Het was weer een avontuur, gisteren, op mijn logeeradres. Een bijzonder lieftallige en gastvrije dame, met prachtige smachtogen, die alles in het werk stelde om me goed te ontvangen, toonde me achter haar huis wat ze noemde: uw domein voor één dag. Het leek een oude schuur waarin overjarig en boventallig meubilair was weggezet. De hoogte bij de deuren was rond 1.70 meter, ik moest echt flink bukken. Vannacht zag ik, toen ik even wakker was, dat er hier en daar wat licht door de muren lekte, hier en daar waren blijkbaar planken wat krom getrokken. Van het toilet heb ik een foto gemaakt, een oude stoel, zitting er uit, ton eronder en ga je gang. Wel na iedere beurt de zaak goed afdekken met houtspaanders, want de volgende halte is de composthoop. Zo is de pelgrim toch weer aan het multitasken, hij levert een forse bijdrage aan de vruchtbaarheid van de regio!
Mevrouw kwam me m'n biertje, mijn avondmaal en vanmorgen mijn ontbijt, persoonlijk brengen, telkens met die ogen. Gelukkig zijn ware pelgrims niet van hun missie af te krijgen! Maar wat had ze me attent en goed verzorgd!
En vandaag was alles zoals het hoorde: een zonnetje toen ik wegging, een mooi vogelconcertje, onderweg een klein buitje, na 2 en een half uur een bankje om even te zitten, daarna weer wandelen, de nieuwe schoenen die t goed doen, ik die bij aankomst het idee heb dat het doel ook nog wel wat verder had mogen liggen. En nu, na de douche even een biertje nemend in de stad (Cluis), het besef dat het toch wel heel erg bijzonder is dat ik dit allemaal, dag na dag, zo gewoon ben gaan vinden. Ook dat is blijkbaar de Camino.
De foto's: 1 is het toilet van gisteren en vanmorgen, 2 is het kasteel van Sarzay, door Smachtoogje warm aanbevolen, 3 is wat ik al een paar keer tegenkwam, een beek of rivier over de weg, dit jkeer gelukkig met een brug er naast.

Geschreven door Pelgrimpiet