Gisterenavond zat ik met Hugo en Jan op een terras vlak bij de kathedraal van Leon en we hadden een leuk gesprek met wat Spaanse en Franse dames, de voertaal was Engels. Om kwart voor 7 gingen de dames afrekenen en snel naar het toilet, ze wilden naar een kerk verderop, want daar zou een korte mis gelezen worden en aan het eind van de dienst zou er een plechtigheidje zijn, speciaal voor pelgrims, eindigend in een zegening. Dat wilde ik ook wel meemaken, dus ik ging mee. En inderdaad, een korte mis, geen preek, geen gezangen, korte gebeden, onder andere ook voor de veiligheid van de peregrino's. Na de mis ging iedereen weg, alleen de pelgrims werden naar voren geroepen. Een kort verhaal van de priester dat volledig langs me heenging, daarna samen zingen van het pelgrimslied (foto) en daarna de zegening. En natuurlijk scoorde ik een stempel voor mijn credencial!
De dames maakten daarna voor ons een afspraak bij een pizzeria, waar het laat en gezellig werd. Het weerhield me gelukkig niet om vanmorgen kwart voor 6 bepakt en bezakt buiten te staan om te beginnen aan de 26 km naar Santa Martin della Camino.
Het is gek, enerzijds ben ik mijn geloof verloren en heb ik best wel enkele stevige grieven tegen de Kerk en haar dienaren, anderzijds merk ik dat ik het wel fijn vind om vanuit de oude tradities te handelen en dingen te ondergaan. Sterker nog, die versterken mijn Caminogevoel. En ik denk ook dat dat sterker is dan wat hang naar nostalgie. Hmm..... De komende dagen maar eens op kauwen!
De foto's: 1. Huis, ontworpen door Gaudi, speciaal gezocht en gevonden voor grote vriend R., een Gaudifan. 2. De stadsmuren van Leon, vanmorgen vroeg. 3. Ook geestig, een door Mondriaan geïnspireerd kinderdagverblijf. 4, 5 6 de hymne en de zegen.

Geschreven door Pelgrimpiet