1 Rondje Capljina
2 met de bus naar Mostar
3 ziek in Mostar

Rondje Capljina
Het stadje Capljina zelf heb ik nog nauwelijks gezien, dus tijd voor een ochtendwandeling. Overal de voetbalgraffiti: je hebt hier dus supportersverenigingen die gemengd en verenigingen die juist etnisch gesegregeerd zijn. Voor de oorlog woonden hier 40% Kroaten, nu 80%. Voor de oorlog 30% moslims, nu nog 11%. In de stadjes langs de Neretva -waarvan ik eigenlijk alleen Mostar bij name ken - is heftig gevochten. Capljina is ook de geboorteplek van Slobodan Praljak die in de rechtszaal van het Internationaal Strafhof een cyaankali tablet nam. Maar ook een grote groep die blijft opkomen voor de eeuwenlange multiculturele samenleving die ook typisch is voor Bosnië-Herzegovina. Capljina is ook de stad waar franciscanen culturele activiteiten organiseren, de school een mooi paars gebouw is en de speeltuinen er in uitstekende staat bij liggen. Ook heel veel vaders achter kinderwagens en gezellige terrassen. De twee natuurfenomenen, Kravica waterval en Hutovo Blato die hier vlakbij zijn, zijn vanuit Mostar of Sarajevo makkelijker te bereiken dan vanaf hier, maar die tours organiseren ze niet voor solo-reizigers. Moet je minimaal met 2 of 4 mensen zijn. Maar een paar dagen terug naar de Trebizat staat zeker nog op mijn verlanglijstje.

Met de bus naar Mostar
Het regent als ik op het station ben. Koffie, op de achtergrond gebouw met kogelgaten zoals overal in dit stadje
Bus zou om 11:00 komen en tickets kon ik kopen in de bus. Rond 11:45 is de bus er en ticket moet ik toch halen aan het loket.

Twee jonge inspecteurs controleren de bussen: paar papieren, tickets, bagageruimte en in vijf minuten klaar. elke chauffeur stopt ze wat lekkers toe. Stuk efficiënter dan mijn taxicollega's in Nederland en geen gedoe met uitlezen boardcomputers en chauffeurskaarten.

Rit voert langs Pocitelj - sommige stukjes had ik wel achter vangrail kunnen lopen, maar ook veel monumentjes langs de weg van overleden mensen. Ook niet prettig fietsen trouwens. En geen mooi uitzicht. Ik had met de trein naar Mostar willen gaan, maar busrit is ook spectaculair. Wel wat last van file. Spoor ligt aan de andere kant van de Neretva. In de bus heb je wifi en kun je telefoon opladen. Dat is ook fijn.

Ziek in Mostar
In Mostar duurt het nog uurtje voordat ik mijn appartement betrekken kan. Ik kies terras met families en heren in overhemd en drink koffie. Eerste indruk na de industriezone: korte blik op monumentale gebouwen, kapotte monumenten die nog niet gerestaureerd zijn, maar ook hoe bedelaars op het station hun geld afgeven. Hij neemt een van de kleine meisjes mee naar de bus die binnenrijdt. Wat gaan deze kinderen voor toekomst tegemoet? Luchtkwaliteit is niet echt goed. Stinkt naar uitlaatgassen.

Omhoog - gelukkig geen trappen tot het allerlaatste stukje. Het is bewolkt, ik ga over mijn nek als ik op het terras ben aangekomen. Hoofdpijn, spierpijn, misselijk en ontzettend moe. Was de koffie te sterk, de cevapcici van gisteren niet helemaal gaar? mijn fysieke inspanningen te overmoedig, is het de lucht hier, of mijn gebrek aan nachtrust in de laatste weken? Ik ben ziek. Het begint ook hier te miezeren en later te onweren.

Ik zie Mostar niet vandaag, maar hoor vanaf verschillende minaretten wel de oproep tot gebed. De oude stad is twee minuten lopen. Ik heb een heerlijk bed en slaap.

Geschreven door Tobia