De dames

Frankrijk, Limoges

Het beloofde vandaag warm te worden, dus wilde ik vroeg weg om ook vroeg in Limoges te zijn. Mijn gastvrouw gisteravond was tot veel bereid om het iedere gast naar de zin te maken, maar voor 8 uur ontbijten, dat kon echt niet. Totdat er een Engels stelletje vroeg of ze om half 8 mochten ontbijten, toen ging ze overstag. En ik moet zeggen, ze had het vanmorgen prima voor elkaar! Na het ontbijt ging ik terug naar m'n kamertje, tanden poetsen, spullen pakken en weg. Dacht ik, want de gastvrouw wilde eerst nog een stevige hug, pas daarna liet ze me gaan. Opmerkelijk, normaal is het "adieu", "bon route", "ultreia ", of woorden van gelijke strekking die eigenlijk allemaal "buen camino!" bedoelen, de ultieme caminogroet. Of hooguit een boks.
Snel werd het warm. Op een zeker moment werd ik voorbijgereden door een bruine auto met zwaaiende mensen. Dat gebeurt overigens vaker, dat mensen bij het voorbijgaan een bemoediging, soms zelfs een aanmoediging, roepen. Na een minuut of 20 reed dezelfde auto me voorbij. Toen ik 5 minuten later op een kruising kwam, zag ik die bruine auto mij weer langzaam tegemoet rijden. Ze stopten en vroegen van alles, mijn nationaliteit (bon), waar ik gestart ben (o lala), hoe lang al onderweg (o lalalala), hoe ver ik ga (bon), hoe lang nog stappen (nadenkend knikje). Twee struise dames stapten uit en liepen tegen de richting in naar de route. Het bleken allemaal ervaren pelgrims te zijn, al vaker in Santiago geweest, en ze voelden zich verantwoordelijk voor het onderhouden van de route in hun gebied. Enkele dagen per week lopen ze een stuk en checken of de pijltjes er nog zijn, of ze goed staan, enzovoorts. Ik heb ze hartelijk bedankt voor hun belangrijke onbaatzuchtige werk.
Vlak voor het binnenlopen van Limoges liep ik op een landweggetje tussen de velden, toen van de andere kant een dame naderde, die twee honden uitliet. Ik werd alert, want ik schatte in dat in de schaarse hoeveelheid textiel van de dame vast geen plekje was voor wat poepzakjes. Dat bleek terecht, want even later maakte mijn neus me er op attent dat ik beter om bepaalde plekjes heen kon lopen. Aldus geschiedde.
In Limoges ben ik meteen naar de kathedraal gegaan. Daar kreeg ik ook weer een stempel in mijn pelgrimspas. En een in voor mij veel te moeilijk Frans gegeven college over de geschiedenis van de plek, van Limoges, Charlemagne, de kruistochten, de kerk en de huidige renovatie. Ik begreep lang niet alles, maar wel genoeg om het bijzondere van alles te zien.
De foto's: 1 is de Vienne bij St. Leonard, vanmorgen vroeg, 3 dezelfde Vienne in Limoges, vanmiddag. 2 is de weg waar de bruine auto reed en 4 is de kathedraal hier in Limoges.

Geschreven door

Al 7 reacties bij dit reisverslag

Wat een mooi verhaal, weer!! Na 8 weken is nog geen dag hetzelfde. Nog steeds ontmoetingen met bijzondere mensen. En ik weet zeker dat die bijzondere mensen jou ook heel bijzonder vinden!!😘😘

Ria 2022-06-14 19:22:39

Echt waar, Ria, elke dag is een avontuur! En de ontmoetingen zijn meestal erg bijzonder. Men zegt dar ik mooi beschrijf, maar ik doe niks anders dan vertellen wat er gebeurt. Het is echt heel speciaal! En leuk!

pelgrimpiet 2022-06-14 20:05:27

Weer een mooi pelgrimavontuur , Piet! Vandaag is het precies 6 jaar geleden dat ik op weg naar Rome in de Alpen de grens naar Italië overging en in een andere cultuur terecht kwam die overigens al in het Zuidoosten van Frankrijk anders was dan in het Noorden. Jij komt nu in het zuiden van Frankrijk terecht en straks ga je de Pyreneeën over. Ik ben benieuwd of jij ook een verandering van het land, de mensen en hun manier van leven en hun mentaliteit bemerkt? Hoe kijkt een Noordeling aan tegen die andere omgeving waar je (langzaam) lopend intensief mee kennismaakt? Zo maar weer een paar vragen die in mij opborrelen. Je mag ze laten voor wat ze zijn, maar misschien geven ze stof tot verdere gedachten. Gisteren vroeg ik je of je tocht jou misschien ook iets heeft gebracht, behalve dat je van alles achter je laat. Je vroeg wat ik bedoelde. Vroeger werd een pelgrim als boetedoening op pelgrimage gestuurd. Nu ga je op reis voor iets anders. Is dat ook onder woorden te brengen? Kun je zeggen dat deze 8 weken je iets hebben opgeleverd? Heb je iets van een/de zin van al je inspanningen bemerkt? Heb je verwachtingen of voornemens voor de volgende 8 weken? Een welgemeende pelgrimsgroet!

Jaco 2022-06-14 23:26:04

Pierre, ik mis een foto ;)

Jor 2022-06-14 23:51:44

Ha Jaco, dank voor de toelichting. Ik had al het idee dat je je vraag zo bedoelde en helemaal nadat schoondochter Nathalie de boel verder preciseerde. Ik wil er graag een serieus antwoord op geven. Vandaag neem ik nog de tijd om er, net als gisteren, op te kauwen. En vanmiddag komt het dan in de blog. Fijne dag gewenst!

pelgrimpiet 2022-06-15 06:55:46

Volgens de legende was de eerste bisschop van Limoges (+ ca 250) dezelfde als het jongetje uit het evangelie van Johannes (6e hoofdstuk) die aan Jezus het brood gaf voor de broodvermenigvuldiging... Wat natuurlijk historisch niet kan, maar wel iets zegt over de persoon van die Martialis. Ik wens je materieel én geestelijk voedsel toe onderweg...

Dries van den Akker s.j. 2022-06-15 07:37:30

Dank je wel, Dries! Het was er inderdaad vol met duiding over Saint-Martial!

pelgrimpiet 2022-06-15 15:22:50
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.