1 Ochtendritueel
2 Parken en Petrovic Kasteel
3 Podgorica een kind van haar tijd
4 De kathedraal van Podgorica
5 Stukje geschiedenis: Venetiaans en Romeins verleden

1 Ochtendritueel

Na het uploaden van wat reisblogs en wat chatten met Ralph die nu alleen op reis is in Ierland. Hij begint met een English breakfast en gaat wandelen in de natuur met 17 graden en regen. Ik begin de dag met een chocolade broodje van de pekarna (bakker) en drink koffie op een terras aan de Njegoseva Ulica en heb een stadswandeling op het programma. Het wordt hier twintig graden warmer met zon. De Prijzen zijn hier veel lager dan in Herceg Novi, 60 cent voor een flesje water i.p.v. twee euro en koffie op terras is 1,20 i.p.v. 4,50. Als dit de prijzen in de hoofdstad zijn, dan is een vakantie in de baai van Kotor voor de meeste Montenegrijnen dus niet te betalen.

Mijn excursie naar de grootste wijnkelder van Montenegro, een stukje buiten de stad, waar 2 miljoen flessen in oude bunkers schijnen te liggen, gaat niet door i.v.m. te weinig aanmeldingen, maar de stad heeft genoeg te bieden voor een fijne dag. Met de handige app mapps.me heb ik offline een kaart van Podgorica tot mijn beschikking waar ik de plekken die ik wil bezoeken kan markeren, de locaties van beelden in een oogopslag kan zien, routes kan plannen en alleen als ik de weg kwijt ben even kort internet te gebruiken om mijn locatie te vinden. Ideaal voor reizen buiten de EU.

Ik heb alleen bijna geen kleingeld meer. Jammer, dan maar geen fooi. Op de Balkan houden ze van cash, prima, maar briefjes van 20 of 50 ontvangen ze niet graag, terwijl je bij de bankautomaat dus niet voor kleine coupures kan kiezen en elke pinopname kost wel geld, dus wil ik ook niet te kleine bedragen pinnen. Wel zijn ze erg gastvrij en schakelen in Montenegro meteen over op vloeiend Engels als ze je bedienen.

2 Parken en Petrovic Kasteel

De nationale galerie is gesloten - op de website zouden ze wel op maandag open zijn - dus zeg ik Pushkin gedag en loop via de zwaar beveiligde Amerikaanse ambassade en een sportcentrum naar kasteel Petrovic. Op het hek van de ambassade trouwens mooie foto-collectie van bruggen door Amerikaanse gerenommeerde fotografen van voor de oorlog en de informatie over humanitaire hulp die Amerikanen hier tussen 2010-2020 bieden. Europa financiert de nieuwbouw van een centrum voor infectieziekten. In het kasteel, of beter gezegd landhuis, is sinds 1985 een galerie. Tito wilde ruimte geven aan kunst uit landen die ongebonden zijn. En dus zit ik ineens naar paar mooie Boliviaanse schilderijen te kijken.

3 Podgorica, een kind van haar tijd

Podgorica is, evenals de touristische trekpleisters, een stad die in haar stedenbouw en architectuur een reflectie is van haar wederopbouwperiode. Na de verwoesting in 1944 is zij opgebouwd in de geest van haar tijd. Een klassieke communistische stad, ook dat is een verleden dat de Balkan met haar meedraagt. En natuurlijk is ook dat een verhaal van onvrijheid en onderdrukking, maar ook specifieke architectuur, brede straten, metershoge beelden, grote pleinen en veel parken. moet er oog voor hebben, maar voor mij toont ze niet minder schoonheid dan de oude middeleeuwse toeristische trekpleisters

En de koffiecultuur van de Balkan is van alle tijden. Dus tussen de ambtenaren van Montenegro - ben al diverse ministeries gepasseerd en ga ervan uit dat andere terrasgangers die druk in werkoverleg lijken te zitten mijn collega's zijn - ga ik voor traditionele Turkse koffie. Ik zou hen graag ook tegenkomen aan de vergadertafel als ik in Brussel overleg heb over Europese regelingen. Ik heb nog 17 jaar te gaan en hoop dat echt nog mee te maken. Is er überhaupt een politieke partij in Nederland die voor uitbreiding van de EU is?

4 De kathedraal van Podgorica

Ik heb de Cathedraal wel op mijn route gezet, maar verwacht een middelmatige 19e eeuwse kerk met paar mooie fresco's. Het Tesla-monument , toch opmerkelijk hoe die man in verschillende staten uit het voormalig Joegoslavië wordt geëerd. De Cathedral zelf blijkt een moderne kerk, in 1993 voltooid, die werkelijk prachtig is en voor iedereen die in de buurt is, beslist de moeite van het omrijden waard. Diverse prominenten uit de orthodoxe wereld zijn hier geweest en het is ook een pelgrimsplek geworden. Fantastische reliëfs met zelfs een gusle-speler en mooie frisse fresco's binnen. Marmeren mozaïekvloer. Of deze kerk ook een politiek project is, zoals de Sacre-Coeur dat een eeuw eerder in Parijs was, is me niet duidelijk. Maar ook deze kerk staat midden tussen gewone volkswoningen en zit vol verwijzingen naar lokale cultuur. Wat het motief ook is, als religieus en artistiek gebouw is ze een van de mooiste kerken die ik heb gezien.

Voor meer info over de kathedraal en 360 graden rondkijken zie link:
https://hramvaskrsenja.me/

Video ochtendwandeling:
https://youtu.be/1LJO-MssRY8

Na mijn bezoek aan de Cathedraal, kies ik ervoor om even lekker te lunchen en proef dan toch de wijn van het grootste wijnhuis van Montenegro en ze smaakt me goed. Na de lunch keer ik terug naar mijn appartement. Het is te heet geworden, zelfs al staat er een aangename wind.

5 Stukje geschiedenis: Venetiaans en Romeins verleden

Rond 18:00 is het afgekoeld naar 34 graden en met de wind prima weer voor een avondwandeling van een kilometer of tien. Ik loop eerst naar het Sint George kerkje. Een kerkje uit de 9e-11e eeuw. In de galerie gisteren was een infopaneel over Bozidar Vukovic, een prominent handelaar uit Podgorica die zich later in Venetië vestigde. Hij was gestaldo, gekozen manager, van de Griekse broederschap in Venetië en onder zijn leiding is de bouw van de grieks-orthodoxe San Giorgio in Venezia begonnen. Dus laat de kopie van dit kerkje lekker voor de massatoeristen in Venetië en vind in Podgorica de rust van het origineel zoals het ooit in Venetië ook bedoeld moest zijn.


Over Sveto Gdjordja in Podgorica
https://crkvasvetogdjordja.me/o-crkvi

Over de San Giorgio dei Greci in Venezia
https://orthodoxwiki.org/SanGiorgiodeiGreci(Venice,_Italy)

Via het park Sumo Goridca , met een soort mini botanisch mediterraan tuintje, een bomenklimparkoers voor volwassenen en het monument '40-'45 loop ik via een gewone woonwijk richting de ruïnes van de Romeinse stad Dolcea. Geen flatgebouwen meer, maar eengezinshuizen, paar mooie villa's, een Vinex achtige gated community kom ik via een onverharde weg en een paadje langs het spoor waarlangs voetgangers de spoorbrug kunnen gebruiken kom ik bij de ruïnes aan. Het totale complex is heel groot, een klein deel staat een hek omheen waar je gewoon gratis binnenkunt. De badhuizen, het forum en de tempel zijn prachtig in het licht van de ondergaande zon en ik heb het hele complex voor mij alleen. In mijn verbeelding ben ik bijna 2000 jaar terug in de tijd. Ik hoor de geluiden van het forum en de grappen in het badhuis. Het is het hoogtepunt van de dag.

De Balkan heeft een primitief imago, maar tweeduizend jaar geleden was het volk hier veel meer ontwikkeld dan de barbaarse inwoners van moerassen die Nederland toen nog was. Doclea was een stad met cultuur, tempels en handel terwijl een plek als Nijmegen een vooruitgeschoven legerpost was. Een grenswacht.

Website Doclea met galerij van archeologische vondsten en in het Engels meer info over de geschiedenis van de stad.
http://www.antickadukljacg.com/en/doclea

Via de kortste weg, langs een boulevard met verlichting waar het steeds drukker wordt naarmate ik dichter bij het centrum kom loop ik terug. Ik pak nog een terrasje aan hetzelfde plein als gisteren en geniet van de mensen, de relaxte sfeer en de kinderen in electrische autootjes. Moe maar voldaan sluit ik mijn bezoek aan Podgorica en Montenegro af. Morgen is het tijd voor Albanië.

Video avondwandeling
https://youtu.be/dfA4lR5dV1Q

Geschreven door Tobia