In Chartres moet je toch in ieder geval de kathedraal bezoeken hetgeen ik dus wilde doen voordat ik richting Chateaudun zou vertrekken. Gelukkig stond mijn tent in de ochtendzon en kon ik snel inpakken. Maar voordat ik weg was had ik eerst al staan babbelen met verschillende mensen omdat zo’n volgepakte fiets toch de aandacht trekt ( ‘doe je dat helemaal alleen ? Waar kom je vandaan?’). Loek was ondertussen al vertrokken terwijl ik nog naar de kathedraal wilde. Ik zie wel hoever ik geraak. Vanaf Chartres zijn de Caminobordjes gemakkelijk te volgen maar de kathedraal leek steeds verder weg, ik begon weer te twijfelen aan mezelf en dacht toch maar eens iemand te vragen (handig als je Frans kunt) Ja lap zeg, ik fietste dus de verkeerde kant op, allez Frieda, leer je het nu nooit! Hierdoor wel wat extra kilometers op de teller. De kathedraal was de moeite waard, ik scoorde een hangertje in de vorm van een St Jacobsschelp en een stempel. Ik geraak toch altijd onder de indruk van de grootsheid van een dergelijke kerk en word er ook wel een beetje stil van. Een kaarsje branden voor bepaalde mensen hoort er dan ook bij. Het viel me wel op dat de inflatie ook in de kerk heeft toegeslagen. Er zat een bedelaar bij de ingang en ik vroeg of hij mijn fiets even in de gaten wilde houden. Daar heb ik wel een fooi voor over. Ik was nu toch al later dan gepland en besloot eerst nog koffie te drinken op een gezellig terras bij de hallen. Volgens mij waren alle schoolkinderen uit Chartres op uitstap, groepjes bij de kathedraal en op de fiets. Ik hoorde een van de juffen zeggen ‘ ça c’est un pélérin’ , ik denk niet dat dat jongetje begreep wat het betekent maar ik voelde me heel gewichtig. Ik fietste door een park langs de rivier de Eure en langs een houten St Jacobsbeeld tussen allemaal schoolkinderen die netjes hun fluovestjes droegen. Prachtige omgeving. In Meslay le grenet bekeek ik de muurschilderingen in de dorpskerk. De Loir ( niet la Loire) was altijd dichtbij en ben ik ook een paar keer overgestoken. Soms staat er zoveel tekst of lees ik niet nauwkeurig en heb ik wel een paar afslagen gemist maar ik kon telkens weer gemakkelijk op de route terugkeren. Verder zat alles mee, mooi weer, niet te veel klimwerk, billen ok maar benen toch wel vermoeid. Ik merk dat als ik moeilijk kan afstappen doordat ik mijn been niet goed over de zliddenqrang krijg. Einddoel Cloyes sur le Loir was haalbaar en ik belde de camping om te weten of er plaats was en tot hoe laat ze open waren. Je weet namelijk nooit hoe lang je nog moet fietsen ook al heb je maar 25 km te gaan. Ik denk dan steeds; och het is maar iets verder dan van thuis naar Zeebrugge. En ja hoor in Bonneval ( mooi Middeleeuws dorp) was alles afgesloten vanwege een wielerkoers. Ik heb dan bij de kerk die toch wilde bekijken even staan wachten om de renners in een flits voorbij te zien rijden. Aaaah dezelfde mannen als in Chartres en die van team cc etupes had naar mijn ketting gekeken. Ik geraakte aan de praat met een man die mij vroeg of ik geen stempel wilde want zijn vrouw was de bloemen in de kerk aan het schikken. Foto, babbel en stempel. Bedankt Jean-Yves! Daarna toch een beetje doorfietsen. Ondertussen bedacht ik dat een rustdag misschien geen gek idee zou zijn gezien miJn vermoeide benen en de camping die ik had gebeld zag er luxe uit met zwembad en restaurant. Ik heb sowieso een beetje speling en ben over de helft. In Chateaudun probeer ik zo goed mogelijk Sweerman te volgen (zie voorbeeld foto), maar helaas alles weer afgezet voor de koers. Een wielrenner van Alpecin riep naar een Vlaamse man ‘ ik denk 4de’ en ik vroeg hem wie die wielrenner was, Toon Vandebosch en hij bleek inderdaad 4de geëindigd. Mijn route liep dus precies door dat hele circus. Uiteindelijk de goede straat gevonden kom ik in een dalende kasseienstraat met op het eind, je raadt het nooit, een trap met 5 treden. Chips! Een paar vriendelijke jongens gingen me wel helpen (ne vous en faites pas madame, on va vous aider) en met z’n vieren tilden ze de loodzware fiets naar beneden. Merci les gars! Ik wist zeker dat ik weer verkeerd zat maar later hoorde ik dat het inderdaad zo in het boekje stond. Ik was wel helemaal de weg kwijt, een politieagent stuurde me redelijk in de goede richting en daar zag ik een plaatsnaam die op de route lag. Oef, na de opluchting volgde de desillusie, een flinke klim tussen het drukke verkeer. Als mensen me konden horen zouden ze denken dat ik aan het bevallen was, biologisch onmogelijk natuurlijk. Verder mooie route langs de rivier, mooi kasteel en toen was ik op de camping, super om een rustdag door te brengen, beetje vakantie. Wie staat daar naar mij te zwaaien, Loek en er stond nog een andere fietser. Of ik vanavond met hun mee wilde gaan eten? Super toch! Marien (71 jaar) is onderweg naar Bilbao, chapeau hoor. Het was wel gemakkelijk dat ik Frans spreek zodat we het dagmenu konden bestellen, de arme serveerster kreeg het maar moeilijk uitgelegd, 4 gangen voor €16,50. We hebben flink gebabbeld en het was best laat voor de mannen want die/mochten weer vroeg aan de bak. Heerlijk een keer niet moeten wassen, alles droog krijgen, inpakken, heen en weer lopen naar het sanitair gebouw om je gsm op te laden, eten voor onderweg inslaan,……

Geschreven door Waar.is.Frieda