Gisteren kwam ik in Santiago, wat een wonderlijke dag! Na het schrijven van de blog ging ik naar de kathedraal, om die goed te bekijken, ik heb het hier wel over wat een van de hoogtepunten van mijn reis zou moeten zijn. En inderdaad, wat was het schitterend, om de kathedraal daar in zijn volle glorie te zien, in dat magische Galicische licht en na jaren eindelijk zonder steigers aan de buitenkant. De restauratie was blijkbaar afgerond.
Ook de binnenkant van de kerk is indrukwekkend. Een machtig groot en hoog middenschip en aan de zijkanten vele zijkapellen, die stuk voor stuk aan één bepaalde heilige gewijd zijn en waar mensen van harte uitgenodigd worden om te komen biechten. Onder het hoofdaltaar is een ruimte waar een fraaie zilveren schrijn staat met naar men zegt de stoffelijke overblijfselen van de apostel Jacobus, Jacobus de meerdere. En in het middenschip hangt de Botafumeiro, het grootste wierookvat ter wereld, ruim 50 kilo zilver, gevuld met houtskool en wierook. Het hangt aan een dik touw van 60 meter lang en zwiert, als de 6 monniken die voor de slinger moeten zorgen, enige tijd bezig zijn door het middenschip. De overlevering zegt, dat de wierook zo uitbundig verspreid moest worden om de geuren van al die onwelriekende pelgrims enigszins te neutraliseren, maar waarschijnlijker is, dat het een toeristische attractie is die veel mensen naar de kathedraal trekt. Waarschijnlijk zijn beide verhalen waar, zou ik denken.
Na de kathedraal had ik een afscheidsetentje met Hugo, zijn vrouw en Jan waren er ook bij. Het werd een roerend afscheid, ruim 3 maanden hebben we lief en leed gedeeld en veel met elkaar beleefd. Ik zal 'm missen, die Belg! Jan gaat overigens net als ik nog doorstappen naar Finistere.
En vandaag het eerste stukje van wat je het wandeltoetje zou kunnen noemen. Niet moeilijk, wel zwaar door steil op en af. En het weer is erg benauwd, er was onweer voorspeld, maar tot dusver is t droog gebleven en drukkend warm. Alle tijd om terug te denken aan Santiago de Compostela, de brok in m'n keel die ik voelde toen ik op het plein voor de kathedraal kwam en wederom toen ik uren later Hugo eens stevig omhelsde. En vooruit te kijken: de Cap!
De foto's: 1. Het bovenste rijtje is van mij, een voor Ine, een voor mijn overleden zwager John, een voor de vrouw in Namen die me een euro gaf om hier voor haar een kaars aan te steken, een voor een van mijn gastvrouwen die zich extra had uitgesloofd om mij verder te helpen toen ik kledingstukken bij haar had vergeten mee te nemen, een voor de intenties van pater Dries, een voor mijn gezin en familie, die mij zo vol steunen, volgen, trots zijn en zo mijn moeilijke momenten vergemakkelijkt hebben en de laatste uit grote dankbaarheid, dat ik dit grote avontuur gezond en zonder ellende heb kunnen volbrengen en dat ik een heel eind ben kunnen komen met het op een rijtje zetten van wat ik op een rijtje wilde zetten. 2. Zijkapel gewijd aan Maria met modern raam. 3. Zijkapel. 4. De Botafumeiro 5. Indrukwekkende beelden van volgens mij Jacobus Maria met kind en Jozef. 6 de schrijn onder het hoofdaltaar met de resten van Jacobus. 7. Het middenschip. 8 het hoofdaltaar. 9. De prachtig gerestaureerde voorgevel met 10. In detail Jacobus. 11. Mooi Galicie. 12. Enkel vertroetelen

Geschreven door Pelgrimpiet