Paris : Verhalen uit de 17e eeuw die nog steeds doorverteld worden
Nederland, Den Haag
1 Vakantie!!!
2 Coulée Verte de René Dumont
3 Ateliers des Gobelins
4 Jean de la Fontaine
1 Vakantie !!!
Als ik om half zes de deur dicht trek, luiden fluitende vogels en een opkomende zon mijn vakantie in. Bus naar Den Haag Centraal en metro naar Rotterdam (de trein rijdt twee weken niet). Dit jaar reis ik via Parijs naar Boekarest. Omdat de Deutsche Bahn net iets te veel werkzaamheden heeft, maar ook omdat "micul paris" ( klein Parijs) een bijnaam van Boekarest is. Er is in Roemenië een periode geweest van Franse invloed op kunst en staatsinrichting. Maar evengoed zijn er Roemenen die de Franse kunst beïnvloeden.
Mijn plan was om naar het centre Pompidou te gaan om het atelier en werk van Brancusi te zien en s avonds naar het theater La Hachette waar elke avond stukken van Ionescu te zien zijn. Maar het centre Pompidou is voor een paar jaar dicht, voor de afsluitende overzichtstentoonstelling over Brancusi ben ik te laat. Gelukkig komt die in januari wel naar Nederland, naar H'art (voormalige Hermitage). En La Hachette is twee weken per jaar dicht. Vandaag dus...
Hedendaagse Roemeense kunst in Parijs gaan zoeken dan? er is wel een actief Roemeens cultureel instituut in Parijs, zelfs een vereniging CelebRO dat activiteiten rondom Roemeense kunstenaars en schrijvers in paris organiseert, maar beiden dus niet vandaag.
In Rotterdam is er voor mij een opblaasbare Eiffeltoren opgehangen en als ik een banner lees "Spoor naar Goud" is mijn eerste associatie niet de Olympische spelen, maar Parijs als halteplaats richting Roemenië, richting het goud van de Daciers. Overigens hoef je daarvoor niet naar Roemenië; er is op dit moment een tentoonstelling in Assen.
https://www.drenthe.nl/evenementen-activiteiten/2850823464/dacia-drents-museum
Over de Eiffeltoren gesproken. Gustav Eiffel heeft dus bij een Roemeense ingenieur een bepaalde techniek gezien waarmee je snel en efficiënt met ijzer kon bouwen en die gebruikt voor zijn toren. Sterker nog, de roemeen in kwestie - ik heb even geen energie zijn naam op te zoeken - was lid van het team van Eiffel. Het staal van de Eiffeltoren komt uit Retsina. Dat ligt in Roemenië.
Ik heb een online metrokaartje, dus kan op Gare du Nord de rij skippen. Ik stap uit bij Ledru Rollin in het twaalfde arrondissement omdat dit dichtbij Gare de lyon ligt vanwaar ik morgen vertrek. Ik had gevraagd of ik alvast mijn koffer kon achterlaten en als ik mijn hotel bereik hebben ze de schoonmaak van mijn kamer prioriteit gegeven en kan ik er over tien minuten in. Ik adem de stadslucht van een echte stad op de binnenplaats van het hotel diep in, raak aan de praat met een Servische schoonmaakster die vertelt dat een vogel elke dag de aarde uit de plantenbakken gooit.
Fijne sfeer, klassiek Frans, kamer met Frans balkon uitkijkend op een stukje authentiek Parijs
https://www.hotelalbebastille.com/
2 Coulée Verte de René Dumont
Mijn hotel is vlakbij een trap naar de Coulée Verte. Toen ik in Parijs woonde, ging ik naar markten in steeds andere arrondissementen om zo de stad beter te leren kennen. Per ongeluk ontdekte ik toen een trap en bleek er een groene wandelpromenade op hoogte te zijn. Het is een oude spoorlijn en verbindt meerdere parken. Veel meer joggers dan 25 jaar geleden - je ziet ook echt veel fietsers in Parijs vergeleken met toen met de meest bizarre helmen op-. Ik flaneer richting Place daumesnil waar ik de metro pak.
https://www.paris.fr/lieux/coulee-verte-rene-dumont-1772
3 Ateliers des Gobelins
Metro 6 is een leuke lijn, die je ook bovengronds over de Seine voert. Bij Place Italie verlaat ik de metro, zoek een terrasje op en meld me rond half drie bij de Ateliers des Gobelins waar ik een rondleiding heb geboekt. Les Gobelins is een instituut, nationaal erfgoed, waar al sinds de zeventiende eeuw met dezelfde techniek tapijten gemaakt worden. Althans, het weven en knopen wel, maar verven gast tegenwoordig niet meer met natuurlijke materialen omdat die niet kleurvast zijn.
In dit complex zitten ook andere ateliers. De enorme schilderijen die bij de brand in de Notre Dame in 2019 met weinig schade gered konden worden - ze overleefden de vlammen, maar er was angst dat het plafond zou instorten zijn hier gerestaureerd en nu tijdelijk tentoongesteld. Vanwege de tijdsdruk zijn 70 mensen hiermee bezig geweest en is er ook veel geleerd en samengewerkt. Vanwege de kennis van kleuren is dat in de Gobelins gedaan.
De familie Gobelins uit frans-vlaanderen begonnen hier met hun ateliers. Tijdens Louis XIV zijn de Ateliers opgekocht en koninklijk gemaakt. Aan het huis van de eerste directeur - Charles Le Brun, hofschilder van Louis XIV - zijn nog de haken te zien waar tapijten voor exposities werden opgehangen.
Elk jaar worden er nog vier leerlingen toegelaten, ze worden specialist in één discipline. De artiesten zijn ambtenaren , ingeschaald op hetzelfde level als docenten. Hun werk, het duurt al gauw een jaar of tien voordat een tapijt af is, is niet te koop, ze zijn en blijven staatseigendom. (al zit er naast de Ateliers wel een winkel dat dat suggereert maar dat zijn geenszins "Gobelins"). Nationale monumenten zoals Versailles kunnen uit een catalogus tapijten kiezen en gratis krijgen. Dat geldt ook voor ambassades en met name het Elysée. Macron kan dus gratis in zijn huis deze tapijten ophangen. Ze werken nauwelijks in opdracht, behalve als dat van een prominente erfgoed partij zoals Versailles komt. Bij wijze van uitzondering hebben ze wel ja gezegd tegen een opdracht van de koningin van Denemarken. Die doet een donatie en zij kan dus wel een tapijt kopen. Waarom? Omdat ze bloedverwant is van het oude Franse koningshuis en om diplomatieke redenen.
Het was indrukwekkend de artiesten aan het werk te zien, al konden we niet met hen praten; onze gids vertelde hoe zij werken. Ze werken ook aan moderne tapijten zoals voor de Olympische spelen. We hebben veel technieken de revue zien passeren en weten nu alles over linnen en katoen, staand en liggend knopen. Het geheim achter een goede kleur is om niet met draden uit één kleur te weven/ knopen, maar juist uit draden met verschillende kleurnuances tot één weefdraad te komen.
Bijzonder was het ontwerp van Michel Aubrey die luchtfoto's van 1916, 1953 en 2015 heeft gecombineerd. Het rode gebied zijn loopgraven uit de eerste Wereldoorlog die honderd jaar later nog steeds de vegetatie beïnvloeden. Ik vraag me of hoe het landschap van Oekraïne eruit zal zien over honderd jaar. En tot welke indrukwekkende kunst dat zal leiden.
Impressie
https://youtu.be/ynxoXFqAM3I?si=Qt9AALl5ozCU-5JG
Zelf rondleiding boeken?
https://cultival.fr/fr_FR/taxons/indiv/cultival-reserver-une-visite
4 Jean de la Fontaine
Na de rondleiding slenter ik over de rue Mouffetard en plof neer op het terras van Contrescarpe aan het gelijknamige plein. Heel veel zwaarbewapende politie. Parijzenaars, toeristen. Een mix van traiteurs, artisanale winkels, klassieke bistro en Libanese en Aziatische eettentjes, creperies en waterpijpen.
Als je van de rue Mouffetard naar de jardin de luxembourg loopt, vang je een glimp op van het Pantheon en kom je bij de Rue Saint Jacques. Rechtsaf zie je een torentje van het hoofdgebouw van de Sorbonne - waar ik vaak in de bibliotheek te vinden was en als je goed kijkt de torens van de Notre Dame. Sla je linksaf, kom je bij mijn favoriete gebouw van de Sorbonne: het Institut de Geografie.
Traditiegetrouw scoor ik een baguette jambon-beurre die ik opeet in de jardin de Luxembourg. Daarna vervolg ik mijn weg naar de comédie Saint Michel, een heel klein theatertje waar ik luister naar de fabels van Jean La Fontaine door de acteur Laurent Studer. Stukjes levens geschiedenis van La Fontaine , begeleid door klassieke muziek uit 17e eeuw worden afgewisseld met fabels vol mimiek. Die combinatie maakt dat de kritiek op de koning (LouisXIV, die naam viel vandaag al) en anderen - die in de fabel verweven is - heel helder wordt. Ook zitten fabels vol wijsheden, waar wij ook nog mee uit de voeten kunnen. En je hoort hoe actueel en tijdloos ze zijn.
Aan het einde van de voorstelling vertelt Laurent dat de fabels al 350 jaar in "patois" (dialect) worden doorverteld aan nieuwe generaties. Door La Fontaine zelf te lezen, ontdekte hij beter de wijsheid die erin verscholen zit.
Van het YouTube kanaal van Laurent Studer, de acteur van vanavond, paar mooie filmpjes /sfeerbeelden. (Ook best te volgen als je geen Frans verstaat, maar de fabel wel kent. En bij de geschiedenis van Jean de la Fontaine zitten plaatjes ). Maar ook een filmpje van een paar jaar geleden toen hij de fabels heeft ontdekt (op 55 jarige leeftijd) en geraakt was door de wijsheid die erin verscholen ligt, maar nog hard op zoek was naar een producent. Zo gepassioneerd dat hij blijkbaar voor 8 mensen publiek wil spelen. Laat de Fransen maar La Fontaine lezen, wij hebben natuurlijk Toon Tellegen die net zo gepassioneerd kan voordragen.
Perfecte afsluiting van mijn dag Parijs.
L'ours et l'amateur des jardins
https://youtu.be/QnLwIzkVJRI?si=BZtDrB4ir-n1vYAy
Le lièvre et la tortue
https://youtu.be/9qF5kGlYUXA?si=sI2ZRRKiwNf3cHjU
Over Jean de la Fontaine
https://youtu.be/jCwmxSYlLt8?si=nslOZPTdMcmUyRJh
https://youtu.be/RbB8FsH0yHM?si=UTeg8Iqr0Ur14CBs
Toon Tellegen
https://youtu.be/zqV20OjKgLI?si=ddoU28_nRowOuXHh
Ik neem de metro naar de Place de Bastille. Het is een heerlijke zomeravond en relaxed druk op straat. Pas als ik dit blog schrijf, kom ik erachter dat op de plek van de Opera de Bastille het station stond waar de spoorlijn begon - die nu dus Coulée Verte is waar ik mijn dag begon.
Op mijn hotelkamer val ik in slaap onder toeziend oog van Jean-Bapriste Massillon, priester aan het hof van Louis XIV en Nicolas Poussin, hofschilder van Louis XIII.
Alsof mijn dag vandaag als één geheel gepland was. Maar dat was het dus niet !
2 Coulée Verte de René Dumont
3 Ateliers des Gobelins
4 Jean de la Fontaine
1 Vakantie !!!
Als ik om half zes de deur dicht trek, luiden fluitende vogels en een opkomende zon mijn vakantie in. Bus naar Den Haag Centraal en metro naar Rotterdam (de trein rijdt twee weken niet). Dit jaar reis ik via Parijs naar Boekarest. Omdat de Deutsche Bahn net iets te veel werkzaamheden heeft, maar ook omdat "micul paris" ( klein Parijs) een bijnaam van Boekarest is. Er is in Roemenië een periode geweest van Franse invloed op kunst en staatsinrichting. Maar evengoed zijn er Roemenen die de Franse kunst beïnvloeden.
Mijn plan was om naar het centre Pompidou te gaan om het atelier en werk van Brancusi te zien en s avonds naar het theater La Hachette waar elke avond stukken van Ionescu te zien zijn. Maar het centre Pompidou is voor een paar jaar dicht, voor de afsluitende overzichtstentoonstelling over Brancusi ben ik te laat. Gelukkig komt die in januari wel naar Nederland, naar H'art (voormalige Hermitage). En La Hachette is twee weken per jaar dicht. Vandaag dus...
Hedendaagse Roemeense kunst in Parijs gaan zoeken dan? er is wel een actief Roemeens cultureel instituut in Parijs, zelfs een vereniging CelebRO dat activiteiten rondom Roemeense kunstenaars en schrijvers in paris organiseert, maar beiden dus niet vandaag.
In Rotterdam is er voor mij een opblaasbare Eiffeltoren opgehangen en als ik een banner lees "Spoor naar Goud" is mijn eerste associatie niet de Olympische spelen, maar Parijs als halteplaats richting Roemenië, richting het goud van de Daciers. Overigens hoef je daarvoor niet naar Roemenië; er is op dit moment een tentoonstelling in Assen.
https://www.drenthe.nl/evenementen-activiteiten/2850823464/dacia-drents-museum
Over de Eiffeltoren gesproken. Gustav Eiffel heeft dus bij een Roemeense ingenieur een bepaalde techniek gezien waarmee je snel en efficiënt met ijzer kon bouwen en die gebruikt voor zijn toren. Sterker nog, de roemeen in kwestie - ik heb even geen energie zijn naam op te zoeken - was lid van het team van Eiffel. Het staal van de Eiffeltoren komt uit Retsina. Dat ligt in Roemenië.
Ik heb een online metrokaartje, dus kan op Gare du Nord de rij skippen. Ik stap uit bij Ledru Rollin in het twaalfde arrondissement omdat dit dichtbij Gare de lyon ligt vanwaar ik morgen vertrek. Ik had gevraagd of ik alvast mijn koffer kon achterlaten en als ik mijn hotel bereik hebben ze de schoonmaak van mijn kamer prioriteit gegeven en kan ik er over tien minuten in. Ik adem de stadslucht van een echte stad op de binnenplaats van het hotel diep in, raak aan de praat met een Servische schoonmaakster die vertelt dat een vogel elke dag de aarde uit de plantenbakken gooit.
Fijne sfeer, klassiek Frans, kamer met Frans balkon uitkijkend op een stukje authentiek Parijs
https://www.hotelalbebastille.com/
2 Coulée Verte de René Dumont
Mijn hotel is vlakbij een trap naar de Coulée Verte. Toen ik in Parijs woonde, ging ik naar markten in steeds andere arrondissementen om zo de stad beter te leren kennen. Per ongeluk ontdekte ik toen een trap en bleek er een groene wandelpromenade op hoogte te zijn. Het is een oude spoorlijn en verbindt meerdere parken. Veel meer joggers dan 25 jaar geleden - je ziet ook echt veel fietsers in Parijs vergeleken met toen met de meest bizarre helmen op-. Ik flaneer richting Place daumesnil waar ik de metro pak.
https://www.paris.fr/lieux/coulee-verte-rene-dumont-1772
3 Ateliers des Gobelins
Metro 6 is een leuke lijn, die je ook bovengronds over de Seine voert. Bij Place Italie verlaat ik de metro, zoek een terrasje op en meld me rond half drie bij de Ateliers des Gobelins waar ik een rondleiding heb geboekt. Les Gobelins is een instituut, nationaal erfgoed, waar al sinds de zeventiende eeuw met dezelfde techniek tapijten gemaakt worden. Althans, het weven en knopen wel, maar verven gast tegenwoordig niet meer met natuurlijke materialen omdat die niet kleurvast zijn.
In dit complex zitten ook andere ateliers. De enorme schilderijen die bij de brand in de Notre Dame in 2019 met weinig schade gered konden worden - ze overleefden de vlammen, maar er was angst dat het plafond zou instorten zijn hier gerestaureerd en nu tijdelijk tentoongesteld. Vanwege de tijdsdruk zijn 70 mensen hiermee bezig geweest en is er ook veel geleerd en samengewerkt. Vanwege de kennis van kleuren is dat in de Gobelins gedaan.
De familie Gobelins uit frans-vlaanderen begonnen hier met hun ateliers. Tijdens Louis XIV zijn de Ateliers opgekocht en koninklijk gemaakt. Aan het huis van de eerste directeur - Charles Le Brun, hofschilder van Louis XIV - zijn nog de haken te zien waar tapijten voor exposities werden opgehangen.
Elk jaar worden er nog vier leerlingen toegelaten, ze worden specialist in één discipline. De artiesten zijn ambtenaren , ingeschaald op hetzelfde level als docenten. Hun werk, het duurt al gauw een jaar of tien voordat een tapijt af is, is niet te koop, ze zijn en blijven staatseigendom. (al zit er naast de Ateliers wel een winkel dat dat suggereert maar dat zijn geenszins "Gobelins"). Nationale monumenten zoals Versailles kunnen uit een catalogus tapijten kiezen en gratis krijgen. Dat geldt ook voor ambassades en met name het Elysée. Macron kan dus gratis in zijn huis deze tapijten ophangen. Ze werken nauwelijks in opdracht, behalve als dat van een prominente erfgoed partij zoals Versailles komt. Bij wijze van uitzondering hebben ze wel ja gezegd tegen een opdracht van de koningin van Denemarken. Die doet een donatie en zij kan dus wel een tapijt kopen. Waarom? Omdat ze bloedverwant is van het oude Franse koningshuis en om diplomatieke redenen.
Het was indrukwekkend de artiesten aan het werk te zien, al konden we niet met hen praten; onze gids vertelde hoe zij werken. Ze werken ook aan moderne tapijten zoals voor de Olympische spelen. We hebben veel technieken de revue zien passeren en weten nu alles over linnen en katoen, staand en liggend knopen. Het geheim achter een goede kleur is om niet met draden uit één kleur te weven/ knopen, maar juist uit draden met verschillende kleurnuances tot één weefdraad te komen.
Bijzonder was het ontwerp van Michel Aubrey die luchtfoto's van 1916, 1953 en 2015 heeft gecombineerd. Het rode gebied zijn loopgraven uit de eerste Wereldoorlog die honderd jaar later nog steeds de vegetatie beïnvloeden. Ik vraag me of hoe het landschap van Oekraïne eruit zal zien over honderd jaar. En tot welke indrukwekkende kunst dat zal leiden.
Impressie
https://youtu.be/ynxoXFqAM3I?si=Qt9AALl5ozCU-5JG
Zelf rondleiding boeken?
https://cultival.fr/fr_FR/taxons/indiv/cultival-reserver-une-visite
4 Jean de la Fontaine
Na de rondleiding slenter ik over de rue Mouffetard en plof neer op het terras van Contrescarpe aan het gelijknamige plein. Heel veel zwaarbewapende politie. Parijzenaars, toeristen. Een mix van traiteurs, artisanale winkels, klassieke bistro en Libanese en Aziatische eettentjes, creperies en waterpijpen.
Als je van de rue Mouffetard naar de jardin de luxembourg loopt, vang je een glimp op van het Pantheon en kom je bij de Rue Saint Jacques. Rechtsaf zie je een torentje van het hoofdgebouw van de Sorbonne - waar ik vaak in de bibliotheek te vinden was en als je goed kijkt de torens van de Notre Dame. Sla je linksaf, kom je bij mijn favoriete gebouw van de Sorbonne: het Institut de Geografie.
Traditiegetrouw scoor ik een baguette jambon-beurre die ik opeet in de jardin de Luxembourg. Daarna vervolg ik mijn weg naar de comédie Saint Michel, een heel klein theatertje waar ik luister naar de fabels van Jean La Fontaine door de acteur Laurent Studer. Stukjes levens geschiedenis van La Fontaine , begeleid door klassieke muziek uit 17e eeuw worden afgewisseld met fabels vol mimiek. Die combinatie maakt dat de kritiek op de koning (LouisXIV, die naam viel vandaag al) en anderen - die in de fabel verweven is - heel helder wordt. Ook zitten fabels vol wijsheden, waar wij ook nog mee uit de voeten kunnen. En je hoort hoe actueel en tijdloos ze zijn.
Aan het einde van de voorstelling vertelt Laurent dat de fabels al 350 jaar in "patois" (dialect) worden doorverteld aan nieuwe generaties. Door La Fontaine zelf te lezen, ontdekte hij beter de wijsheid die erin verscholen zit.
Van het YouTube kanaal van Laurent Studer, de acteur van vanavond, paar mooie filmpjes /sfeerbeelden. (Ook best te volgen als je geen Frans verstaat, maar de fabel wel kent. En bij de geschiedenis van Jean de la Fontaine zitten plaatjes ). Maar ook een filmpje van een paar jaar geleden toen hij de fabels heeft ontdekt (op 55 jarige leeftijd) en geraakt was door de wijsheid die erin verscholen ligt, maar nog hard op zoek was naar een producent. Zo gepassioneerd dat hij blijkbaar voor 8 mensen publiek wil spelen. Laat de Fransen maar La Fontaine lezen, wij hebben natuurlijk Toon Tellegen die net zo gepassioneerd kan voordragen.
Perfecte afsluiting van mijn dag Parijs.
L'ours et l'amateur des jardins
https://youtu.be/QnLwIzkVJRI?si=BZtDrB4ir-n1vYAy
Le lièvre et la tortue
https://youtu.be/9qF5kGlYUXA?si=sI2ZRRKiwNf3cHjU
Over Jean de la Fontaine
https://youtu.be/jCwmxSYlLt8?si=nslOZPTdMcmUyRJh
https://youtu.be/RbB8FsH0yHM?si=UTeg8Iqr0Ur14CBs
Toon Tellegen
https://youtu.be/zqV20OjKgLI?si=ddoU28_nRowOuXHh
Ik neem de metro naar de Place de Bastille. Het is een heerlijke zomeravond en relaxed druk op straat. Pas als ik dit blog schrijf, kom ik erachter dat op de plek van de Opera de Bastille het station stond waar de spoorlijn begon - die nu dus Coulée Verte is waar ik mijn dag begon.
Op mijn hotelkamer val ik in slaap onder toeziend oog van Jean-Bapriste Massillon, priester aan het hof van Louis XIV en Nicolas Poussin, hofschilder van Louis XIII.
Alsof mijn dag vandaag als één geheel gepland was. Maar dat was het dus niet !
Geschreven door Tobia
Al 3 reacties bij dit reisverslag
Leuk stuk Tobia, goede reis toegewenst. Ik reis met je mee !
Ans 2024-07-18 08:29:45
Leuk hoor!
Tiny 2024-07-18 09:11:48
Bon voyage ;-)
Patrick 2024-07-31 21:56:20
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
