De nacht is als het begin van een roman of film. Midden in de nacht breekt er heftig onweer los. Weinig regen, maar donder en bliksem vlakbij. Het licht van de bliksem verlicht de geometrische glas in lood ramen in de kerktorens van de Armeense kerk. De wind laat de reeds gescheurde steigerdoeken dansen als witte wieven om de toren.

Na het schouwspel van licht door het onweer terug naar bed. Opnieuw heerlijk uitgeslapen; afgelopen drie weken vaak vroeg wakker en als je korte tijd in een stad bent, wil je toch even een blokje om om de sfeer van de stad te proeven. In Bucuresti heb ik daar alle tijd voor dus rustig opstaan en ontbijten. Grappig is wel dat het raampje van de douche uitkomt in het kleine keukentje. Dus sta ik onder de douche met de geur van verse koffie.

Ik heb een afspraak in de salon van Roxana, 1 km verderop, maar heb wel de luxe dat Mihai me met de auto komt ophalen. Maar hé, Roxana knipt ook TV-sterren, dus als ik dan naar een sterrenkapper ga, dan mag dat ook wel in stijl. De Armeense wijk, waar mijn appartement ligt, is niet aangetast door de bouwdrift van de communisten en heeft haar kronkelige stratenpatroon behouden. Veel eenrichtingsverkeer, dus even puzzelen met de auto hoe we wel mogen rijden. Pedicure, manicure , haren verven en knippen door paar aardige Roemeense dames. In een restaurant of museum kan ik me best wel redden in het Roemeens en gedag zeggen lukt ook nog wel. Maar een praatje in de salon lukt me niet. Die honeurs neemt Mihai waar evenals het halen van koffie voor me. Ik ben erg blij de te blonde haren die de zon op de Balkan me heeft bezorgd evenals de grijze haren weer te zien veranderen in mijn eigen natuurlijke kleur. Het doet me goed en ik ben erg blij met mijn nieuwe coupe.

's Middags loop ik meer te flaneren op straat en neem ik de metro naar Aviator. In het museum voor recente kunst is een tentoonstelling over muziek in de kunst. De tentoonstelling is klein, beoogt een historisch overzicht te laten zien en de overgang van muziek op schilderijen naar muziek als onderdeel van hedendaagse kunstinstallaties.

https://mare.ro/exhibition/culoarea-sunetului/

De vaste collectie laat twee stromingen in de Roemeense hedendaagse kunst zien: de geometrische, die me wel aanspreekt en de geëngageerde meer politieke kunst.
De politieke boodschappen versta ik onvoldoende - opmerkelijk wel het briefje met Hongaarse les, de taalkwestie t.a.v. de Hongaarse minderheid in Roemenië speelt nog altijd. Ook het eerste Moldavische Europese paspoort is een helder statement. Niet alles is mooi of spreekt me aan, maar genoeg mooie dingen om mijn honger te stillen. Het "rare beest", sound getiteld, kom ik ook tegen op straat schuin tegenover mijn appartement. Is nu street art het museum binnengekomen? Of woont de artiest bij mij in de buurt? Het blijft een raadsel.

Na het museum flaneer ik door het Herastrau park. Vorig jaar was ik hier in de regen. Bij mijn allereerste bezoek aan Bucuresti was ik erg onder de indruk van de beeldengroep van grondleggers van de Europese Unie in dit park. Zo'n eerbetoon aan dat gedachtengoed zou in Nederland niet misstaan. We vergeten m.i. te vaak waarom Europa is opgericht en dat Europese samenwerking in haar fundament meer is dan economische samenwerking. Vandaag zoek ik andere beelden op. Veel schilders en schrijvers. Theodor Aman is mijn favoriet - er is een klein museumpje dat ik al twee jaar achter elkaar bezocht met zijn werk. Ook het Zambuccian en Pallady museum zijn aanraders. Ik begroet ook Nicolae Grigorescu - ik zal morgen een tentoonstelling aan hem gewijd bezoeken en ontdekken wat hij betekende voor de Roemeense schilderkunst. Ik bezoek de Japanse tuin waar ik nog niet eerder was. Een Japanse tuin zonder water of bloemen. Het skate- en basketbalveld is populair onder Roemeense jongeren. Maar ook veel mensen met boeken op bankjes en speeltuinen vol kinderen.

Ik heb zin om uit te gaan en bel Mihai. Paar telefoontjes later, de telefoon doet het in de metro, spreken we af dat hij me om acht uur komt ophalen. Met Mihai en zijn familie hebben we een heerlijke avond in Casa Jienilor. Uit eten in Bucuresti betekent lekker eten. Uit eten met live muziek betekent fijne sfeer. Uit eten met musici betekent dat de zangeressen en musici tussen optredens door bij onze tafel aanschuiven. De zangeres herkent me van vorig jaar, is nieuwsgierig naar mijn reis. Iedereen is zo hartelijk en ik voel me echt thuis. Fasole, Sarmale en de onvermijdelijke mititei laat ik me goed smaken. Het desert, papanasi is erg lekker maar erg machtig en de portie veel te groot. Ondertussen regent het complimenten over mijn haar die ik met plezier doorspeel aan Roxane. Sommige dagen zijn gewoon perfect. Vandaag was zo'n dag.

Live muziek in Casa Jienilor:

https://youtu.be/3Ds5mDgywic

https://youtube.com/shorts/0j9P3DLJaok?feature=share

Geschreven door Tobia