Nog nagenietend van de onvoorstelbare gastvrijheid van mijn eerste twee Vlaamse gastadressen, liet ik Antwerpen achter me en ging welgemoed op weg naar Lier. Een mooie groene route en tot mijn grote genoegen geheel uitgepijld, dus ik hoefde de aanwijzingen maar te volgen zonder regelmatig op de telefoon te kijken. De benen voelden goed aan de voeten protesteerden licht, zo kwam ik spoedig in Lier aan. Ik verheugde me op een overnachting in het klooster van de zusters karmelitessen. Maar toen ik aanbelde, reageerde niemand. Op het contact - telefoonnummer kreeg ik ook geen gehoor. Toen zag ik op de hoek van de straat een hotelletje, sterker, ik zag het hotelletje waar ik in 2014, toen ik de Camino liep, overnachtte. Dat besef, plus het gebrek aan contact met het klooster, plus het besef dat die avond Man City tegen Real Madrid speelde, deed me besluiten een hotelkamer te nemen. Je ziet, niet altijd wint de pelgrim van de hedonist!
En vandaag, koningsdag, vanuit Lier naar Mechelen. Maaike belde al vroeg: ze was haar kraampje aan het optuigen, toen Robin langskwam en die moest toch echt even met mij praten, vond Maaike. Terecht ik vond het ook leuk om zo wakker te worden. De tocht was voor een groot deel een wandeling langs de rivier de Nete. Dat bracht me tot de volgende poëtische observatie (ongetwijfeld geïnspireerd door Toon, die prachtige tekst van Henny Vrienten doorgaf):
Het water van de Nete stroomt
Even snel als ik wandel.
Tenminste.......
Als ik er de sokken in zet.

De Nete versmalt.
Ik geef het op.
Het water is niet meer bij te houden.

En toen ik Mechelen binnenkwam, zag ik op de zijkant van een huis een gedicht van Herman de Coninck. Het deed me wat, dus hier komt ie:
De plek

Je moet niet alleen, om de plek te bereiken.
Thuis opstappen, maar ook uit manieren van kijken.
Er is niets te zien en dat moet je zien
Om alles bij het zeer oude te laten.

Er is hier. Er is tijd
Om overmorgen iets te hebben achtergelaten.
Daar moet je vandaag voor zorgen.
Voor sterfelijkheid.

Over de foto's: de eerste is een impressie van de tocht langs de Nete. De tweede is het stadion van K.V. Mechelen, waar ik langs kwam en gewoon kon binnenwandelen. De derde is een altaarstuk van P. P.Rubens , dat ik in de kerk van Mechelen mocht zien. Prachtig de aanbidding van het Lam Gods.

Geschreven door Pelgrimpiet