1 De Daciërs
2 Blidaru
3 Cetățuie, Terras, zwembad en mici

1 De Daciërs
Aan het begin van de negentiende eeuw zijn in de bergen ten zuiden van Orăștie - Grădiștea Muncelului- relicten gevonden van de hoofdstad van de Daciërs. Het Nederlandstalige artikel in het historisch nieuwsblad geeft aardig weer dat we tot op de dag van vandaag niet zoveel over de Daciërs weten. Ze hebben zelf geen documenten achtergelaten dus wat we van ze weten is opgeschreven door Grieken en Romeinen. De belangrijkste vindplaats in deze bergen is Sarmizetegusa Regia, waar restanten van zeven tempels te vinden zijn. Daaromheen liggen verschillende forten. Ik zou er graag heengaan, maar het ligt zo diep in de bergen dat dat zonder auto niet realistisch is. Een taxi kost me rond de honderd euro, wandelen is 2*40 km en voor een fietstocht echt veel te steil.

Ik wil graag meer over de Daciërs weten omdat ze in de ontstaans-mythe van het huidige Roemenië een dominante rol spelen. Over de waarde van mythen en legenden voor de identiteit van een volk en samenhang binnen een natie heeft de Roemeense historicus Lucian Boca een geweldig boek geschreven "History and Myth in Romanian Consciousness" dat ik in mijn koffer heb meegenomen. Ik ben het aan het lezen en halverwege het hoofdstuk over de Daciërs en Romeinen. Als geograaf ben ik vooral nieuwsgierig hoe de historie en mythologie vandaag de dag terug te vinden zijn in het landschap. Er is een reden dat Burebista in de 21e eeuw een standbeeld heeft gekregen in Orăștie. Er is een reden dat het goud van de Daciërs nu in Assen te zien is.

Maar Sarmizetegusa Regia wordt het niet deze reis. Wel is Costești met de taxi goed bereikbaar en daar zijn twee forten van de Daciërs te bezoeken: Blidaru en Cetățuie Costești.

Recent artikel in het Nederlands over de Daciërs (lezenswaardig!) nav de actuele tentoonstelling in Assen.

https://www.historischnieuwsblad.nl/op-zoek-naar-de-ongrijbare-daciers/ #:~:text=Volgens%20de%20Griekse%20historicus%20Herodotus,resten%20van%20een%20kleine%20tempel.

https://www.cetati-dacice.ro/en

Engelse vertaling Horatius
https://www.poetryintranslation.com/PITBR/Latin/HoraceIndexDEFGHIKL.php

2 Blidaru
Mijn taxichauffeur is Daniël. Hij vraagt volop wat ik in Roemenië doe en waarom een mooie vrouw als ik geen man en kinderen heeft. Ik zeg hem dat ik naar Costești wil om de Dacische ruines te bezoeken. Ik wil beginnen met Blidaru. Hij zegt dat-ie mij daar met de auto kan brengen en rijdt het startpunt van het wandeling voorbij. Na drie keer vragen aan tegemoetkomende auto's gelooft hij dat ik gelijk had. Hij is wel zo netjes om de meter uit te zetten vanaf het moment dat hij de weg niet meer wist. Hij vindt het maar niks dat ik alleen reis en het bos in ga. Heb ik wel eten en drinken bij me? Ben ik niet bang voor beren of om te verdwalen? Ja en nee en nee. Anders dan in populaire toeristische routes zijn beren hier nog niet gewend aan mensen die hen voederen, is het zeldzaam dat ze hier gezien worden en is dat vooral in de schemering. We hebben het over een gemarkeerde route van 3 km waar nog nooit een beer is gezien. Als ik dan echt niet liever naar Sarmizetegusa Regia wil, dan moet ik hem vooral bellen als ik in de problemen kom. Ik zeg hem maar niet, dat ik dan eerst Bogdan bel die zelf al paar keer in Blidaru geweest is.

Het is een best wel lastig pad omhoog in een prachtig bos waar veel vogels fluiten en het vol zit met vlinders en bloeiende planten. Ook behoorlijk wat steile stukken waar ik me ervan vergewis of ik die straks ook durf af te dalen. Boomwortels en bomen bieden me op die stukken redelijk houvast. Boomstronken lijken mythische figuren weggelopen uit de vele sagen en legenden die dd Roemeense cultuur rijk is. De relatief vlakke stukken zijn echt gemakkelijk en bieden ook momenten van pauze en genieten van het landschap, de kleuren, de geluiden, de stilte, en langzaam kom ik boven. Er is een bewaker bij dd burcht. Zou hij elke dag op en neer lopen of in het hutje blijven slapen?

Ik ben alleen op deze historische plek. Veel stenen zijn nog niet uitgegraven, de bomen zijn zo hoog dat je de omringende bergen nauwelijks ziet. Hier was 2000 jaar geleden een beschaving met verfijnde kunst. Ik loop over trappen waar 2000 jaar geleden zij liepen. Ik heb in Deva geleerd dat de bouwstijl die ik hier duidelijk herken - muren van grote blokken die worden opgevuld met aarde. De beschaving van destijds hier heeft contact gehad met en invloed gehad op de Grieken en Romeinen waarvan ons in geschiedenislessen is verteld dat die culturen de bakermat van onze beschaving zijn. Feit is dat hier de Daciërs geleefd hebben. De weg terug zit ik zo vol energie dat het me gemakkelijker afgaat dan ik had voorzien. Als ik ook nog een handjevol "tegenliggers" ontmoet, weet ik dat zelfs als ik val ofzo, er mensen achter mij lopen en dat geeft me neg dat stukje zekerheid dat ik niet meer bang ben te vallen.

3 Cetățuie, Terras, zwembad en mici
Aan dd overkant van het pad naar Blidaru ligt de weg naar het andere Fort Cetățuie Costești. Deze weg is tot aan dd laatste 200 meter wel met de auto begaanbaar, al blijft het een Gravelweg en zijn opspattende stenen niet leuk voor jouw auto. Het is een route langs verschillende huizen en open vergezichten over het omringende landschap. Veel fruitbomen, een crucifix, en nog een crucifix met bankjes. Bij Cetățuie zelf twee bewakers, waarvan één met hond. Bij Blidaru stond alleen een plattegrond, hier veel informatie panelen over de opgravingen en opnieuw het verhaal van de bouwstijl dat ik in Deva al zag. Je mag hier de trap niet betreden en deels zijn de muren gerestaureerd en met een dak afgeschermd tegen weersinvloeden. Het leukste hier is een doorzichtig bord met de heuvels waarop de andere burchten te vinden zijn. Ik zie nu pas hoe hoog Blidaru was. Ik ben hier niet alleen , er zijn meerdere touristen die allemaal met de auto zijn gekomen.

Ik drink nog wat bij de crucifix met bankjes en daal weer af. Als ik bijna beneden ben wil ik een foto nemen; telefoon kwijt. Terug naar boven kom ik de twee auto's van de andere bezoekers tegen. Nee, niets gezien. Mijn telefoon ligt gewoon nog op het bankje. Dat is het voordeel van heg kiezen voor een door weinig touristen bezochte plek. Er is simpelweg niemand anders langs dat bankje gelopen. Ik overwoog de eerste keer dat ik (bijna) terug beneden was om langs een riviertje naar het volgende dorpje te lopen, gewoon omdat wandelen in de bergen fijn is, maar nu ik 6 km extra in dd benen heb, kies ik voor een terras en vraag of ze een taxi bellen.

De prijs die ze noemen is evenveel als ik de heenweg inclusief fooi betaalde. Ik doe er daarom geen fooi bovenop, ik wil niet de ene meer betalen dan de andere, maar weet ook dat mijn rit van 100 lei (20€) enkele reis - niet genoeg om in Den Haag van station naar huis te komen - best veel is, in een land waar het minimumloon 3700 lei is (740€).

Terug in het pension duik ik het zwembad in. Heerlijke ontspanning van mijn spieren en gezellig met Bogdan en een paar andere gasten. Ik eet mici uit de supermarkt, zelfgemaakt is natuurlijk beter, maar dat is voor Roemenen niet de grootste schok. Ik heb honger en geen zin om eerst te wachten totdat de houtskool grill aan is, en daarna nog langer wachten tot de mici gaar zijn, dus bak ik ze in een koekenpan. Ik ben moe en ga vroeg naar bed. De Daciërs zijn geen mythe, ze hebben echt hier geleefd; ik heb in hun voetsporen gelopen en de soldaten van Blidaru hadden ongetwijfeld minder spierpijn in hun kuiten dan ik morgen zal hebben.

Beelden van de wandeling

https://youtu.be/_cUj5WSvu9U?si=aJcgmLI6PsKE2JeO

Geschreven door Tobia