1 Bruckental Museum
2 Astra Museum

1 Bruckental Museum
Mijn pension is eenvoudig: bed, koelkastje, douche, geen waterkoker of koffiezetapparaat of tafeltje, maar via de poort loop ik direct het voetgangersgebied in met veel terrassen, ijs en Roemeense bakkerijen. De dag begint met een kop koffie en wat smăntană (soort milde kwark met de laatste frambozen). Omdat ik vanmiddag naar een Folk Festival in het Astra Museum ga, trek ik een Roemeense blouse aan. Alles gaat mis in Sibiu, dus natuurlijk gooi ik daar koffie overheen. Snel uitspoelen en gelukkig is er veel zon dus is die ook snel droog. Eerste actie: onderdak zoeken. Door het Art Mania festival kan ik in mijn nieuwe pension niet blijven en zit bijna alles in het centrum vol, maar zondag en maandag is er wel plek. Ik was van plan woensdag te vertrekken, maar dinsdag zit het ook vol. Wel kan ik een dag eerder in mijn appartement in Cluj terecht. Voor vanavond vind ik nog een plekje op half uur buiten het centrum, maar gelukkig heeft Sibiu een goed busnetwerk. Ik kan mijn koffer hier achterlaten en zie die morgen wel weer terug.

De stad is vol hardrock-fans en dat geeft een apart sfeertje: zoveel mensen in dezelfde kledingstijl lijkt net een film ofzo. De belangrijkste reden om Sibiu deze vakantie aan te doen is het gerenommeerde Bruckental-Museum. Tot mijn spijt is de Roemeense collectie gesloten en al is de religieuze kunst knap en zijn de Vlaamse, Nederlandse en Italiaanse meesters wel interessant, het is niet per se mijn ding.

Wel leuk is het verhaal achter de Anatolische tapijten in Transilvanië. Door de Ottomaanse veroveringen in de Balkan, kwamen er naast de handelsroute via Venetië, ook handelsroutes over land en werd Brașov in de vijftiende eeuw dè stad waar Griekse, Armeense, Joodse en Turkse handelaars tapijten invoerden. En de rijke Saksen kochten die graag om te doneren aan hun kerken. Als lutheranen wilden ze immers geen religieuze afbeeldingen in hun kerken, maar waren de Anatolische geometrische patronen geen probleem. Islamitische kunst in protestantse kerken was dus in de achttiende eeuw heel normaal.

Het gebouw waarin het museum gevestigd is, is een oud paleis, dus schilderijen worden afgewisseld met leuk ingerichte kamers. Plots sta ik in oog met een kamer vol prachtige kostuums van het Madrigal koor. Het nationale kamerkoor van Roemenië, opgericht in 1963, dat internationaal veel prijzen heeft gewonnen. Er is een expositie met veel aandacht voor hun kerstliederen uit 1967. Concerten met religieuze liederen mocht niet van de communisten, maar ze maakten er wel een opname van die uitsluitend in het buitenland verkocht werd. Binnen Roemenië raakten deze bekend via illegale cassettebandjes en werden ze gezongen tijdens diensten in de kerken - waar het wel mocht. De liederen waren erg populair, bindmiddel in de samenleving en symbolen van vrijheid. Aldus de expositie. Er zijn nog twee kleine expo's waar ik even langsloop en dan slenter ik via wat mooie straten - Sibiu is erg fotogeniek- naar de bushalte. Even denk ik : wat leuk, een plein vernoemd naar Frau Schiller, maar Fr. Schiller staat natuurlijk voor Friedrich Schiller. De bus brengt me bij het Astra Museum.

https://www.brukenthalmuseum.ro/

Video Madrigal Koor
https://youtu.be/UJ1eZwZtH08?si=ZyexbGaLwhNqKtls

2 Het Astra Museum
Het Astra Museum complex is enorm groot. Er is hier een driedaags " interetnisch" festival met traditioneel eten en Folk muziek. Sibiu is trots op haar multiculturele achtergrond. Multicultureel betekent hier (in willekeurige volgorde) : Roemeens, Hongaars, Servisch, Grieks, Oekrains,Slowaaks, Roma, Saksisch. In de loop der geschiedenis zijn ze hier allemaal terecht gekomen en toch zijn het gemeenschappen die maatschappelijk naast elkaar leven en leidt de multiculturele samenleving deels ook tot spanningen of uitsluiting. Op festivals als deze wordt juist de diversiteit gevierd.

Ik ben nog maar net vijf minuten binnen als ik een microfoon onder mijn neus krijg van een radio verslaggever. Waarom ik hier gekomen ben en hoe ik het vind om hier met diverse etniciteiten samen te zijn? Ik vertel dat ik viool speel en voor de muziek kom en vertel trots dat ik in een ensemble speel waar we niet alleen Roemeens, maar ook Hongaars, Oekrains, Russisch, klezmer, gypsy-jazz op het repertoire hebben staan. En Turkse invloeden natuurlijk ook in het ritme van een geampara terug te horen zijn.

Er staan heel veel oude huisjes, waar je ook nog allemaal binnen kan kijken, er zijn ambachtslieden aan het werk met kraampjes vol en er is keuze uit diverse lekkernijen uit grote potten op het vuur. Ik denk musici te horen,maar dat komt uit een speaker. Dus eerst maar wat sarmale en ciorbă scoren. Dan komt er wel een geweldige violist met ensemble. Het blijkt het folkloristisch ensemble uit de stad Budapest te zijn met een aantal dansers. Ik zie ze later nog een keer bij één van de huisjes en ze geven vanavond een concert.

Aan de andere kant van de vijver is een soort vissersdorp en zijn er water- en windmolens. Huisjes uit de zwarte zeekust en de Donau Delta, waar een nieuw Oekraïns huisje dit festival geopend is, al ontdek ik niet welke dat dan is. Wel is er live muziek en kun je kano-varen, wat ik met veel plezier doe. Handig om woorden als links, rechts, vooruit, achteruit te leren. Rond half zes ben ik terug bij de kookpotten en het podium waar het ensemble uit Budapest aan het inspelen is. Ik vind een plekje vooraan op de hooibalen. Het concert zelf begint exact om half zeven met de Hongaren en daarna diverse dansgezelschappen. Naast me zit een Hongaarse vrouw met dochter die wel Duits, maar geen Roemeens of Engels spreken. We hebben het gezellig samen en delen Kürtöskaláks.
Het programma loopt uit en ik heb nog ruim een uur reistijd, dus ik wacht het einde van de performance niet af en loop rond acht uur naar de bushalte.

Mijn nieuwe onderkomen lijkt sinds de jaren negentig niet veel gewijzigd. Twee gebouwen met een binnenplaats, veel lederen zitjes, ouderwetse kamers. Chag'rijnige ontvangst en geen bar ofzo die open is. Gelukkig wel een supermarkt vlakbij waar ik wat te eten en drinken haal. 's Nachts om drie uur word ik wakker van een alarm. Ik ben mijn kamer nog maar net uit of een van de vele Art Mania Rockfans komt me vragen wat er aan de hand is. Geen idee. Hij belt de eigenaar, die stuurt een mannetje en de electriciteit blijkt even te zijn uitgevallen. Alexei, de Art Mania fan, is nog maar net teruggekeerd uit de stad. We raken aan de praat. Hij werkt bij PWC en komt veel in West-Europa. Hij denkt dat de overheid daar beter voor haar bevolking zorgt en niet corrupt of discriminerend is. Ik vertel hem over de toeslagenaffaire en de machtige lobby van het bedrijfsleven op de politiek waardoor zij wel belastingvoordelen en subsidies krijgen voor innovatie. Ja, we zijn pro-Europa, maar vooral omdat dat goed is voor de BV Nederland: ons economisch beleid is gericht op het behoud van de Nederlandse koppositie, zeker niet op een beetje eerlijk delen binnen Europa. Ja, we zijn rijk en kunnen dus ervoor zorgen dat armoede zoals in Roemenië niet hoeft voor te komen, maar echt netjes gaan we ook niet met arbeidsmigranten om.

Hij zegt me dat zijn generatie , hij zal een jaar of 25 zijn, geen enkel vertrouwen heeft in Roemeense politiek. Roemenië is pas 35 jaar een democratie. Na jaren communistisch en daarvoor feodaal autoritair regime is het niet gek dat in 35 jaar de corruptie nog niet weg is. Maar ik heb goede hoop dat zijn generatie het een stukje beter kan doen. Daar drinken we op en tegen half vijf proberen we toch nog een paar uurtjes slaap te vatten. Het is een stom pension, maar wel weer een leuke ontmoeting en een muzikale topdag.

Compilage-video Ansamblul folcloric din stat Budapesta
https://youtu.be/hiMi-QY-c4Q?si=jGq3_487NQXwFXMB

Muziek en dans Astra Museum
https://youtu.be/xfnT5ntc-28?si=I1eeohZFjBSgbFVK

Website Astra Museum
https://muzeulastra.ro/en/

Geschreven door Tobia