekjes ontdekt langs de Franse kust. Het gevoel was wel heel anders dan op de St. Jacobsroute waar alle gelijkgestemde mensen verbonden waren door hetzelfde doel. Als ik de rekening maak heb ik 8x overnacht voor €125 en heb ik €213 uitgegeven aan eten, drinken en een treinticket. Geen dure benzine en péage nodig gehad maar mijn benen genieten nu wel extra van mijn elektrische fiets!

Geschreven door Waar.is.Frieda