Mijn tent was vanochtend nog flink nat van de sproeier die er toch nog overheen was gegaan maar vooral ook van de vochtige ochtenden. De zon komt ‘s ochtends ook later op dus maar zo goed mogelijk droog gemaakt en in de tas gepropt. En route naar Oloron Ste Marie, de laatste plaats voor de Pyreneeën en liefst nog iets verder maar dat hangt van de conditie af.
De eerste stop was in Sorde l’abbaye waar een 12de eeuws abdij en kerk ligt. Ik wilde net naar binnen gaan wordt ik aangesproken door 2 Franse dames die mij gisteren in de berm hadden zien liggen. Hele verhalen en zij bleken met 1 van hun mannen onderweg ( elektrisch) die de bagage vervoert. Ze hadden al iemand gevonden die een stempel ging zoeken. Ondertussen komen ook de Belg (Wim) en Nederlander ( Adriaan) ook aan. Ook nog even verder gebabbeld want als je elkaar vaker tegenkomt schept dat verbondenheid. Gepensioneerde collega’s uit het onderwijs en ze vertelden dat ze in een gite hadden geslapen voor 11 personen en de eigenaresse had enkel een vrije bijdrage gevraagd. Nou ik ga die adresjes ook eens opzoeken on mijn boekje. De route is leuk en leidt door leuke dorpjes, alleen geen koffie te vinden. Wel een paar flinke klimmetjes en bij één moest ik afstappen, wel tegen mijn eigen regels in want die zware fiets naar boven duwen is zot. Echt puffen. Een van de dorpjes heet Athos van de 3 musketiers die daar een chateau had. Nog meer klimmetjes en erna stop ik gewoon even om uit te puffen en te stretchen. Ondertussen in de verte de grote Pyreneeën. Sauveterre de Bearn is een mooie stad bovenop een rots met prachtig uitzicht over de Gave d’Oloron en een romaanse vestingkerk uit de 12de eeuw. Ook Navarrenx is een oude vestingstad met omwalling, en best toeristisch. De mannen die ik opnieuw tegenkwam hadden uiteindelijk een terrasje maar die was dicht. De persoon die daar tegenover woonde en een kunsttentoonstelling had was opnieuw bereid om koffie te zetten. Ik ben dan toch doorgereden tot een volgend dorp Audax waar ik op het terras van een restaurant wel koffie kon krijgen en natuurlijk aangesproken werd door drie Fransmannen die aan de pastis gingen. Hele verhalen maar heel moeilijk te verstaan, ze spreken heel nasaal en knauwen een beetje. Ik vroeg hun nog of de sauce béarnaise ook hier uit de buurt komt, maar niet dus. De mooie koeien heten les blondes de Bearn. Allez courage madame! Ik ging nog naar het toilet en moest in mijn fietsoutfit midden door het restaurant, beetje raar. Nog een paar colletjes en Oloron kwam in zicht. Leuke plaats aan de rivier met een moderne St Jacques. Ik vroeg iemand naar de VVV en het gesprek begon in het Frans en eindigde in het Spaans, alles door elkaar. Ik wilde toch de route vandaag inkorten en ben nog 9 km verder gefietst naar de volgende camping, meer konden de billen niet aan. De weg naar de camping aan de voet van de bergen is helemaal bergaf hetgeen betekent dat ik dit morgen weer omhoog moet fietsen. In de pizzeria iets gegeten en gauw terug naar mijn apparaten die allemaal liggen op te laden in een soort tent die wordt gebruikt voor groepsactiviteiten. Eric van de camping had het al lachend over le plat pays hier, nou toevallig heet ik ook nog Frieda maar niet la blonde (ondertussen helemaal grise). Kostprijs €9 maar dat is deze oude brol eigenlijk niet waard.

Geschreven door Waar.is.Frieda