Allereerst bedankt aan Silke die nog een schrijffout vond in mijn vorig verslag. Ze weet dat ik schrijffouten haat maar het is niet eenvoudig om zo’n verslag op je GSM te schrijven. Bovendien zat ik naar de voetbal te luisteren op de npo1. Dat is best leuk en die mannen verslaan dat op zo’n manier dat je het bijna voor je ziet. Gisteravond laat kwam er nog een wandelaar aan op de camping en aan zijn manier van lopen/gaan moest hij waarschijnlijk wel blaren hebben. Dat zou niets voor mij zijn. Alhoewel ik mij vanmiddag ook afvroeg waar ik aan ben begonnen maar het einde is in zicht, nog ongeveer 150 km tot Vérac. Het worden echter nog wel zware dagen denk ik. Ik was vanochtend vroeg wakker, niet alleen vanwege het haantjesgedrag ban de kikkers (bedankt Jan) maar omdat het begon te kriebelen, hoe vroeger ik weg ben hoe langer ik de warmte voor ben. Ik was voor 7u vertrokken en het fietste lekker door. De bakker was al open en ik kon direct mijn lunch inslaan. In Melle ben ik wat vroeger gaan koffie drinken bij het eerste beste café toen ik een berichtje kreeg van Jan ( één van de Friezen). Bleek dat zij gisteren veel tijd waren verloren door alle déviations en dat ze zelfs achter mij fietsten. Ik zei dat ik bij de deviations de werkmannen lief vroeg of ik er nog langs kon. Oui, oui madame, kijk uit voor de kuilen. In Melle waren alle kerken dicht, dus maar verder fietsen. Het valt wel op dat het graan in het noorden nog groen was en dat er hier al gemaaid wordt. Ik zat al dagen naar een gewas te kijken en kon het niet thuis brengen maar nu ik de iets grotere uitvoering heb gezien moeten het wel zonnebloemen zijn. Ook heb ik een orachtig papaverveld gezien. Ik ben het kleinste kerkhofje tegengekomen van 9 familieleden voor zover ik dit uit de namen kon opmaken. Ik denk niet dat er nog iemand leeft van die familie want het is slecht onderhouden. Dat deed mij denken aan wat men zei op de infodag van het Vlaams Compostelagenootschap, dat je nl. altijd drinkwater kunt vinden oo de Franse kerkhoven. Dat wilde ik toch wel eens ontdekken maar het kerkhof van Aulnay had wel heel oude graven. Maar niet getreurd in her VVV kantoor tegenover waar ik trouwens toch even de weg wilde vragen pakte de meneer direct mijn fles en vulde die bij. Mijn benen en ikzelf trouwens ook werden wel moe en ik moest wat vaker stoppen. Ineens zag ik 2 bankjes in de schaduw en vond het een goed moment om even te ontspannen. Ik was bijna on slaap toen er een mevrouw met een grasmaaier langskwam. Toevallig was dit ook een kerkhof en hier was inderdaad water. Als ik niet ziek word vannacht zal het wel drinkbaar zijn ook. Toch nog even een paar klimmetjes ontweken door een ander weggetje te nemen maar je moet altijd wel weer ergens omhoog. Zo ook in St Jean d’Angely waar ze de Lidl ook op een heuvel hebben gebouwd. Zoeken naar de camping zoals gewoonlijk maar het was het weer waard. Ik kon nog even afkoelen in het zwembad. Verder loop ik de hele avond op en neer om al mijn apparaten op te laden. Als ik de temperaturen voor morgen zie is het weer vroeg opstaan.

Geschreven door Waar.is.Frieda