Het was me weer een dag, zeg! Never a dull moment.
Gisteravond heb ik lekker gegeten bij gastheer Ruud, die ook nog zo vriendelijk was om de voetbalwedstrijd van Nederland tegen Polen aan te zetten. Er waren geen bier en pinda's, maar wel een lekker wijntje bij de niet al te mooie wedstrijd.
Heerlijk geslapen, goed ontbijt en hup, weer op pad, 24 km en temperaturen boven 30 graden. Ik moest veel aan het verhaal van Marnix denken en besefte eens te meer: wat ben je als ouders kwetsbaar in wat voor jullie het kostbaarste is, het levensgeluk van de kinderen. Geen geluksgevoel groter dan wanneer het goed, voorspoedig of boven verwachting gaat, maar als het niet goed en zoals gehoopt gaat, zoals in het geval van Marnix, dan blijkt dat geluksgevoel broos en vluchtig.
En ineens was er herrie op het Jacobspad! Een plaatselijke club voor motorcrossers had een parcours uitgezet, dat een heel einde over onze jacobsroute liep. En er waren heel wat van die halve zolen die hun motor graag de sporen gaven om ons pelgrimspad eens flink om te ploegen. Dat ze dat niet verbieden, crossen op een pelgrimspad, is onbegrijpelijk!
Maar na het dorp waar de halve zolen linksaf gingen, gingen de ware pelgrims rechtsaf, en wat bleek? De rest van Frankrijk was leeg, was muisstil, uitgestorven! En natuurlijk: ieder Fransmens houdt van la voiture en van vitesse, dus alle fransmensen keken naar Bakoe, waar Max V. en consorten ze bezighielden! Dank je wel, Max, dank je wel, consorten, om ze weg te houden van het jacobspad!
En daar was mijn eindbestemming voor vandaag! "Ha Piet, wat leuk!! Hier, hier!" Marnix! Gezeten onder een partytent met een grote groep Fransmensen, die zich te goed deed aan veel te veel heerlijk eten en drinken en Marnix deed heerlijk mee. Ik ging eerst naar het pelgrimshuis om te douchen en om te kleden. Ook ik werd zeer gastvrij ontvangen, iets betalen mocht niet, aan het eind helpen de boel af te breken werd zeer gewaardeerd, kortom, het werd een rijke dag! Mede dankzij Max!
De foto's: 1 en 2 tonen de mooie omgeving, 3, 4 en 5 de halve zolen op het pelgrimspad met hun ploegactie, 6 toont het dorpje waar ik koffie en cola hoopte te scoren, maar ja, 7, zondag, Frankrijk, alles dus dicht. 8 tenslotte geeft een bemoedigende tussenstand.

Geschreven door Pelgrimpiet