Ik sta vroeg op, maak een salade voor mijn lunch en haal wat lekkers - zout en zoet- bij Luca en Fornetti en ben van plan met de bus naar het station te gaan - dat is sneller dan de metro. Maar op het Piața română zijn er zoveel haltes dat eer ik weet welke ik moet hebben, ik al op het station ben. Leuke metro trouwens: de roltrap is alleen bereikbaar per trap. Op het Gare du Nord is het heel druk. Veel mensen met heel veel koffers. Terwijl ik koffie drink komt de trein naar Constanța binnen en stroomt de hal leeg. Logisch, het wordt 38 graden dus gaat half București naar het strand. Mijn trein die naar het vliegveld gaat is een stuk rustiger. Onlogisch, het is augustus en dan gaat half București op vakantie.

Na tien minuten stap ik uit in the middle of nowhere. Een perron met een bushokje, that's all. Het station heet weliswaar Parc Mogoșoaia, maar je moet zelf maar uitzoeken waar dat park is. Ik heb opgelet en weet dat ik naar de Dâmbovița moeten vind zonder google mijn weg. Vijf minuten lopen en ik kom bij de ingang van het park. Net voorbij de entree staan wat huisjes in Efteling-sfeer, maar alles is nog dicht. Ik loop over de lange lege Laan met heel veel bankjes richting het paleis. Er is een zijpad met groot grasveld, veel bomen en hier en daar zicht op de rivier. Als ik wil ontbijten aan de Dâmbovița blijken alle plekjes aan het water door vissers bezet. Ik loop het tweede deel van het park in met heel veel bomen, een glimp van het Mogoșoaia-complex en een toren vol graffiti. De hartige bladerdeeghapjes zijn goed zout en het zoete broodjes met brânză en rozijnen is erg "dolce". Roemenië houdt wel van sterke smaken denk ik Pikant is in Roemenië ook echt pikant en espresso ook echt lekker. Het tweede bouwwerk dat ik zie blijkt een graftombe te zijn. Via de waterkant kom ik bij de voorkant van het paleis. Pas als ik het hele complex heb gezien, inclusief de villa met restaurant waar je geen toegang hebt - er staan wel stoeltjes, maar er is geen restaurant, kom ik bij de oprijlaan waar iedereen met een auto aankomt. Die missen dus wel een groot deel van het park.

Het Paleis is gebouwd door de prins Constantin Brâncoveanu wiens bouwstijl - een mix van locale, Italiaanse, Byzantijnse en Ottomaanse invloeden, uniek is en later ook veel gebruikt is in București. In 1714 is hij geëxecuteerd door dd sultan en het paleis verwoest. In 1935 heeft princes Martha Bibescu de ruïne laten restaureren door de jonge architect Cantacuzino in de oorspronkelijke stijl. Cantacuzino is een beetje de Pierre Kuipers van București geworden. Vloeren zijn van marmer en dus mag ik blauwe slofjes over mijn schoenen doen.

In het paleis veel aandacht voor haar bewoners en de adellijke families die in de 19e eeuw in Frankrijk naar school gingen en de wereldtentoonstelling en in Parijs bezochten en Martha richtte het huis in in een soort grieks-ottomaanse stijl met veel wandkleden en Transsilvaanse houtsnijwerk. Net als ik een beetje klaar ben met Martha en haar familie, kom ik bij een trap naar beneden waar tot mijn verbazing en blijdschap een expositie van hedendaagse kunst te zien is. In de kelder onder het huis een deel van de iconen uit het Văcărești complex, o.a. Sfântul Cosma melodul of volgens het Engelse bordje Saint Cosmas, the songwriter. De orthodoxe kerk heeft veel heiligen die ik niet ken en dan is er ook nog verschil tussen verschillende orthodoxe kerken omdat er natuurlijk ook locale heiligen zijn. Michael en Nicolaas en de vier evangelisten herken ik wel, maar verder zijn de meesten mij onbekend. Toch eens opletten of ik sf. Cosma vaker ga tegenkomen.

Het gebouwtje met de vele torentjes is dus de Fosta Bucătărie, de oude keuken, maar als ik daar binnenga treft ik tot mijn verbazing een expositie van moderne religieuze kunst. Oude symbolen en technieken in nieuwe schilderijen en iconen.

Ik had me totaal niet ingelezen in Mogoșoaia, ze staat genoemd in alle reisgidsen over București en zou een geliefde plek zijn van de inwoners van București. Zeker na de Efteling-entree van het park had ik een drukke ietwat kitscherige attractie verwacht met veel langoș, gepofte mais en souvenier-kraampjes. Niets van dat alles. Het is er stil, er is niemand - stuk of tien touristen, wel veel bewakers en suppoosten, hoveniers. Het restaurant in de villa op het complex is dicht, een ander restaurant is nog in restauratie (of aanbouw?). Nu is het ook augustus en 38 graden, maar de bomen bieden fijne schaduw en het is een heerlijke plek voor een picknick onder de bomen luisterend naar de vele vogels. Het is misschien niet het mooiste park van Roemenië, maar wel uitstekend onderhouden en veel bomen.

De heuvel der geliefden is vast mooi, maar het bruggetje daarheen is kapot en leidt nu niet meer over het water heen. Ze lijkt nu in het water uit te komen. Het water zelf is weinig aantrekkelijk, vol algen en lichte zwavelgeur.

Tegen half vijf loop ik terug naar de ingang bij de Efteling- huisjes. Onderweg fonkelnieuwe schone toiletten, grootouders met kleinkinderen, een verliefd stelletje, bewakers en hoveniers. Het is warm en ik loop van fonteintje naar fonteintje. Deels over olifantenpaadjes omdat die in de schaduw liggen en het grindpad niet. De bewakers fietsen ook over deze paadjes en je mag hier het gras op, dus dat lijkt me wel ok. Het gedeelte waar je zou kunnen zwemmen of bootje varen is met hekken afgezet. Hindert een paar jongens niet om eroverheen te klimmen en wel te zwemmen. De huisjes, vermoedelijk plekken waar je eten en drinken kunt krijgen, zijn nog altijd dicht. Er staan wel een paar schermen, dus je zou hier wel wat evenementen verwachtten. Maar heg is augustus en dinsdag en veel te warm...

Ik neem de bus terug naar București. Hoef maar één keer over te stappen en ben in drie kwartier thuis. Ruime moderne parkeergelegenheid trouwens bij het overstappunt Străulești waar je ook metro kunt pakken. Hangigd plek voor die kampeert en dagje București wil doen. De eerste stations op deze lijn zijn nog maar zeven jaar oud en zien er opvallend nieuw uit in het decor van betonnen communistische woonblokken. Ik stap uit bij het Piața Alexandru Lahovari - plein vlakbij mijn appartement dat dus de naam draagt van een van de families van Mogoșoaia. Er is een tuin die gedeeld wordt door vier samenwerkende horecabedrijven (sushi, pizza, meat&co en een bar). Best grappige plek, maar beetje te hip en beetje duur.
Vanavond speelt Steaua București en als een groep voetbalfans de tuin betreedt vind ik het tijd om te vertrekken. Zit nog te veel na te genieten van de stilte van Mogoșoaia om nu voetbal te willen kijken.

https://www.uncover-romania.com/attractions/history-culture/landmarks/mogosoaia-palace/
https://palatebrancovenesti.ro/

Geschreven door Tobia