Gisteren was een dag die raar eindigde. Hugo en ik hadden apart gelopen, maar ontmoetten elkaar in Bazancourt, dronken wat en gingen ons aanmelden om gebruik te maken van het gemeentelijke pelgrimshuis. Toen kwam Hugo zijn buren tegen, die waren op weg naar huis speciaal voor hem onze richting opgekomen, heel leuk. Na de begroeting gingen zij wat drinken, wij douchen en ons installeren. Toen we naar de buren wilden gaan, miste Hugo zijn portefeuille, dus we zochten en zochten en zochten en niets gevonden. In ons huis niet, niet in de bagage, niet bij de gemeente. Treurig gingen we wat eten, in grafstemming. Na het eten namen we afscheid van de buren en gingen maar slapen.
Vanmorgen ging Hugo aangifte doen bij de politie en een melding bij de gemeente. En alle pasjes geblokkeerd. Ik ging alvast op pad om ons slaapverblijf veilig te stellen, het is erg druk op de Camino dus ieder slaapplaatsje moet veroverd en behouden worden. We slapen weer in een klooster, de nonnetjes hebben ons hartelijk welkom geheten.
Hugo heeft al lopend een sluitende verklaring voor het verliezen van zijn portefeuille gevonden: hij denkt dat een van onze twee medebewoners van het pelgrimshuis hem gepikt heeft en komt met goede aanwijzingen daarvoor. Daar waren we dus totaal niet op bedacht, dat dat gevoel van kameraden onder elkaar zo misplaatst zou kunnen blijken te zijn. Maar goed, niets is bewezen maar ik ben zeker wat alerter geworden, helaas!
Terug naar het lopen: toen ik, door de velden lopend, de torens van de kathedraal geleidelijk zag opdoemen, was dat wel een momentje, omdat ik mooie flashbacks kreeg van het bezoek aan Reims dat Ine en ik jaren geleden deden. We vonden de kathedraal zo prachtig, vooral het beroemde roosvenster! We namen ons voor zeker nog eens terug te komen. Helaas is dat nooit gebeurd.
Uiteraard heb ik vanmiddag de kathedraal weer bezocht, hij was weer indrukwekkend. De opdracht van Jaco, om het beeld van de lachende engel te zoeken, heb ik uitgevoerd. En ik heb weer een mooie stempel aan de verzameling toegevoegd. Een bewogen, mooie, betekenisvolle dag ligt bijna achter me. Reims was voor mij meer dan een van de pleisterplaatsen, Frankrijk is nu echt begonnen. De volgende iconische plaats wordt Vezelay, waar ik achter de kerk, op advies van Hilde, op een bankje ga zitten om van een prachtig uitzicht te genieten!
De foto's: 1 is het pelgrimsverblijf vanmorgen, 2 en 3 is onderweg, hoe mooi de Camino kan zijn, 4 is de held voor de kathedraal 5 het prachtige roosvenster, 6 de lachende engel.

Geschreven door Pelgrimpiet