Het verblijf bij het Franse echtpaar gisteren was een voltreffer, heerlijk eten met 5 gangen en koffie toe en ondertussen een fijn gesprek. De gastheer is vroeger slager geweest en hij liet allerlei instrumenten zien die hij bij zijn nering gebruikte. Hij vond het belangrijk om te stipuleren dat er alleen dieren zijn slagerij inkwamen, die al dood waren. Zelf een dier doodmaken of daar alleen maar bij staan te kijken, hij had het nooit gekund. Zijn vrouw deed me erg denken aan zo'n Italiaanse mama, die alles bestiert en voor wie iedereen een heilig ontzag heeft. Hun zoon woonde tijdelijk thuis, omdat hij in scheiding lag. Vooral la mama vond dat vreselijk, wat het natuurlijk ook is. Aan het eind van de avond besloot ik een van mijn 2 truien achter te laten, ik had ze geen van beiden de afgelopen weken gebruikt. En la mama zou zorgen dat de trui goed terecht zou komen binnen haar parochie.
Veel onweer in de nacht en flinke regenbuien, toen ik rond half 8 vanmorgen naar buiten stapte. Spoedig kwam er een graspad, dat overging in een bospad, waarna een pad mij door graanvelden en wijngaarden bracht. Hier en daar was er een kale gele leemlaag, waarvan de regen het bovenste laagje spek- en spekglad maakte. Echt levensgevaarlijk! Ondanks alle voorzichtigheid gleed ik een paar keer spectaculair uit, kreeg kramp in een kuit en een hamstring en natuurlijk sloeg mijn kwetsbare enkel ook weer bijna dubbel. Wat een diepe ellende! Maar ook daar kwam een einde aan. Ook een van de lessen die te trekken valt: als je in de narigheid zit, gewoon doordouwen, het eindigt vanzelf wel een keer.
De regen kwam weer met bakken naar beneden, toen ik hier in La Reole aankwam. Hugo had gewacht met eten, zodat we nu samen de inwendige mens wat konden versterken. Daarna door naar een hostel, dat onlangs schitterend is opgeknapt. En we hebben samen een kamer en prima kookmogelijkheden. Ik verheug me op de rest van het verblijf hier! Dit temeer, omdat er nog 2 pelgrims bijgekomen zijn.
De foto's: 1 het begon al snel met een vage regenboog. 2 wijst de automobilisten op het feit dat het een pelgrimsweg is waar ze op rijden. Voorzichtig aan dus. 3. Een uurtje later, de lucht die er aan kwam. 4 heel gewoon in de Bordeauxstreek om tussen de wijngaarden je eigen familiegraf te hebben. 5 t/m 8 ons hostel, 5 de huiskamer, 6 de keuken, 7 ons slaapverblijf, 8 Hugo met Natalia, een van de 2 later aangekomen pelgrims

Geschreven door Pelgrimpiet