Nu de middeleeuwen gisteren mijn interesse hebben gewekt, is het vandaag een logisch vervolg om naar paar archeologische expo's over de stad București in het Palatul Șuțu - een van de gemeentelijke musea - te gaan. Ik loop langs de boulevard naar heg Piazza universitate, de plek waar de Geografie faculteit staat, vooral de plek waar de revolutie in 1989 begon, de plek waar de gebroken viool staat.
The monument symbolizes the “incredible force of music, which releases sound energies from the material casing of the instrument, at the cost of the disaggregation of matter” (aldus internet)

Wat het Prinsenhof Delft is voor Nederland - de plek waar Willem van Oranje vanaf 1572 regelmatig verbleef - zijn Târgoviște, een stad die een volgende reis toch eens aan de beurt moet komen, en de Curtea Veche in București voor Walachije. Ik ken het Curtea Veche wel, maar heb me nooit zo geïnteresseerd voor de vroege geschiedenis van deze stad. Maar de verhalen over de eenheid binnen Roemenië beginnen toch echt bij de prinsen en hun hoven en zijn de historische feiten die tot mythen zijn geworden in de 19e en 20e eeuw waar wel mijn intrinsieke interesse ligt.

Over legendes gesproken: de stad București is begonnen bij een herder, Bucur, die aan de rivier de Dâmbovița woonde en last had van Tartaren die zijn schapen jatten. Tijdens een strenge winter ontvoerde zij zijn dochter. Bucur en de andere herders gingen achter de Tartaren aan. Toen de Tartaren de bevroren rivier overstaken, zakten ze door het ijs en verdronken. Dochter overleefde, trouwde en ze bouwden een kerk. De kerk van Bucur die ik ook al gezien heb, in 2021. Mijn hotel lag daar vlakbij en het was toen ook de eerste kerk waar ik even binnenging, niet wetende dat hier het begin van București lag. Het is het begin geworden van București als stad waarheen al mijn vakantiereizen sinds 2021 heengaan.

Over legendes gesproken: Vlad Țepeș was een belangrijke prins voor Roemenië en ook de eerste die București in een document heeft genoemd. Hij heeft veel gestreden tegen indringers, op ruwe hardhandige, ietwat wrede wijze, maar dat hoorde ook wel bij die tijd. (Maar die wreedheid zag ik ook bij de pogrom jn Iași, zagen we ook in Screbrenica... En zijn de oorlogen in Oekraïne en Gaza vandaag de dag zoveel minder wreed?). De wrede verhalen over Vlad Țepeș, die uiteindelijk resulteerden in het Dracula- verhaal, zijn gecultiveerd en als propaganda gebruikt door Hongaren en andere indringers die hun zinnen hadden gezet op het grondgebied van Walachije (en ik geloof ook Moldavië). Wat is waarheid, wat is legende? Wat is het doel achter het narratief? De Donau Delta en de Transfăgărășan hebben ook geen geschiedenis zonder slachtoffers. Misschien is het de kunst om negatieve narratieven te omarmen en om te vormen tot toeristische trekpleisters waar je geld mee kunt verdienen? Te verbuigen tot iets moois en leuks.

Een andere expositie gast over een wetenschapper, Gheorghe Marinescu. Ik had ook nog nooit van hem gehoord maar hij was dus een Roemeense neuroloog die o.a. in Parijs en Berlijn werkte en een van de grondleggers was van de huidige neurologie. De teksten waren in keurig engels en ik heb ze wel op de foto gezet, maar eigenlijk alleen maar diagonaal gelezen. Het respect en waardering voor wetenschappers uit zich hier in memorial houses, exposities en plaquettes op muren. Ik zie er veel in mijn wijk; niet alleen de oude namen uit de 19e eeuw, maar ook mensen die in de 21e eeuw hebben geleefd. Waarom doen we dat in Nederland eigenlijk niet?

Museum Palatul Șuțu
https://muzeulbucurestiului.ro/palatul-sutu.html

Filmpjes over het paleis (in het Roemeens, maar wel mooie beelden)
https://youtu.be/-m5HQQ5rvn8?si=uSCzZteUGlytGHWk

https://youtu.be/ybgd4iBNTxk?si=XzIpP5WE4NshKG7I

Paar willekeurige links over Gheorghe Marinescu

https://www.researchgate.net/publication/49595382AnExcursionIntotheMedicalActivityofDoctorGheorgheMarinescu

https://www.historyofinformation.com/detail.php?id=4949

Ik hoor al twee avonden in het trappenhuis van mijn appartement de Lăutari musiceren in het restaurantje om de hoek. Ik eet er vanavond met Mihai en Adriaan en natuurlijk kennen ze de musici, worden we hartelijk begroet, en al gauw schuift bij ons een accordeonist aan tafel met verhalen over optredens in Hilversum, Duitsland, Frankrijk en het laatste optreden waar enkele musici in Duitsland bleven en hij terug ging naar Roemenië. Tot verrassing van Adriaan en Mihai zing ik nog even mee met de klarinettist die aan onze tafel komt spelen, Those were the days en Bella Ciao. Ik geniet van sarmale en fasole de bătută, de muziek en begrijp steeds meer grappen die mijn gezelschap onderling maakt. Another perfect day.

Restaurant La Copac
https://lacopac.ro/

https://www.facebook.com/CarciumaLaCopac

Geschreven door Tobia