Van Zagreb naar Banja Luka
Rond zes uur ben ik wakker. Mijn guesthouse is een kelder woning en via de kelder kom je bij de deur naar de binnentuin waar ik geniet van een kop koffie. Ik neem de tijd om uitgebreid te ontbijten en een lunchpakketje voor in de bus te maken. Het cockta-flesje is uitstekend geschikt om nog wat wijn uit de grote plastic fles mee te kunnen nemen. Ik geniet nog even van de zon op het plein Kralija Tomislava waaraan het guesthouse gelegen is. Op het advies van mijn gastheer neem ik de tram naar het busstation - voor 0,53 cent slaat lopen inderdaad nergens op. Munten van 1 en 2 cent worden hier gewoon wel gebruikt en niet afgerond trouwens.


Het busstation van Zagreb is groot, druk en onoverzichtelijk. Veel touristen, Kroatië is populair onder backpackers en Amerikaanse vloggers. Een Amerikaanse zegt me dat ik beter niet naar Bosnië-Hercegovina kan gaan omdat het daar oorlog is (huh?). De backpackende flixbussers moeten lastige trapjes op om boven de informatie te vinden waar hun bus vertrekt. Ik boekte bij een Kroatische keten die wel een telefonische helpdesk heeft en mij kan vertellen waar mijn bus vertrekt. We rijden op een drukke weg. Er is een file, verkeer staat stil, maar de bus rijdt er voorbij. Best grappig op een tweebaansweg: als er een tegenligger aankomt gaat de bus naar het midden van de weg en past het maar net. Lange file! Als we in de buurt van de douane zijn voegen we in. Iedereen bus uit, langs douane kantoortje en bus weer in. De Europese buitengrens is een rivier. Bij de Bosnische douane haalt de chauffeur de paspoorten op en mogen we wel in de bus blijven zitten. Een aantal buitenlandse paspoorten, zoals het mijne, neemt hij niet mee; dat duurt te lang. Dus helaas geen stempel in mijn paspoort en officieel ben ik dus niet in Bosnië-Hercegovina.

Dajak
Op het busstation, stukje buiten de stad in Banja Luka neem ik een taxi naar mijn appartement. Het duurt even voordat we het gevonden hebben omdat we nog onder een poort door moeten. Mijn appartement ligt aan de rivier de Vrbas ter hoogte van het Kastel Fortress dat vrij toegankelijk is. Wel is er een stuk afgesloten voor een concert vanavond. Soundcheck klinkt goed. In de buurt van het Kastel Fortress zijn sporen van neolitische bewoning gevonden en ze zou op de plek staat van een Romeinse nederzetting. In de strijd tussen Ottomanen en Habsburgers was het een strategisch punt.

https://www.banjaluka-tourism.com/index.php/sr/sta-vidjeti/posjetite-6/tvrdava-kastel

Ik probeer zoveel mogelijk langs de rivier te lopen op zoek naar het Dajak Center dat een woonhuis blijkt te zijn met een tuin aan de rivier waar de eigenaar ook zelf deze boten bouwt. Sfeer is hartelijk en informeel.

"While Cambridge punts reflect the tranquility of English river life, and gondolas embody the romantic allure of Venice, Dajak boats embody the adventurous spirit of Banja Luka, conquering the challenging currents of the Vrbas River."

Je kunt je laten rondvaren of zelf leren varen en zelfs leren een dajak te bouwen. Zelf doen ze ook wedstrijden. Het is geen enkel probleem om mijn reservering voor vanavond om te zetten in vanmiddag en dus geniet ik in alle rust van een boottocht op de Vrbas. Mijn 'schipper' komt uit Novi Sad en werkt hier in de zomer. Zijn opa woont hier en zo leerde hij de dajak kennen. De techniek maakt het mogelijk tegen de stroom in te varen. Een dajak varen gaat niet zozeer om kracht, maar om een goede techniek en beweging. Het is een stabiele boot, niet alleen geschikt om rond te varen, maar ook om mee te racen. Als ik zou willen leren hoe een dajak te varen, zou i ongeveer een week nodig hebben om dat op het rustige stuk te doen. Rivier is mooi, veel groen, reigers, blauwe libellen. Heerlijk ontspannend. Mijn 'schipper' beweegt elegant: een dajak besturen heeft ook iets van een dans. Een beheersing van je lichaam.

https://dajak.org/about-us/
https://youtu.be/CBzSJFp3CzE
https://youtu.be/MUE6xouI-Rs

Demofest Banja Luka
Na de boottocht slenter ik via het kleine centrum weer naar mijn appartement. Het gaat onweren en daarom is het concert waar ik heen denk te gaan uurtje uitgesteld. Het begint om 21:00 . Tijd om even viool te spelen. Het blijkt dus geen concert te zijn, maar de finale van een festival. Er is een klein podium met houten bankjes en een mainstage. Families, jongeren, ouderen, iedereen is er. Je kunt ook karaoke zingen, tarotkaarten laten trekken, naar een waarzegster of in een rustig hoekje naar oude zwart-wit filmpjes kijken. Verschillende bands hebben de finale bereikt en treden vanavond op.
Sfeer is gezellig. Echt aanrader. Tegen half een verlaat ik het terrein enigzins verwonderd dat er nog steeds mensen binnenkomen. In mijn bed hoor ik nog steeds de muziek van de overkant van de rivier. Toch lukt het me in slaap te vallen. Rond vijf uur word ik wakker en zijn ze nog steeds bezig ! Pas tegen zessen is het festival afgelopen en kan ik nog een paar uurtjes slapen.

Festivalsite:
https://www.demofest.ba/ %20

Mijn video:
https://youtu.be/ZSwz5iYvRdY

Geschreven door Tobia