Het is nu zondag 7u en ik zit in de ontbijtruimte van de albergue el palacio real. Ik had hier gereserveerd op aanraden van Loek omdat de albergue in een prachtig gebouw midden in het centrum ligt met een apart lokaal voor de fietsen. Echt super. Ik had eerst voor 2 nachten geboekt omdat ik vandaag eigenlijk met de trein naar Valladolid wilde om vrienden te bezoeken maar na een telefoontje met Carmen bleken zij nog in hun familiehuis ergens op de buiten te zijn. Ik heb 2 x bij hen gelogeerd toen ik een cursus Spaans volgde. In eerste instantie had ik voor 1 nacht in een slaapzaal geboekt en daarna in een 1-persoonskamer, met het idee dat dit voor 1 nacht wel zou meevallen. Toen ik gisteren bovenkwam bleek ik de kamer met 3 mannen te delen waarbij ik le toch wat ongemakkelijk voelde. Helaas was er geen vrouwenzaal. Toen ik wilde douchen bleek de badkamervloer onder water te staan en de mannen waren gevlogen, pff, wc bril natuurlijk omhoog. Eerst met mijn vaatdoekje de boel beetje droog gemaakt en daarna geïnstalleerd. 1 van hen bleek een Nederlander , Rico, dat verzachtte het leed een beetje . Gisteravond lag ik als eerste in bed mijn verhaaltje te schrijven en de mannen kwamen pas na 23u binnen, uiteraard met veel lawaai en toen viel de telefoon uit mijn hand en weg verhaal. Vannacht veel gesnurk, raam dicht en ik de hele nacht met oortjes (op het laatste moment nog gekocht) in en muziek aan. Vanochtend om 6:45u licht aan, veel gehoest en gerommel en ik heb dan maar gauw wat kleren aangetrokken onder mijn laken en ga straks wel terug als de mannen klaar zijn. De volgende camping waar ik wilde overnachten blijkt ineens ook vandaag gesloten terwijl ze tot 25 zouden open zijn( info van de VVV). Ik moet dus weer op zoek naar een overnachtingsplek. Maar Leon is een prachtige stad, feestende massa en ook hier een processie met een beeld van Jezus aan het kruis. Ik heb nog een uur door de kathedraal gezworven met een audiogids waar ik anders niet zoveel tijd voor neem. Prachtig bouwwerk. Daarna iets gegeten, het was overal druk in alle restaurants en toen voelde ik me voor het eerst toch een beetje alleen. Afijn, het was verder een leuke frisse dag op de Spaanse vlakte en ik moest steeds denken aan de zin de Audrey Hepburn altijd moest herhalen in de film : the rain in Spain is falling in the plain. En dat klopte ook want Jose, groenteboer, vertelde dar het veel had geregend. Hij was aan het werk in zijn groentetuin en daar ik allerlei onbekende gewassen zag onderweg ben ik bij hel gestopt. Met veel trots liet hij zijn pepers, snijbiet, broccoli etc zien. Een vogelverschrikker zat als een vader Abraham tussen de groenten. Ook een leuke babbel in een bar in een dorpje waar zeer vriendelijke mensen over de camino begonnen. Verder nog kerken, een markt, veel caminowandelaars en albergues gezien. Op het einde begonnen er meer fabrieken en industrieterreinen op te duiken maar in Leon zelf reed je eerst door een groot park met fietspaden het centrum binnen.
Zo, de mannen zijn vertrokken, ik weer niet eens hoe die 2 buitenlanders eruitzagen, badkamer voor mij alleen (wc papier op, remsporen in de wc), maar gauw vergeten en hopen dat de volgende overnachting beter is.

Geschreven door Waar.is.Frieda