Iedereen verslaapt zich wel eens, dus waarom zou een pelgrim dat niet doen? En of ik me versliep, om 6 uur schrok ik wakker. Zoals de laatste dagen te doen gebruikelijk, was ik rond half 9 al gaan slapen en keurig als een lammetje in slaap gevallen. Rond 1 uur even wakker, me nog eens lekker omgedraaid en.... Ik had rond 5 uur buiten willen zijn, want vandaag stonden er 28 kilometers klaar naar Logrono.
Op dagen als deze - en de komende week blijft er volgens de weersverwachtingen zo uit zien - is het heerlijk wandelen tot een uur of 8 in de morgen, heerlijke temperatuur en een soms licht naar fris neigend windje. Van 8 tot 11 uur is het vervelend stappen, want te warm, maar door schaduwplekken te gebruiken en door veel te drinken, gaat het nog wel. Na 11 uur is er niets leuks meer aan, het is veel te heet, nergens verkoeling, de wind is een zachte föhn. Ik kwam in Logrono bij de kathedraal aan om kwart voor 1. De laatste 2 uur had ik vaak aan de quote van Gerrit Solleveld moeten denken: het leek wel padje plukken met het lucht dicht. Voor niet-westlanders: de vertaling staat in de blog van 23 juni.
Logrono is, zegt Hugo, de hoofdstad van de tapas. In Logrono zelf vinden ze zich vooral de hoofdstad van de Rioja. We hebben met een vrij grote groep pelgrims afgesproken om vanavond beide claims diepgaand te onderzoeken. Volgens mij zal het allemaal wel loslopen: net als ik zullen de meeste pelgrims morgen 29 km willen doen en omdat het lucht morgen weer dicht zit en we de ergste hitte willen ontlopen, staan de meeste pelgrims half 5 op, om om 5 uur buiten te beginnen. Zal ik dan toch maar een keer een wekker zetten?
De foto's: 1 hoe mooi is de Spaanse ochtend! 2 mijn ontbijt om een uurtje of 9. 3 een afbeelding op een gebouw onderweg, waar bescherming door de Maagd voor de pelgrims wordt gevraagd. 4. Het landschap, 5. Een mooie aanmoediging onderweg.

Geschreven door Pelgrimpiet