Vandaag een kort ritje want ik merk dat mijn benen gisteren toch een flinke inspanning hebben moeten leveren. Bovendien zou ik nu met de komende etappes iets korter hoeven te fietsen om voor 26/9 in Santiago de Compostela te zijn, tenzij dat ik pech krijg of zo. Vanochtend was de tent toch flink nat na de regen vannacht maar vandaag begon weer een prachtige dag. Ik wilde toch graag even de kathedraal in Burgos bezoeken, een immens gebouw waar je eigenlijk een hele dag voor moet uittrekken. Het was hartstikke druk wat ik eigenlijk niet meer gewend ben. Het wemelt ook van de peregrinos en ik stond buiten al een half uur te babbelen met een Amerikaans koppel en met een Oostenrijker. Daarna toch op weg en het zag er allemaal veelbelovend uit maar je kunt nooit op een plannetje zien hoe de weg echt is. Er staat in het boek wel een tekentje van een klim maar als je in de middle of nowhere ( tussen graanvelden) bocht na bocht blijft klimmen is dat wel zwaar. De hoogtemeter bleef steken op 928 m. Voor Castrojeriz is er dan wel een lange afdaling en het laatste stuk gaat over een mooie weg met bomen langs de zijkant. Vlak voor het eindpunt rijd je ineens midden door een oud vervallen klooster, bizar. Ondertussen rijd ik heel wat wandelaars voorbij en maak een praatje met een Amerikaans koppel. Het dorp zelf telt 800 inwoners, met meerdere kerken en heel veel albergues, het ligt tegen een berg aan met bovenop een vervallen kasteel. Ik volgde de bordjes ‘ camping’ en stond ineens voor een dicht hek. Ik had deze keer niet van te voren gebeld want de website zag er nog up to date uit. Toen ik belde zei de man dat ze eigenlijk dicht waren vanaf vandaag maar met een eigen tent kon dat nog wel, zoek maar een plekje uit. Het was wel fijn om iets vroeger aan te komen en even op het gemak te installeren. Ik had nu ook nog tijd om de Santa Maria del Manzano ( appelgaard) te gaan bekijken. Het dorp ligt tegen de berg en de straten liggen min of meer parallel maar met soms flink stijgende stukjes. Een echt Spaans restaurantje vond ik niet maar wel een mooi terras en een lekkere pizza. Toen ik vanmiddag me zat af te vragen waarom je zo’n moeite doet om ergens te geraken, zoals met al die klimmetjes kon ik alleen maar bedenken dat de voldoening ook beter smaakt als je op die manier iets bereikt.

Geschreven door Waar.is.Frieda