Last minute hectiek
Ken je dat? Dat je last minute nog dingen moet doen die je al lang had kunnen doen. Ik ben daar erg goed in. En dus stond ik vanmorgen rond vijf uur op omdat ik voor mijn reis van 6,5 week door de Balkan mijn koffer nog moest inpakken. Of dat je voor je vakantie nog een paar dingen af wilt hebben en overdragen aan collega's, maar op de laatste kantoordag nog hard zit te typen? Daar ben ik ook erg goed in en dus werd vandaag geen echte eerste vakantiedag, maar een hybride werk- en vakantiedag. Had helemaal niet gehoeven als ik vorige week wat harder had gewerkt of in het weekend mijn koffer had ingepakt. Maar ik zou vandaag nog helemaal niet vertrekken en oorspronkelijk pas morgen gaan. Eigenlijk was vandaag een werkdag en is het de schuld van de Deutsche Bahn dat het een hybride werk/vakantiedag is geworden. Daarover morgen meer.

Waar ga ik heen?
Ik ben al een maand of vier bezig met het plannen van mijn reis van 6,5 week door de Balkan. De routes en bestemmingen onderweg zijn al diverse keren gewijzigd omdat er geen logische OV-verbinding is of omdat er net op een andere dag een festival of concert is. Zonder rijbewijs ben ik aangewezen op OV. Ik heb nu een route en OV-kaartjes en weet wat er te doen is in de steden waar ik kom - sommige heb ik zelfs al gereserveerd, maar evengoed kan ik alles wat ik heb gereserveerd nog annuleren en een heel ander plan trekken. het wordt een reis via Arnhem-Stuttgart-Zagreb-Banja Luka- Sarajevo-Herceg Novi- Podgorica- Tirana - Gjirokäster - Vlöre - Ohrid - Gorna Oryahovitsa naar Bucuresti waar ik paar weken blijf. Terugreis gaat over Wien of Bratislava. Ik heb in beide steden een overnachting gereserveerd. Hangt af met wie ik die avond ga eten.

To do list
Om vijf uur stond ik dus mijn koffer in te pakken en natuurlijk kan ik dat ene shirt dat zo leuk staat bij mijn nieuwe badpak niet vinden en heb ik geen tijd om mijn sokken uit te zoeken. Gelukkig heb ik een AH XL die om zeven uur opengaat om nog wat zipp-lockzakjes en paar sokken aan te schaffen, statiegeldblikjes in te leveren en koopzegels te laten uitbetalen. Het water dat ik koop voor onderweg vergeet ik mee te nemen en op het allerlaatste moment trek ik het goede laatje open voor mijn toneelkijkertje dat ook heel handig is in de bergen. Aangezien ik gisteren net mijn hele keuken had schoongemaakt en geen tijd had voor nieuwe afwas gelijk maar even koffie gescoord. Nog een paar mailtjes voor kantoor en ik kon weg. Ik had mijn lunchafspraak al een uur verschoven, maar last minute is een uurtje toch ook niet genoeg. Wegens werkzaamheden van HTM aan randstadrail moest ik met de bus naar het station. Dus niet instappen voor de deur, maar tien minuten lopen. Vier wieltjes onder mijn koffer lijkt heel fijn, maar de stoepen zijn beetje schuin en de koffer rolt ook makkelijk weg. En ik moest eerder op het station zijn dan gepland omdat er geen trein reed tussen Den Haag en Utrecht en ik een overstap in Leiden had. Alles wat ik vergeten ben koop ik wel ter plekke en uit de wasmand pluk ik dat ene fijne shirt - omdat ik zondag in Sarajevo een appartement met wasmachine heb kan het gewoon mee.

Risico's en mitigerende maatregelen
Bij het plannen van welke steden ik op de Balkan zou gaan bezoeken, was mijn uitgangspunt dat ik een nachtje blijf op de plek waar ik moet overstappen. Dit vooral omdat het OV in die landen niet overal even betrouwbaar is. Een vertraging van een uur of langer is redelijk normaal. Heb ooit in Bulgarije drie uur moeten wachten zonder vervangend vervoer of andere routemogelijkheden. Komt niet door de mentaliteit, maar simpelweg door het ontbreken van adequate fysieke infrastructuur. Dus als er file is, is een bus en uur te laat en als een bovenleiding wordt kapot gereden door een vrachtwagen, kan de trein pas rijden als dat gerepareerd is. Wat dat betreft hebben we het in Nederland goed voor elkaar en zijn we best verwend. Maar vandaag dus uitgerekend in Nederland wel een extra overstap. Overigens was die middag in Bulgarije erg leuk: de conducteur nam me mee de heuvels in waar hij bessen, kruiden en eetbare champignons wist te vinden . En als je met de conducteur meeloopt het veld in, weet je zeker dat de trein niet zonder jou vertrekt. Risico op vertraging tijdens mijn reis is groot, maar impact klein. Ik ga wel naar gebieden waar bosbranden zijn en in de bossen ook nog onontplofte mijnen liggen. Ik heb een keer de vierdaagse van de IJzer in de Westhoek Vlaanderen gelopen. echt aanrader voor wie geïnteresseerd is in WO I en van wandelen houdt. Veel gezelliger dan Nijmegen en elk jaar andere routes. Ik heb daar verhalen gehoord van boeren die nog altijd onontplofte mijnen van meer dan 100 jaar geleden op hun land vinden. Dus ook de Balkan zal er voorlopig nog niet van af zijn. Hoop dat ik mijn route niet hoef aan te passen, maar dat gaan we wel zien. Hoop voor hen vooral dat de bosbranden niet daar zijn waar de mijnen liggen en de mijnen het bluswerk niet bemoeilijken.

Willem Diehl - lokale 'held'
Gezellige lunch in Utrecht met een oud-collega die ik al veel te lang niet had gezien. The SeaFood Bar op het stationsplein: een aanrader ! Na de lunch de trein naar Arnhem waar ik verblijf in hotel Molendal. Een prachtig hotel in jugendstil / art nouveau vlakbij het station. De meeste panden in het stukje Arnhem waar ik nu dus ben zijn ontworpen door de architect Willem Diehl. Willem Diehl heeft de Art Nouveau naar Arnhem gebracht. Luxor en het Vesta-gebouw zijn van zijn hand. Hij kwam uit Den Haag, ging naar ambachtsschool, deed ervaring op in Antwerpen en Brussel en bracht daarna dus de Art Nouveau naar Arnhem. Ik weet heel veel over Art Nouveau, daarover vrijdag meer (cliffhanger), maar had van deze man dus nog niet gehoord. Er is zelfs een prijs naar hem vernoemd die wordt uitgereikt door het Arnhems Architectuurcentrum CASA aan een project voor beste restauratie, renovatie of herbestemming in Nederland. Voor een volgende vakantie in Nederland toch eens kijken of ik niet een leuke route kan maken van zijn gebouwen en de gebouwen die deze prijs hebben gekregen.

https://www.architectuur.nl/prijsvragen/finalisten-willem-diehlprijs-2021/

Work out
Mijn nieuwe koffer is een stuk groter dan mijn oude koffer. Omdat ik dit jaar veel met bussen reis i.p.v. treinen, is een grote koffer handiger dan een rugzak. Ik ben niet gewend veel kleding mee te nemen - ik reis al meer dan 30 jaar alleen en ben rondreizen gewend met minimale bagage - maar ik ga wel 20 dagen in Bucuresti op vakantie en wil daar wel wat afwisselen. Dus één jurkje is niet meer genoeg. Ik wil daar niet elke avond hetzelfde aantrekken. Mijn kamer is op de derde etage - en een grote koffer is zwaar. Dus na mijn work-out koffer omhoog slepen - dit pand heeft geen lift (die toch al wel bestonden in die tijd) geniet ik even van een kopje thee op mijn balkon. Ik heb nu wel het hele trappenhuis gezien en dat is gewoon gaaf, maar als ik hier ooit nog eens slaap ga ik vragen om kamer 8. Die heeft de mooiste kamerdeur.

Sonsbeekpark
Ik haal een broodje falafel in de stad en zoek een bankje in het Sonsbeekpark op om dat op te eten. Fijn park. Ik maak een lange wandeling. De culturele geografie die ik aan de Sorbonne heb gestudeerd is heel dicht bij de geografie van ontdekkingsreizigers gebleven. Ik heb in Parijs geleerd om te observeren, te verwonderen, te genieten van schoonheid en te reflecteren op wat ik zie, waardoor ik steeds meer zie. Tijdens mijn wandeling in het Sonsbeekpark gaat langzaam aan de chaos in mijn hoofd weg, laat ik mijn stress door de waterval naar beneden glijden en kom ik langzaam tot verwondering. Langzaam aan maak ik de mentale overstap van laatste werkdag naar eerste vakantiedag. Terug op mijn balkon van waar ik mooi uitzicht heb op de treinen en de stad herinnert een voorbijkomende goederentrein me nog aan die laatste berichtjes die ik nog moet sturen. Zodra ik dit reisblog ook met mijn collega's heb gedeeld gaat mijn werktelefoon uit. Mijn vakantie is begonnen !!!

Geschreven door Tobia