Ik had me er goed op voorbereid, op de route die me vandaag wachtte. 29 km en we gingen van 600 m hoogte naar 850, dan weer naar 700 en dan de laatste 8 km naar bijna 1400, over de inmiddels bekende steile keitjes- en keienpaden. Omdat de temperatuur snel flink zou stijgen vandaag, besloten Hugo en ik, we deelden een kamer, om om 5 uur op te staan en half 6 te starten. We waren niet de enigen, een lang lint van pelgrims met een zaklamp trok de bergen in.
Mij viel iets op dat je wel vaker in Spanje ziet: de wirwar van wegen. Enige jaren geleden heeft de staat met Europese subsidie de Autoroute Nordwest aangelegd, een prachtige tolweg die dit deel van het land verbindt met de rest, de route loopt van A Coruna naar Madrid. Maar de nationale weg die er al lag, is ook gebleven en verbindt ook veel plaatsen in het noordwesten. En dan zijn er nog de regionale en lokale wegen, die ook blijven liggen en ook dezelfde plaatsen als de andere wegen blijven verbinden. Geestig, blijkbaar is er geen ruimtegebrek in Spanje.
We begonnen vanmorgen met door een tunnel van 900 meter te wandelen, over een N-weg. Daarna was er een mooi betonpad naast deze N-weg, redelijk makkelijk konden we een flink aantal kilometers maken. Gelukkig was het licht, toen de eerste uitdagingen in de vorm van keitjes- en keienpaden kwamen. Waarschijnlijk heb ik onderweg te weinig gegeten, want toen ik aan de ultieme uitdaging begon, de laatste 8 km, ging ik me al vrij snel moe en futloos voelen. Hongerklop? Wie zal het zeggen, het voelde wel zo. En het tempo daalde, de temperatuur steeg, de moraal daalde, de weg bleef maar stijgen. Ik vond het heel erg zwaar. Op de meeste dagen voel ik de rugzak van 12 kilo niet eens, maar vandaag voelde hij aan alsof er 25 kilo in zat.
Maar ook aan deze tortuur kwam een eind. Het herstelbiertje lachte me al spoedig toe. Daarna was ik eigenlijk alleen maar moe, dus ik ben naar bed gegaan en heb anderhalf uur heerlijk geslapen. Straks om 7 uur ga ik een menu del dia halen en dan weer slapen, slapen, slapen. Morgen 23 km veelal dalen hopelijk zijn de benen enigszins hersteld.
Vandaag dus even geen juichverhalen over goede benen en moeiteloze kilometers met een licht aanvoelende rugtas. Ach, denk ik maar, dit is ook Camino!
De foto's: 1 en 2 Jacobsbeelden van onderweg. 3 en 4 de grote infrastructurele werken in dit deel van Spanje. 5 en 6 hoe mooi het landschap is!

Geschreven door Pelgrimpiet