Het kampeerritme zit er weer in, vanochtend om 9u vertrokken na nog een babbel te hebben gemaakt met de overbuurman die gisteren heel vriendelijk aanbood om te helpen met de tent. De topics zijn dan meestal; waar kom je vandaan en waar ga je naar toe. Ik had besloten om iets minder km te gaan fietsen zodat ik meer tijd heb om dingen te bekijken en niet zo laat op de camping zou aankomen. Het 1ste is wel gelukt maar het 2de niet. Ik kwam door hele leuke dorpjes aan de Côte d’Albatre (departement Seine Maritime). Etretat, Yport, Fecamp, Veulette sur Mer. Het viel me op dat de huizen hier volledig anders gebouwd zijn dan in de Calvados, het zijn een soort vierkante steentjes en toen ik iemand ernaar vroeg legde hij uit dat het silex is uit de rotswanden. In Fécamp viel me een gebouw met speciale torens op en omdat ik dacht dat het een kerk (mijn familie lacht om mijn kerkenobsessie)was ben ik teruggegaan. Het bleek het Palais Bénédictine te zijn gesticht door de maker van de gelijknamige likeur. Helaas is het hier nog steeds windkracht 4/5 tegen waardoor ik soms niet meer dan 10km per uur fiets, reken daarbij nog de ontelbare klimmetjes dan kun je begrijpen dat ik er lang over heb gedaan. Onderweg kwam ik nog een groepje Fransmannen tegen die na een fles wijn en pousse café een flinke babbel hadden. 2 van hen fietsten elektrisch en mochten de bagage vervoeren en ze boden zelfs aan om mij op sleeptouw te nemen maar dat heb ik afgeslagen want ik fiets graag mijn eigen tempo. Ze doen ongeveer dezelfde tocht en sliepen ook in dezelfde stadjes maar zij wel in een hotel. De koffie heb ik dus niet hoeven betalen. De camping in St Valery is prima, heb nu zelfs elektriciteit gratis maar hij ligt alleen weer op een heuvel. Ik had zo’n zin in mosselen en heb me gehaast (niet moeilijk als je kunt dalen en sprong het eerste restaurant binnen maar helaas was er alleen op het terras plaats. Och zolang zal ik er wel niet zitten dacht ik en met een plaid was het wel te doen ondanks mijn blote benen. Die mosselen moesten wss nog vangen volgens mij en ik zat ondertussen te klappertanden. Gelukkig kwam er binnen toch een plaatsje vrij en kon ik daar de piepkleine mosselen opeten. Van de hitte en van de hele dag in zon en wind te hebben gefietst kreeg ik dus wel een hoofd als een tomaat. Toen moest ik natuurlijk nog eens omhoog fietsen (zonder bagage wel) en het meisje aan de receptie zei dat het te voet gemakkelijker zou zijn. Haha maar niet voor mij, de klimmetjes gaan steeds beter maar ik vind het nog steeds niet leuk. Ik zag onderweg trouwens nog een leuk huis met de naam “Villa Madelon”.

Geschreven door Waar.is.Frieda